Læknaneminn - 01.03.1949, Blaðsíða 19

LÆKNANEMINN
19
Mœnusótt.
Framhald af bls. .9.
sé að mestu eða öllu horfið frá
því aftur.
Höf. kemst að þeirri niðurstöðu,
að serumreaktionin tákni e. t. v.
aðeins reaktion líkamans fyrir ó-
specifiku antigeni af intestinal upp-
runa, sem hafi líkingu við antigen
poliomyelitis-viruss. Þá vaknar
spurningin um samband þarna á
milli, og hvaða mat beri að leggja
á serologiskar reaktionir við mænu-
sótt, og hvert hér sé um fleiri
stofna viruss að ræða.
IV. Mismunandi stoínar.
Höfundur bendir á, að við lang-
flestum spurningum og vafaatrið-
um þessa liðar höfum við engin
svör. Hann bendir m. a. sérstak-
lega á hinar mismunandi myndir,
er mænusóttarfaraldrar taka á sig
á ýmsum stöðum og tímum, sem
eru svo áþreifanlegar og alþekkt-
ar, og þá, hvort hér sé um breyt-
ingar á sóttvaldi eins og sama vir-
usstofns, eða um mismuandi stofna
að ræða.
Hann stingur einnig upp á, að
hér sé um serologiskt aðgreinda
stofna að ræða, sem, líkt því, er
þekkist við inflúenzu, valda sömu
sótt, en ekki ónæmi fyrir nema
einum stofni, þ. e. hinum sóttvalda,
í hvert sinn.
V. Rannsóknir á specifikri
lækningu.
Við ráðum ekki yfir neinni speci-
fikri terapi gegn poliomyelitis. Að
vísu eru ýmsar aðgerðir og lækn-
ingar viðhafðar, sumar með óvé-
fengjanlegum rétti og árangri, aðr-
ar miður, og sumar eru allt að
því blekkingar. Við höfum held-
ur ekki á að skipa neinu profylakt-
isku ráði, sem reynzt hefir virkt.
Sannast að segja er vart til sá
sjúkdómur, sem við stöndum jafn
ráðþrota gagnvart og mænusótt.
Það er því sýnilegt, að viðhorfið
myndi gjörbreytast, ef slíkt ráð
fyndist, hvort sem þar væri um
að ræða biologiskt efni eða kemo-
terapeutiskt efni með specifikri
verkun.
Grundvallarþýðingu hefir því, að
rannsóknir fari fram á þessu at-
riði, sem gæfu okkur eitthvert
stefnuljós til áframhaldandi athug-
ana. — Þá eru það þrjú höfuð-
atriði, sem ber að hafa í huga, um
verkunarmáta slíkrar lækningar,
nefnilega:
1) Hægt er að hugsa sér efm,
sem eyddi virus eða gerði líkam-
ann ónæman fyrir honum, þ. e. a. s.
algjörlega ,,preventivt“.
2) Einnig getur maður ímynd-
að sér efni, sem í byrjun sóttarinn-
ar myndi ráðast á neurotropan
eiginleika virusins, en hann er við-
sjárverðasta atriði infektionarinn-
ar. Slíkt myndi þá vera annaðhvort
með því að hindra honum aðgöngu
að centraltaugakerfinu eða með því
að stöðva hreyfingu hans eftir
tauginni, sé hann búinn að ná þar
fótfestu.
3) Loks er hægt að ímynda sér
specifikt efni, sem neutraliseri eða
eyði virusnum, hvar sem hann hef-
ir hreiðrað um sig, og þá sérstak-
lega í neuronunum.
Til þessa hafa allar slíkar tii-
raunir verið árangurslausar, en
vonandi ber framtíðin eitthvað já-
kvætt í skauti sér.
VI. Bólusetning gegn mænusótt.
Höf. bendir á, að enn þekkjum
við enga hagnýta aðferð til fram-