Húnvetningur - 01.06.1944, Side 7
HÚNVETNINGUR
7
2. Fá meiri vörukvóta til að verzla
með.
3. Reyna að tryggja það að viðskipti,
sem aðrar verzlanir höfðu haft, flyttust
sem mest til félagsins.
Til þess að ná að einhverju leyti, að
minnsta kosti þessu marki, virtist frekast
reynandi að fá inn í félagið verzlun, sem
væri í rekstri og hefði góða legu gagn-
vart umferðinni, eins og hún er nú. Var ég
þá ekki í vafa um, að mér bar fyrst og
fremst að reyna við verzlun Kristins
Magnússonar.
Verzlun hans liggur nú bezt við ferða-
mannaverzlun allra verzlana á Blöndu-
ósi, hún hefir haft allmikla sölu — mér
liggur við að segja, að útibúið mundi því
nær bera sig, þó ekki bættist við félagið
nema x/2 af umsetningu þeirrar verzlunar.
Þar við bætist, að Kristinn Magnússon
mun álitinn mjög ábyggilegur verzlunar-
maður, laginn við innkaup á vörum og
góður sölumaður.
En satt að segja hafði ég ekki mikla von
um að þessi maður mundi vilja hætta að
verzla fyrir sinn reikning og gerast
starfsmaður kaupfélagsins, þar sem
verzlun hans virtist í miklum blóma og
munu margir Húnvetningar einnig hafa
haft þá skoðun á málinu.
Það kom líka á daginn, að Kristinn var
mjög tregur að gefa ákveðin svör. Nokkru
eftir nýárið gerði hann þó ákveðið tilboð
um að gerast starfsmaður K. H.
Nú á þessum tímum mun vart hugsan-
legt að kaupa upp álitlegar verzlanir,
nema að greiða að einhverju leyti fyrir
vrzlunaraðstöðuna. Út frá því sjónarmiði
gerði Kristinn það að skilyrði í tilboði
sínu, að kaupfélagið keypti allar vörur,
sem hann átti í birgðum og auðseljan-
legar gætu talizt, gegn 10% afslætti frá
útsöluverði — með öðrum orðum K. H.
fengi um 14% af lögboðinni verzlunará-
lagningu. Kaupfélagið hefir undanfarið
haft þá reglu að taka vörur til sölu af
einstaklingum gegn 10% þóknun af sölu-
verði, er þetta því sama reglan, nema við
tökum á kaupfélagið þá ábyrgð að varan
seljist og á þessum tímum virðist áhætt-
an ekki mikil, þegar um útgengilegar vör-
ur er að ræða.
Vörubirgðir Kristins námu 55.000 kr.
Gegn þessu fær kaupfélagið allan verzl-
unarrétt Kr. M. hvað snertir innkaups-
kvóta og söluréttindi. Þetta voru því frá
okkar sjónarmiði þau kjör, að það var
meiri ábyrgðarhluti að synja tilboðinu en
taka því.Ég býst varla við,að um þetta verði
skiptar skoðanir hjá þeim, sem telja verzl-
unarrekstur nauðsynlegan innan Blöndu
á vegum kanpfélagsins. En þeim mönn-
um, sem eru á móti útibúinu, vil ég aðeins
benda á það atriði, að verzlunarbúðir eru
ótvírætt betur settar innan Blöndu í þétt-
býlinu þar, og að allir sem sett hafa á
stofn verzlanir á Blönduósi, hafa sett þær
upp innan Blöndu en ekki utan. Að
minnsta kosti mun öllum ljóst, að ef kaup-
félagið okkar á að fullnægja að mestu við-
skiptaþörf héraðsins, þá er óhjákvæmilegt
að hafa verzlun innan Blöndu. Þessum
málum lauk því svo að gengið var að til-
boði Kristins Magnússonar.
Vænti ég þess, að þó samningar þessir
virðist erfiðir fyrir félagsins hönd, þá
beri framtíðin það í skauti sínu, að það
hafi verið rétt að ráða þennan mann til
kaupfélagsins, þar sem ég hefi það álit
að hann sé ágætur starfsmaður á þessu
sviði, og að hann hafi gefið kost á sér
vegna þess, að hann hefir haft og hefir
enn mikinn áhuga fyrir hagsmunum og
þróun kaupfélagsins.
Með tilliti til þess, að Halldór Alberts-
son taldi sig hafa haft ástæðu til að búast
við að samið yrði við sig um áframhaldandi
rekstur útibúsins þar til 6. des., var það
samþykkt, að hann starfaði hjá kaupfé-
laginu með sömu kjörum og áður til 6.
júní þ. árs.
Hafsteinn Pétursson.