Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1888, Qupperneq 72

72
látið nægja með hálfgjörð verlr. En hvað heimtar sam-
kvæmnin af kennaranum? Hún heimtar gott minni,
svo að hann verði eigi ósamkvæmur sjálfum sjer
gleymsku vegna, en sjerstaklega heimtar hún pó af
honum, að liann sýni stilling og haii góða stjórn á
sjálfum sjer. þegar menn skipa eitthvað eða hóta ein-
hverju í reiði, pá sjá þeir opt síðar við gætilega og
skynsamlega yfirvegun, að pað liefur verið of strangt
eða óframkvæmanlegt, og verða pví að taka orð sín
aptur. Samkvæmnin krefur pess og, að eigi sjeu gefn-
ar margar skipanir og hönn. par sem mörg fyrirmæli
eru gefin um hvert einasta atvik, par er eigi við sam-
kvæmni að búast. Barnið verður preytt á sífelldu nauði,
og gleymir, hvað pað á að gjöra og láta ógjört, af pví
að pví er svo margt skipað. Ef kennarinn vill vera
samkvæmur sjálfum sjer, verður hann að vera næsta
spar á skipunum og fyrirmælum, og skipa pað eitt, sem
harnið hæði getur framkvæmt og á að framkvæma;
hann verður að muna eptir, livað hann hefur skipað, og
fylgja pví fram, að hoðum sínum sje hlýtt.
Kennarinn J<arj sjálfur að vera reglusamur,
venja börnin á reglusemi, og halda lienni við Jijá
þeim.
|>au áhrif, sem harnið verður fyrir, eru einatt und-
irrót allrar lífsstefnu pess. Ef barnið sjer, að pað er
venja kennarans, að gjöra livað eina á rjettum og á-
kveðnum tíma, gjöra pað með vandvirkni, og yfir höfuð
vera vandur að orðum sínum og verkum, pá mun eptir-
dæmi hans hafa meiri og hetri áhrif, en langar áminn-
ingarræður. Og pegar slíkur kennari parf að setja ofan
í við hörn sín fyrir einhverja óreglu, mun hann ekki
purfa að eyða mörgum orðum við pau, til pess að fá
pau til að sjá að sjer. Kennari, sem eigi getur haldið