Kirkjuritið - 01.10.1972, Page 5

I* GÁTTUM
Sú
var tíð, að íslenzkir biskupar voru, rétt að segja, sem konungar yf-
|r ^ndinu. Víða um lönd höfðu kirkjuhöfðingjar miðalda mikil verald-
e9 völd, þó líklega óvíða með sama hœtti og hérlendis. Þar er nú um-
skiPt nokkuð og mun ekki öllum harmsefni. Sjólfur Drottinn vor léí
Sv° um mœlt, að enginn kynni tveim herrum að þjóna. Það hefur þótt
SQnnast ó kirkju hans. Þó ber ekki því að neita, að enn kann að eima
6r eftir af fornri virðing fyrir biskupum og hefðarklerkum. Vor þjóð
U 6innig sína þakkarskuld að gjalda hinni „lœrðu" stétt, líkt og aðrar
r,stnar þjóðir. Vottur þess kann það að vera og þó einkum fagnaðar-
e^ni þeim, sem unna aldagamalli íslenzkri þjóðkirkju, að annar tveggja
^anna, sem íslenzk þjóð kaus sér fyrsta að höfðingjum með eigin at-
m, var mjög nókominn íslenzkri prestastétt og vildi vera það.
kvceðu
p
estar landsins vissu, að herra Ásgeir Ásgeirsson taldi til skyldleika
bá og kaus þá sér að vinum og brœðrum. Því mun stéttin minnast
Qns 0g sakna. — Og þó er hitt miklu meira vert, að hann kom hvar-
^etna fram fyrir þjóð sína og aðrar þjóðir sem trúaður þjóðhöfðingi.
Qu verður ekki fullþakkað. Kristnir leiðtogar eru gjöf Guðs og til þess
^ Inir betur en aðrir menn að varðveita einingu og frið í landi. —
'nnumst þess, er vér biðjum fyrir þjóð vorri og fósturjörð, forseta
^9 stjórnendum landsins.------------
^e'ra er það en kristnir leiðtogar, sem til þess er fallið að efla sam-
U9 °g binda brœðralag með mönnum, ■— fátt þó fremur en lofsöng-
|Jr'nn' kristinn safnaðarsöngur. f spjalli söngmálastjóra, er hér birtist
untinQ, rœðir um hinn rauða þráð trúar, sern bindur saman kynslóðir
|Q QJdur í sálmasöng. Siíks eru dœmi nóg. Sálmar og lög verða miklu
n9lífari en menn. Þótt ekki vœru nefndir nema tveir alkunnir sálm-
' cet'ti að vera Ijóst, hvað við er átt. „Allt eins og blómstrið eina" og
ctr
^eírns um ból" koma einna fyrst í hugann. Hver er sá, er ekki hafi
6 samkennd með öðrum mönnum í söng? Um kristna söngmennt
Pess vegna mikils vert.
Syngið Drottni nýjan söng. —G.ÓI.ÓI.
195