Ísafold - 09.07.1884, Page 3

Ísafold - 09.07.1884, Page 3
r.v7.i 111 þurrkað hey, heldur jafnvel minna. Woods segir aptur á inóti, að velorðið súrhey sje einmitt næringarbetra heldur en jafnvel nýtt hey. |>að sje mýkra og auðmeltara, vegna gangsins, sem í það kemur, og þá jafnframt drýgra til fóðurs, með því að það er auð- tuggnara og minna verður eptir af því ómelt heldur en hinu. það kemur heim við þetta, sem höf. segir um kýrnar hjá sjer í vetur, í Ólafsdal, að þeim þótti súrhey svo gott, að ef komið var með súrhey og góða töðu í jöt- una í einu, þá snertu þær ekki á töðunni fyr en súrheyið var búið. Woods segir að kýr mjólki ágætlega af súrheyi. það er ekki ólíklegt, að þessi nýja fóður- verkun, sem ekki héfir verið reynd hingað til hjer á landi nema af einstöku manni, verði talsvert almenn í sumar, einkum ef óþurrkasamt verður, úr því að uú er fengin ýtarleg fyrirsögn um hana og svo áreiðan- leg, sem kostur er á. En þá ríður um fram allt á, að ekki sje brugðið út af þessari fyr- irsögn, hvorki af tómlæti nje því, að menn hliðra sjer hjá tilkostnaði. |>að er eins og með læknisráð: að þau bregðast, er eins opt eða optar því að kenna að þeim er ekki fylgt nema til hálfs, eins og hinu, að þau sjeu ónýt í sjálfu sjer. Að ætlast til að þessi fóðurverkun lánist, ef reglunum fyrir henni er ekki fylgt nema til hálfs eða með hangandi hendi, er sama fásinnan og að ímynda sjer hið sama um læknisráð og læknislyf, og kenna svo þeim um þegar illa fer, í stað þess að kenna það því sem það er að kenna: hirðuleysinu eða hugsunar- leysinu í sjálfum sjer. Um meðferð á kúm og fjósvitjanir. ---»«-- það vita margir eða ef til vill flestir bú- menn nú orðið, að góð húsakynni og góður aðbúnaður á skepnum, ekki sízt kúnum, er þeim á við hálfa gjöf; en það hjer sem optar sitt hvað að vita og að gjöra. Peningshús- um er t. d. enn mjög svo ábótavant viða um land, og þar á meðal eflaust einkum fjósunum, sjer í lagi hvað birtuna og þrifn- að snertir. Meðferðin á kúnum að öðru leyti opt þar eptir. Af gömlu athugaleysi og hleypidóm þykja fjósaverk lítilmótleg og jafnvel auðvirðileg. Að rjettu lagi ætti aldrei að hafa nema valið fólk til að hirða kýr, og aðrar skepnur raunar líka. I Noregi liggur sama mein í landi, sprott- ið sama hugsunarhætti. f>ar hefir verið tekið upp það ráð til þess að koma á betra lagi í þessari grein, að halda fjósvitjanir við og við. Béztu búmenn í sveitinni gera sér ferð hver til annars og þá jafnframt á hina lakari bæi, til þess að skoða í fjósin. Sá húsbóndi, sem hefir bezt fjós, og sá fjósa- j maður, sem hirðir bezt gripina, fær svo; verðlaun.—þetta hefir haft hin beztu áhrif. ’ Fjósvitjanirnar eru haldn'ar fyrirvaralaust, og veit fjósamaður því, að eigi stoðar ann- • að en að vera sífellt jafn-natinn við verk sitt, enda gófur vaninn lystina. Mundi ekki þetta vera reynandi líka hjer á landi ? Sumarmorgun. Fagurt syngur svanurinn um sumarlanga tíð ; þá mun lyst að leika sjer, mín liljan íríð ! fagurt syngur svanurinn. (Sjá Draumkvæði). |y (ii, J-átt nú haninn galar, höfgum Ijettum blund, sálu vorri svalar svásleg árdagsstund; fagrar glitra grundir, gullfríð blikar sól; brosa börðum undir blóm sem vorið ól. Eptir eyrum breiðum elfan liðast mær, fram af háum heiðum hnígur fossinn tær. Skógi skreyttar hlíðar, skína fjalls við brún. Hjarðir hlaupa fríðar heim á stekkjar tún. Sálu minni svalar sætur morgunblær. Hátt í hlíðum smalar hýr og fögur mær ; stiklar ljett af steinum stendur hvergi við, unz í blómreit einum á hún litla bið. Laugað Ijósum úða, litfríð tínir mey blátt í blaðaskrúða blómið y>Gleym mjer eu; bindur blómsveig fríðan, brjóst sitt festir á; ljettfætt leikur síðan lömbin kringum smá. Svanir skært á sundi syngja tjömum á; laufa skrýddum lundi lóan kveður hjá. Yfir hetju haugum hljómar söngur skær; renni’ eg ástaraugum allt á fjær og nær. Allt af fögnuð’ ómar —allt sem lífskrapt ber. Kirkja lífsins ljómar, lofgjörð hafin er. Sorgum sárum gleymir særður andi minn, sökkvir sjer og dreymir í sælu og fegurð inn. Ó hve leika í lyndi lífið sýnist hjer, fegurð, ást og yndi allt því helgað er. Andar allt af lífi, undrist því ei neinn, allt þó hjartað hrífi — hjarta er ei steinn. Astar þyrstum anda er hjer svölun vís; helzt því mjer til handa hjer eg bústað kýs; — og hjer með anda heitum heyja lífsins stríð. — Sælt er upp í sveitum sumarlanga tíð. HITT OG f>ETTA. paö er hcegur hjá! —Danastjórn pantaði fyrir nokkru síðan fáeinar fallbyssur af beztu sort og fullkomnustu hjá Krupp, hinum þýzka verksmiðju- eiganda, sem frægur er um allan heim fyrir fall- byssur sínar. Krupp fór og fann Bismarck og spurði hann, hvort hann mætti gera það: að láta Dani fá svo góðar byssur. Bismarck svaraði: „Lát- ið þjer þá fá hinar allra vönduðustu og dýrustu fallbyssur, sem þjer hafið til; það er hægur hjá að sækja þær, hvenær sem jeg þarf á þeim að halda“. Byggö í tunglinu.—Frá Berlin skriíað í vor til danskra blaða: í stjörnuturninum hjer i Berlín hefir verið gerð fyrir skömmu hin merkilegasta stjörnufræðisleg uppgötvun. Lærðir menn jafnt sem leikir munu verða öldungis forviða, er þeim berast þau tiðindi, að þaö er nú búiö aö sýna og sanna meö óyggjandi vissu, aö þaö er byggö í tunglinu. Sá sem hefir gert þessa miklu uppgötvun, er pró- fessor Dr. Blendmann. það hefir lengi verið um það þráttað, hvort byggð væri i tunglinu eða ekki. Jafnvel i fornöld hjeldu menn, að tunglið vœri byggt af verum, sem líktust mönnum, en miklu fullkomnari að öllum skapnaði og gæddum meiri andlegu atgerfi. A öndverðri þessari öld þóttist frægur stjörnufræðingur einn, Schröder, hafa fund- ið vott þess, að tunglið væri byggt. Hann dró það meðal annars af þvi, að ljósbrigði á tunglinu eptir árstimum hlytu að stafa frá tilbreytingum í jarðargróðri. Á síðustu tímum hafa stjörnufræð- ingar fortekið alveg, að byggð gæti verið í tungl- inu, og kallað það hjátrú og hindurvitni að ímynda sjer það. En nú hefir prófessor Blendmann frætt heiminn um, að þvi fer fjarri, að svo sje, heldur sje þar mikil byggð og merkileg. Hann rak sig á það af tilviljun, að allar athuganir um tunglið hafa Scem.

x

Ísafold

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.