Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Qupperneq 7

Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Qupperneq 7
Hér er Hákon vi8 störf austur á HallormstaS sumarið 1952; fullur af atorku og áhuga f blóma Iffsins. niuuuiiuin na- konar. Hér er Jón Ólafsson rit- stjóri og Helga Eirlksdóttir kona hans ásamt börnum slnum, Páli, SigrlSi, móður Hákonar, Gísla og Ólafi. Myndin er tekin um aldamótin. [I I Hér er Ágúst H. Bjarnason, faðir Hákonar — til vinstri I aftari röS — og me8 honum systkini hans: Brynjólfur honum á vinstri hönd og I fremri röð: Ingibjörg, Lárus og Þorleifur. var auðvitað fullfær I ensku. Á sumrin var hún fengin til að afgreiða I búðum hér á sumrin þar sem „túrista" var von og varð síðar enskukennari við Verzlunarskólann. Hún hafði ákaflega gaman af tungumálum, lá I málfræði og enskum og amerískum bókmenntum. Árni Pálsson pró- fessor sagði einhvern tíma um hana að hún hefði karlmannsvit. Kennslustörfin áttu vel við hana — betur en húsmóðurstörfin. Hún hætti að vísu kennslu á meðan við systkinin vorum að alast upp, en hóf þau að nýju þegar við vorum komin á legg. Og þið systkinin? Við vorum fimm, ég elztur, fæddur 1907, síðan Helga, sem er látin, svo Jón, María og Haraldur yngstur. Við áttum heima við Laufásveg 37, leigðum þar hæð í húsi Sigurðar Jónssonar, skólastjóra, en fluttum þaðan 1 91 6 að Hellusundi 3, sem faðir m'inn byggði, svo nágrennið var það sama eftir sem áður. Geturðu gefið nokkra mynd af umhverfinu þarna á æskuárum þlnum? Samfelld húsaröð náði ekki lengra en að Lauf- ási. Þetta voru timburhús, heldur fátækleg og léleg húsakynni á okkar mælikvarða, sérstaklega á veturna. Lltið um upphitun. Oftast einn kolaofn I stofu. Annað ekki. Hjá okkur var t.d. ofn í borðstofunni en enginn í svefnherbergi, en haft opið þaðan inn I svefnherbergið til þess að þar hitnaði ofurlítið. Kalt vatn kom þó í krana áður en ég fæddist. Og gasið skömmu stðar. Þvt miður varð gasið til að tefja rafmagnið þvi sumt fólk hélt því fram að aldrei mundi vera hægt að sjóða mat við rafmagn. Voru það einkum húsmæður sem héldu með gasinu. Á þessu svæði við Laufásveginn og Bergstaða- strætið fyrir ofan var mikið lið drengja á Itku reki og við Jón. Við stofnuðum með okkur félag, sem hét Indtánafélagið og héldum vel saman. Starf- semin llktist llklega hélzt skátafélagi. Við fórum saman I ferðalög — ekki þó löng, sakir fjárskorts — bara stutt. í Vatnsmýrina og á Öskjuhlíðina og næsta nágrenni varaðal leikvangur okkar. í húsinu á horninu við Laufásveg og Skothús- veg bjó Jón Þórarinsson, fræðslumálastjóri. Þar voru tveir synir, Ásgeir og Þórarinn. í næsta húsi þar fyrir sunnan var Ingibjörg Jensdóttir, dóttir Jens Sigurðssonar og Ragnheiður systir hennar. Þá tók við Forberg og hans strákar margir. Þar fyrir sunnan Guðmundur Helgason frá Reykholti og loks hús Péturs Thorsteinssonar sem stðar var kallað Galtafell. Hinum megin götunnar var Halldór Sigurðsson úrsmiður. Björn og Sigurður synir hans voru auðvitað líka i Indiánafélaginu og sömuleiðis synir Jóns Aðils t húsinu næst fyrir norðan, þeir Geir, Þorvaldur og Jón. Vigfús I Engey bjó i næsta húsi. Þar bættust tveir í félagið Runólfur og Þórmundur Guðmundssynir og Halldór Vigfússon. Og í húsi Rönku „sótt" sem svo var kölluð af því hún hafði þann starfa að sótthreinsa hús, voru tveir til viðbótar, Jóhannes og Guðmundur, bróðir hans. í húsinu á móti Jóni Þórarinssyni bjó Hannes Thorarenssen og þar voru þrir synir á okkar aldri, Ragnar, Gunnar og Hinrik. Eirikur Einarsson (Billi) i Gróðrarstöðinni sonur Einars Helgasonar var líka t félaginu, þótt hann ætti svolitið lengra að sækja. Við þetta lið bættist svo frlður flokkur ofan af Bergstaðastræti. Mest brölluðum við þó saman, Steinþór sonur Sigurðar skólastjóra og ég, enda bjuggum við I sama húsi og Steinþór var hugmyndarikastur allra. Hann var tveimur og hálfu ári eldri en ég. Við notuðum oft tækifærið þegar enginn var heima á sunnudögum til ýmissa tilrauna. M.a. ætluðum við einu sinni að prófa fallhlífarstökk úr háum tröppum, tókum að „láni" fjórar regnhlífar og bundum rækilega saman. Svo var bara að halda fast um sköftin í stökkinu. Þettta mistókst að visu — regnhlifarnar snérust við — en hugmundin var góð. Við áttum i miklu basli við að snúa þeim við aftur. Einu sinni halaði Steinþór mig út um háalofts- gluggann og þar hékk ég lengi — fannst gaman. Þá var hann að gera tilraunir með hvernig lofthæð verkaði á heyrn manna. Steinþór var alltaf með eitthvað á prjónunum. Einu sinni bjó hann til forláta' stjörnukíki úr pappahulstri og slípaði sjálfur í hann spegil. Slípunin tók fleiri hundruð klukku- tima — allt eftir forsögn i Familie-Journalen. Kíkirinn varð alveg sæmilegur. Þar beygðist snemma krókurinn því Steinþór varð eins og kunnugt er magister i stjörnufræði. Hann hafði ótrúlega mörg áhugamál og þegar hann tók fyrir að læra eitthvað þá gerði hann það til hlítar. Ekki var hann fyrr kominn á skíði en hann var orðinn afbragðs skiðamaður — og ekki sté hann út á dansgólf fyrr en hann var búinn að kynna séralla kringilkróka sem dansi tilheyra. Var ekki gestkvæmt á heimili foreldra þinna? Jú, jú, þar kom margt fólk. Frændgarðurinn var stór í Reykjavík, bræður móður minnar og föður- fólk margt. Gamlir skólafélagar og konur þeirra voru líka tiðir gestir. Ólafur Danielsson og kona hans komu líklega oftast. Hann var einhver mesti öðlingur og „gentlemaður" sem ég hef kynnst. Þá var oft setzt við Lomber-spil. Ég man lika eftir Hermanni Jónassyni á Þing- eyrum með afar mikið skegg og sr. Eyjólfi Jónas- syni Melan, sem var allra manna skemmtilegast- ur. Hann fór til Vesturheims. Var einu sinni sagður trúlofaður Mariu Maack. Og ég man eftir þvi þegar Davið Stefánsson kom með kvæðið sitt Abba labba lá og vildi fá það birt i Iðunni, en það tímarit átti pabbi. Hann birti fyrstu Ijóð Daviðs og reyndarfleiri ungra skálda. Árni Pálsson kom lika oft og var alltaf skemmti- legur. Anna Ásmundsdóttir sem siðar var kennd við íslenzka ull var líka góð vinkona foreldra minna. Hún varð snemma ekkja eftir Ásgeir Torfason efnafræðing, sem var einn Hafnarstú- dentahna. Anna var fljót að svara og gat stundum kveðið Árna Pálsson í kútinn — allt þó í gámni. Framhald ábls. 13 ©

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.