Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1959, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
115
höfðu fengið þurr föt og hressingu
voru þeir dysjaðir í heyi og öðru,
sem tök voru á. Mátti þá segja að
hvert rúm væri skipað í bænum.
Áttu strandmenn þarna hina beztu
nótt, en ekki varð heimilisfólkinu
svefnsamt."
En Eyólfi hreppstjóra var samt
ekki rótt. Hann örvænti um afdrif
sumra mannanna eftir allt volkið,
kuldann og klæðleysið.
„En kom ekki héraðslæknirinn?
Er hann ekki jafnsjálfsagður mað-
ur á strandstaðinn eins og hrepp-
stjórinn sjálfur?“
„Jú, vitanlega, en hann var lög-
lega forfallaður að þessu sinni. Þá
var Snorri Halldórsson héraðs-
læknir í Síðuhéraði og bjó á
Breiðabólstað — austan Geirlands-
ár. Þá var hún óbrúuð, og nú kom
svo mikið flug í hana í rigningunni,
að hún varð með öllu ófær. En
daginn eftir kom hann, og varð
mér þá eins og alltaf aufúsugest-
ur. Undraðist hann hve strand-
menn allir voru hressir og hraust-
ir eftir allt volkið og hrakningana.
Og sama fannst mér, þegar ég kom
að Fljótum um morguninn. Þá
geislaði af þeim ánægjan. Það
var mikill munur eða örvæntingin
og vonleysið daginn áður.
Læknirinn kom ekki einn. Hann
hafði með sér túlk, frönskumann
ofan af Síðu. Það var Bjarni Þor-
láksson nú bóndi og kennari í
Múlakoti.“
„Og hann hefur talað frönsk-
una?“
„Já, honum virtist veitast það
létt. En ekki lét hann mikið yfir
sér. Hann gegndi sínu hlutverki
með prýði. Hann var mér ákaflega
þarfur í öllum mínum afskiptum
af skipshöfninni. Hún dvaldi 9 daga
í Meðallandi og var skipt niður á
bæina.
Það þurfti mikinn tíma og mik-
inn útbúnað til að koma þeim af
stað landleiðina til Reykjavíkur.
■Það var 20. marz sem þeir lögðu
upp. Með þeim fóru 11 fylgdar-
menn með 41 hest. Það fór allt
vel í þeim strandflutningi. Ekki
vissi ég annað.“
„En hvað um skipið, strandið
sjálft? Og voru ekki fleiri Frakk-
ar, sem báru beinin í Meðallandi
heldur en þessir tveir, sem þú
fannst í fjörunni?“
„Jú, ég komst fljótt að því, að
5 vantaði. Skipstjóri kvað þá alla
látna. Lík þessara tveggja, sem ég
fann, fengu umbúnað að venjuleg-
um hætti. Þau voru greftruð að
Langholti eftir messu. Séra Val-
geir Helgason jarðsöng og hélt
minningarræðu, sem áheyrendur
rómuðu. Hún mun hafa verið þýdd
og send heim til föðurlands hinna
látnu. Leitað var á fjörum austur
og vestur. Eitt lík fannst rekið 8.
apríl á Út-Meðallandsfjörum. Það
hlaut leg í sama grafreit og hin
tvö“. —
Og ég sé hér í prestsþjónustubók
Kirkjubæjarklaustursprestakalls,
að eitt lík af „Lieutenant Boyan“,
lík hásetans Rogers Lamotte, hefur
fundizt á Núpsstaðarfjöru 28. apríl.
Það hefur verið jarðað á Kálfafelli
Í. maí. Líkið af fimmta manninum
mun ekki hafa fundizt.------
„Varðmenn voru settir til að ,
gæta strandsins að venjulegum
hætti“, segir Eyólfur enn. „Þeir
létu fyrirberast í tjaldi frammi á
malarkambinum. Aðfaranótt 19.
marz gerði aftaka austan óveður.
Gekk þá flóðalda yfir alla fjöru-
kamba langt upp á sanda. Sviptu
sjóirnir tjaldi þeirra félaga, og
misstu þeir þar föt sín og allar
föggur. Urðu þeir um tíma að
standa í sjó, skýlislausir í óveðrinu
og haldast í hendur — máttu alls
gæta að verjast falli. Munaði litlu
að slys yrði. Varðmenn þessa nótt
voru þeir: Guðmundur Bjarnason
þá á Efri-Steinsmýri og Eyólfur
Davíðsson í Botnum (nú dáinn).
Reki úr strandinu flæddi burt út
í myrkrið og hvarf svo að varð-
menn vissu ekki hvað af því varð.
Sumt fannst síðar innan um mel-
kolla uppi á söndunum.“