Lesbók Morgunblaðsins - 14.04.1935, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
119
Skýjakljúfar í San Francisco. 1 þessum skýjakljúfum eru skrifstofur allra stærstu verslunar-
fyrirtækja í borginni.
uppboði. Og fór þannig strand-
uppboðið fram á -tveim stöðum,
sitt á hvoru landshorni.
í frjettabrjefi úr Skagafirði,
dags. 30. apríl 1910, er birtist í
Akureyrarblaðinu ,,Norðri“ 6. maí
sama ár, er smákafli um uppboð-
ið á Skagaströnd. Þykir viðeig-
andi að birta hann hjer, til merkis
um aðsóknina á uppboðið:
„Nokkrir hjeðan norðan að
klifu fjöll og fannir vestur á
Skagaströnd til happakaupa á
strand-uppboðinu „Laura“, og
hugðust mundu þaðan hafa hitan
úr, — því þar voru á boðstólum
feiknin öll kola, — auk margra
annara góðra hluta. — En svo fór
um förina þá, að mennirnir komu
heim aftur með hendur tómar og
huga fullan undrunar og aðdáun-
ar á því, hve mikil brjóstgæði,
risna og höfðingskapur hinum
fjarlægu eigendum strandgóssins
var sýnd á mannþingi því“.
Má af þessum brjefkafla sjá, að
ekki hafa Skagfirðingar verið á-
nægðir með verðlagið á uppboð-
inu. En þótt 'svo væri, er ekki þar
■með sagt, að þeir, er bjuggu í ná-
grenni við strandstaðinn, hafi
ekki gert sæmileg kaup á uppboð-
inu, enda hefi jeg aldrei heyrt
Skagstrendinga kvarta yfir því.
Hinsvegar var aðstöðumunurinn
mikill. Skagstrendingar þurftu
litlu eða engu til að kosta um
flutning á vörunum heim til sín,
en flutningskostnaður hlaut
óhjákvæmilega að falla mikill á
það, er Skagfirðingar hefðu keypt
og flutt heim í hjerað til sín.
I júnímánuði munu svo síðustu
leifarnar af „Laura“ hafa verið
seldar. Var það skrokkurinn, er
norsk naglaverksmiðja keypti og
ljet rífa, eins og gerlegt þótti.
Þá er lokið frásögn minni af
„Laura“ strandinu. Hafa verið
raktir atburðirnir í stærri drátt-
um, en lítið hirt um hin smærri
atvik og þýðingarminni. Jafnvel
þótt ekki yrðu slys á mönnum eða
nokkur tapaði lífi við strand
þetta, ætla jeg, engu að síður, að
það sje þess vert, að ekki væri
það látið falla í algerða
gleymsku. Af þeim ástæðum tók
jeg mjer fyrir hendur, eftir ósk-
um ritstjóra Lesbókarinnar, að
færa í letur helstu viðburðina í
sambandi við það.
SRemsta leið til Etnu!
Enskir ferðamenn eru vanir því
að leita allra upplýsinga hjá ensk-
um konsúlum. Einu sinni kom
ferðamaður til ensks konsúls í
Messina og spurði:
— Hvaða leið er skemst hjeðan
til Etnu ?
Konsúllinn svaraði mjög kurteis-
lega:
— Fyrst farið þjer hjeðan beint
út um dyrnar — og svo verðið
þjer að halda áfram að spyrja
til vegar.
— Já, þetta var ekkert verð,
sem þjer vilduð greiða fyrir gamla
vagninn minn, og þess vegna
gerði jég úr honum húsgögn í eitt
herbergi.