Lesbók Morgunblaðsins - 06.01.1935, Blaðsíða 3

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
3
hafa borgað ána með peningum,
sem hann hefði fengið fyrir hey,
sem hann seldi um sumarið í
Reykjavík. Hefði hann heyað um
80 hesta í Leirvogstungu og nokk-
;:ð á Varmárengjum.
Hann þverneitaði því að hafa
\erið á Seltjarnarnesi á föstu-
dagsmorguninn og alls ekki hitt
Margrjeti á Lambastöðum.
Helt hann fast við þennan fram-
burð sinn gegnum þykt og þunt,
cnda þótt Margrjet ynni eið að
framburði sínum, og hann gætí
alls ekki gert það sennilegt að
hann hefði gengið suður á Álfta-
i es um kvöldið, og gæti ekki gert
grein fvrir því á hvaða bæ bann
hefði gist þar. Ekki ljet hann það
heldur hafa nein áhrif á framburð
sinn, að reifið, sem hann lagði ip.n
hjá Tærgesen, var aðeins einn 1
feldur og með óstorknuðu blóði,
og með þarablöðkum.
Nú var farið upp að Varmá og
sótt koffort, sem hann átti. Va”
það brotið upp og komu þá úr því
nokkrir munir þeir, sem stolið var
af Olvesingunum 21. desember,
Voru þeir kvaddir til að skoða þá
c-g unnu eið að því, að þeir ætti
þessa muni. En Guðmundur var nú
ekki á því; hann liafði fengið þá
hingað og þangað, reipin t. d. hjá
nafngreindum bónda í Mýrasýslu.
Varð því að liafa rjettarhald þar
og yfirheyra bónda. Reyndist saga
Guðmundar ósönn, eins og flest
það, er hann bar fyrir rjetti.
Ymislegt annað fanst í fórum
Guðmundar á Varmá, þar á meðal
fi eintök af 7. tölublaði Þjóðólfs
1858. Kvaðst Guðmunclur hafa
fundið þau á förnum vegi og ábt-
'ð einkis virði. En í föggum þeirra
Olvesinga, sem hurfu, áttu að
vera nokkur blöð af þessu númeri
Ujóðólfs. En þar eð ekki var sann-
að að þau væri þaðan, var Guð-
mundur sakfeldur fyrir að hafa
farið ófrómlega með fundið fje.
Hann var líka grunaður um að
liafa stolið harðfiski og hákarls-
lifur að Litla-Seli. Fanst hvort-
tveggja hjá honum. En það var
•sem fyr, að Guðmundur hafði svör
é reiðum höndum. Hann hefði fyr-
ir jól hitt mann að austan, Jón að
nafni, hjá Elliðaánum. Hefði þessi
,Jón verið að kqma að sunnan og
beðið sig að geyma hákarlslifrina;
en harðfiskinn hafði hann keypt
af einhverjum manni á Álftanesi.
Hvorugt gat hann sannað, en helt
fast við framburð sinn, þótt sama
mark og flatning væri á fiskum
þeim, sem fundust hjá honum og
fiskum .Bjarna lausamanns á
Litla-Seli og enginn maður syðra
hefði fargað hákarlslifur.
Er nú ekki að orðlengja meira
um þetta. Báll Melsted var viss
um að Guðmundur væri sekvxr og
dæmdi liann 2- maí 1859 í 4 ára
betrunarhúsvinnu.
1 landsyfirrjetti fell dómur í
máli Guðmundar 13. febrúar 1860.
Komst rjetturinn að þeirri niður-
stöðu að hann væri sekur og
þyngdi refsinguna í 5 ára betrun-
arhúsvmnu. Guðmundur áfrýjaði
þeim dómi til Hæstarjettar. Var
honum nú komið fyrir t'l geymslu,
tvrst vvti í Engey og síðan í Viðey
hjá Ólafi Stephensen sekretera.
Vann hann þar um sláttinn og
iíkaði Ólafi vel við hann, sagði
að liann væri mesti þægðarmaður
cg góður við heyskap,
En þegar fólk kom á fætur 13.
ágúst í Viðey, var Guðmundur
horfinn og fanst hvergi. Hafði
iiann náð í bát og flust á honum
til Jands,
Lagðist liann nú út og valdi sjer
felustað í litlum helli í Öskjuhlíð-
inni, skamt fyrir sunnan veginn
ofarlega. Hefir hellir þessi sjest
til skams tíma. Þarna helt Guð-
mundur kyrru fvrir um daga en
fór á kreik á nóttunni til rána.
Hann bvrjaði á því að stela tveiii-
ur hestum í Reykjavík, og aðfara-
nótt 15. ágíist stal liímn hnakk og
brennivínsflösku á Lambastöðum-
Nóttina milli 17. og 18. ágúst
lcom hann upp í Fóelluvötn. Þar
voru menn frá H.jalmholti og
sváfu í tjaldi. Úr farangri þeirra
stal hann kofforti með ýmiskonar
varningi og klif með kaffi og
sykri.
Skömmu síðar voru menn úr
Hreppum og af Skeiðum á heim-
leið úr Reykjavík. Þeir áðu í Vötn
unum eins og vant var og höíðu
þar náttstað. En þeir ætluðu ekki
að láta Guðmund fara með sig,
eins og hann fór með Hjálmlxolts-
íneim. Höfðu þeir vörð í tjaldinu
um nóttina.
Guðmundur var þarna nær-
staddur og grunaði að nú væri
allur varinn góður. Hann byrjaði
á því að laumast að hestum ferða-
manna, og rak þá langar leiðir í
burtu. Síðan lielt hann þangað
sem farangur ferðamanna var og
handsamaði það sem hann gat
komist yfir og flutt á lausa hest-
inum. ITrðu ferðamenn ekki við
neitt varir fyr en hann var kom-
inn á bak og þeysti burt. En þeir
gátu ekki elt hann, vegna þess
að hestar þeirra voru hverginærri.
Sagnir ganga um það, að Guð-
mundur liafi lika sætt ferða-
inönnum á Öskjuhlíð.
Nú voru gerðir út menn til þess
að leita að Guðmundi og reyna að
liandsama hann, en enginn þeirra
varð hans var.
Aðfaranótt 25. ágúst hvarf bát-
ur, sem Jóhannes Zoega átti inni
í Elliðaárósum. Sömu nóttina var
stolið í Viðey bæði úr kirkjunni
og niður við sjó. Var þar á meðal
segl, stjóri o. fl. Og um morgun-
inn sást bátur með einum manni á
sigla út Kollafjörð fyrir norðan
Engey. Þar fór Guðmundur ,,Kik-
ir“ og hefir eklci spurst til hans
síðan.
Að áliðnum degi 29. ágúst gerði
ofsaveður af norðri h.jer svðra og
helst allan daginn eftir. í veður-
byrjun fanst bátur Jóhannesar
Zoega rekinn mölbrotinn hjá Voga
stapa. Tveir kútar fundust þar
einnig reknir, annar með brenni-
víni.
Ymsum getum var að því leitt
liver mundu hafa orðið afdrif
Guðmundar. Sumir hugðu að liann
liefði komist um borð í eitthvert
útlent fiskiskip, hjer í fJóanum,
tn hinir voru fleiri, sem töldu að
liann hefði farist í norðanrokinu.
Lýkur svo lijer að segja frá
Guðmundi .,Kíki“, þeim eina
manni, sem gerst hefir ritilegu-
maður í Öskjuhlíð.
— Hvað ætlarðu að gera við
hamarinn Bjössi? Þú slærð bara á
fingurna á þjer.
— Engin hætta á því — hún
Sigga. á að halda á naglanum.
f