Lesbók Morgunblaðsins - 24.02.1929, Blaðsíða 4

60
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
og snjór, regn og vindur liafa
mætt á tindinum um þúsundir ára;
við óg við hrapar smávala niður í
dýpið. Einn í einu klifrar, en hinir
halda í kaðalinn og gæta þess, að
sá fyrsti steyptist ekki niður í djúp
ið. Við erum tvo tíma að þessu,
uns sá fyrsti kemst upp á tindinn
og getur dregið hina upp. Við hiik-
um þarna uþpi í 3500 metra hæð
og hvílumst við ísþakinn tindinn
— og horfnm og hlustúm. Dýrð-
legt ntsýni er hjer hátt yfir öllum
jarðarbúum. Alt í kring ótal fjalla-
tindar og kambar, klettavéggir og
jökulbreiður með ótal glufum, en
neðar grænar engjar með alpakof-
um — og’ upp til okkar berast
bjöiluhljómar. Silfurhvítir lækir
með niðandi fossum ljóma um all-
ar hlíðar og fjallaveggi, en niðri
þýtur í þýskum greniskógi í mild-
um dalblænum. Jöklaskallarnir
endurspeglast titrandi í dimmblá-
um fjallavötnunum, en úti við
sjóndeildarhringinn í vestri bær-
ast iitlir, livítir skýflókar — eins
og umgerð um þessa tignarlegu og
ógleymanlegu mynd.
Seinasta bidrgunarafrek „Dórs“.
I náttmyrkri, hrífl og stormi leitar hami uppi hrakninga-
bát með fimm mönnum, og bjargar honnm.
Varðskipið „Þór‘.
Fyrri þriðjúdagsnótt reru hjör
um bil allir vjelbátar í Vest-
mannaeyjum. Var lagt á stað kl.
41/2 og var þá dágott veður. —:
Hjeldu þeir á ýmis mið, bæði aust-
an og vestán Eyja og er á flest
miðin tveggja stunda sigling inn-
an úr höfn.
Bátarnir leggja allir á stað í
einu og fara svo að tínast að um
nónbil, ef alt gengur að óskum. En
laust fyrir hádegi fór að hvessa á
suðaustan og var brátt komið af-
takarok og stærði fljótt sjó og
gerði haugabrim á höfninni í Eyj
um.. Fyrstu bátarnir, sem komu
að, fengu þó dágott., en altaf jókst
brimið og herti veðrið, og í rökk-
urbyrjun var svo komið, að hvað
eftir annað þverbraut fyrir hafn-
armynnið, og urðu bátarnir, sem
komu þar á eftir, að sæta lagi.
Úti á „Skansinum", sem er
fram á sjávarbakkanum rjett aust-
an við eystri hafnargarðinn, safn-
aðist saman fjöldi fólks — konur
og ástvinir þeirra? sem á sjónum
voru, og horfðu með eftirvæntingu
eftir hverju því bátaljósi, sem
færðist nær. Voru flestir fullir
kvíða og horfðu ýmist á Ijósin,
sem nálguðust, eða brimið, er fór'
í óslitnum hvítfyssandi holskeflum
yfir hafnargarðana og teygði sig í
gosstrókum upp að miðju á Heima
kletti. Fram eftir öllu kvöldi voru
bátarnir að tínast að, en seinast
vantaði tvo, Hilmi og Síðu-Hall.
Var þá orðið ófært með öllu inn
á höfnina. Hilmir dró sig undir
Eiðið með kvöldinu og lá þar, en
Síðu-Hallur kom ekki að. Voru 5
Friðrik Ólafsson skipherra.
menn á bátnum, og formaður Auð-
unn Oddsson á Sólheimum í Vest-
mannaeyjum, en bátinn á Þórhall-
ur Sæmundsson lögfræðingur. —
Þegar menn voru orðnir úrkula
vonar um, að báturinn mundi ná
landi, lagði Þór á stað að leita
lians og kom með hann heilu
höldnu daginn eftir, og þótti sú
för hans hin frækilegasta, jafnvel
í Vestmannaeyjum, en þar kalla
þeir nú ekki alt ömmu sína um
sjósókn og sjóferðaafrek.
Samtal við Auðunn Oddsson.
Frjettaritari „Morgunblaðsins' ‘
náði taii af Auðunni Oddssyni,
formanni á Síðu-Halli, þegar hann
kom í land daginn eftir^ og sagð-
ist honum svo frá:
—• Við fórum vestur á hraun
og lögðum þar línu okkar, 15 bjóð,
og ljetum hana liggja 2y2 tíma.
Þá var byrjað að hvessa fyrir al-
vöru af suðaustri, en ekki kominn
mikill sjór. Þegar við vorum ný-
byrjaðir að draga línuna, slitnaði
endinn, og færðum við okkur þá
að miðdufii og byrjuðum að draga
þaðan. Var þá komið skafnings-
rok og bylur. Um hádegi höfðum
við náð 5 bjóðum og fengið á þau
um 200 fiska, en er yið kömum
.„niuiu'í 'xiii9 nrixgBU