Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1925, Blaðsíða 7

29. nóv. ’25.
L18BÓK MOBÖUNBLABSINS
7
Efnalaug Reykjavikup
L*ug»vegi 32 B. — Simi 1300. — Sínmefni: Efn&lauf
Firemaar með nýtísku áhöldum og aðferfium aHan óhreman fatnat
og dúka, úr hvaða efni sem er.
Litar r plituð föt, og brevtir mm Bt eftir óskmm.
ÍSykor þœfindil Sparar fjel
Vigfús Guðbrandsson
klæðskeri. Aðalstræti 8'
Ávalt byrgur af fata. og frakkaefnum.AItaf ný efni með hverri ferB.
AV. Saumastofunni er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
eðlilegast og sjálfsagðast, að öll-
um þessum sjersýningum verði
safnað sem mest á einn stað. Það
kann að vera að búpeningssýn-
ingin yrði að vera á öðrum stað.
Fyrirkomulag hennar yrði líka
með sjerstökum hætti. Hún gæti
t. d. ekki staðið yfir nema fáa
daga.
En hvar svo sem hún kann að
verða haldin, verður aðalsýning-
in að vera hjer í Reykjavík.
Liggur þá fyrir að hugsa um,
hvar sje hentugur staður fyrir
liana<
Nú verða menn að gæta þess,
að hjer kemur alls ekki til nokk-
urra mála að hafa sýninguna í
nokkuru því húsi eða húsum, sem
til eru í bænum. Byggja þarf
sjerstaka sýningarskála, sem til
þess eru gerðir. Að kúldra sýn-
ingu sem þessari í önnur húsa-
kvnni, er með öllu ógerningur.
Sýning þessi verður margfalt yf-.
irgripsmeiri en nokkur sýning,
hefir áður verið hjer. Fyrir þá
sök eina er það ómögulegt, að
fá húsrúm handa öllum deildum
hennar á einum og sama stað í
bænum, í hiisum þeim sem fyrir
eru og til annars eru ætluð.
En að dreifa sýningardeild-
unum nm bæinn, getur eigi
'komið til mála. Við það misti sýn-
ingin allan svip og væri á engan
hátt boðleg fyrir gesti þá, er
hingað koma.
Þá er að athuga hvar hentug-
ast væri að hyggja fyrir sýning-
una. Komið gæti til mála að at-
huga Arnarhól, eða svæðið sunn-
an við Skólavörðuhæðina, þar sem
eiga að koma knattspyrnu-
vellir og íþróttasýningarsvæði —
samkvæmt skipulagsuppdrættin-
um. 'Má þó vera, að á hvorugum
þessara staða reynist nægilegt
pláss.
Þegar búið er að ákveða stað-
inn er hægt að fara að hugsa fyr-
ir byggingunum. pví nú er þess
að gæta, að hjer er eigi hægt að
láta sjer nægja einhver and-
styggileg hrófatildur, t. d. bik-
svarta, pappaklædda skúrakassa,
eins og byrgisforsmánina sælu,
sunnan við' Tðnó, sem konungin-
um var boðið í og fvlgdarliði
hans, 1921. Höfuðstaðarbúum ætti
að vera sú andstygð í svo fersku
minni, að þeim væri það áhuga-
mál, að önnur eins „bygging"
yrði hjer ekki reist í viðhafnar-
skyni.
En áður en farið er að hugsa
fyrir byggingunum, þarf að vera
búið að gera sjer grein fyrir því,
hve yfirgripsmikil sýningin á að
vera, hve margar deildir verða
þar, og hjerum bil hve mikið rúm
liver deild útheimtir.
Þá kemur til athugunar, hvort
þarna á aðeins að sýna það, sem
er nútíðarinnar, ellegar að þarna
á einnig að sýna frá fortíðinni.
Hvort rjett er að einskorða sig
við það að sýna afurðir og vinnu
eins og hún nú tíðkast, ellegar
þarna á líka að sýna einskonar
myndir úr lífi þjóðarinnar. Við-
kunnanlegt væri að setja þarna
upp t. d. fullkominn sveitabæ í
gömlum stíl, með öllum innan-
stokksmunum, sjóbúð með öllum
veiðarfærum o. fl. þess háttar.
Ætti þetta að verða byrjun til
sjerstakrar deildar þjóðminja-
safns, sem sett yrði upp á hent-
ugnm stað, einhversstaðar í ná-
grenni bæjarins!
Þá þarf og að hugsa fyrir því,
að á sýningarsvæðinu verði eitt-
hvað til skemtunar, og þar verði
ánægjulegar vistarverur fyrir sýn-
ingargesti.
Menn verða að hafa það hug-
fast, þegar frá byrjnn, að árið
1930 er dýrðlegasta minningarár,
sem við eigum, svo margfalt meiri
upphefð að þúsund ára minning-
arhátí^ Alþingis, en t. d. þúsund
ára minningu Islands bvgðar.
Því hvað er það, þó einn eða
tveir víkingar hrekist- frá föður-
leifð sinni og setjist að* hjer á
eyðieyju, samanborið við hitt, að
hingað fluttist svo mikil þjóð og
roerk, að hún fyrir 1000 árum
kom á fót eklci ómerkari stofnun
og þroskaminna skipulagi en hjer
reis árið 930.
Aldrei gefst okkur betra tæki-
færi til þess, að kveða niður
skrælingja-orðið, sem af okkur
fer, enn í dag, víða um heim. En
það er ekki nóg að vísa til sög-
unnar, og segja frá hve miklir
menn íslendingar voru fyrir 1000
árum. Við þurfum líka að sýna
það, að þeir sem lifa nú, geti
kinnroðalaust horft á „feðranna
frægð“; okkur er það lífsnauð-
syn að láta sem minst á því bera
hve mikið okkur hefir farið aft-
ur í þessi 1000 ár, samanborið við
nágrannaþjóðir vorar.
Hver er hinn rjetti giftingar
aldur?
petta málefni hefir verið til
nmræðu í einu norsku blaði nú
um tíma. Húsmóðir ein, ung að
aldri, svarar þar spurningunni á
þessa leið:
Jeg er á sama máli, og sumir
aðrir, er um þetta hafa skrifað,
að fólk eigi að gifta sig á unga
aldri. Lífsfögnuður og ánægja af
börnum er mest og innilegust hjá
þeim, sem ungir eru. Þetta er hin
rjetta tilhögun. Náttúran ætlast
til þess að fólk bíði ekki þangað
til á gamals aldri.
Er ekki þar með sagt, að jeg
n-tlist til þess, að fólk þjóti fyr-
irhyggjulaust í hjónaband, en
gott er að spyrja skynsemina til
ráða í þeim efnum.