Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1988, Síða 53

UM VARÐVEIZLU BÓKAKOSTS OG ANNARRA GAGNA
53
Hvert safn þarf að hafa sína áætlun um, hvernig bregðast skuli við
hvers konar háska og bæta úr honum sem snarlegast.
í seinasta kafla yíirlitsins var rætt um sameiginlegar aðgerðir. Pær
yrðu að vera skipulegar, í fyrsta lagi innan hvers lands, og í öðru lagi
á alþjóðavísu, þannig að hver viti, hvað hefur þegar verið gert eða sé
verið að gera í þessum efnum, svo að ekki komi til óþarfa tvíverkn-
aður.
Vitnað var til tillagna Welsh í inngangserindi hans, en þar sagði
m.a.:
1. Alþjóðlegir stuðlar eru frumskilyrði.
2. Hver þjóð sjái um varðveizlu eigin bókakosts.
3. Öflugri þjóðirnar verða að hjálpa þeim, sem miður mega sín, en
eins og við vitum, safna stærstu söfnin ritum víðs vegar að ur
heiminum og eiga iðulega fyllri söfn rita sumra þjóða en þær
sjálfar.
En seinast og ekki sízt er það pappírinn. Hefja þarf stórkostlegan
áróður fyrir notkun sýrulauss pappírs. Meðan ekki tekst að snúa þar
vörn í sókn, hrannast upp rit í víðri veröld, er molna munu að lokum í
höndum manna. Þarna verður að stemma á að ósi. Lewis nokkur
Brown, markaðsstjóri pappírsfyrirtækis í Boston, lýsti vaxandi fram-
leiðslu varanlegs pappírs með aðferðum, er væru ekki eins hættulegar
umhverfi manna. Hér væri tákn á lofti, sem gefa þyrfti fullan gaum.
Þetta var nú örstutt yfirlit, en til viðbótar langar mig að segja
örlítið á víð og dreif frá þinginu.
Fyrsta þingdaginn urn morguninn sátu framsögumenn, þeir er
byrja áttu, uppi á palli og voru þessir: Alexander Wilson, forstöðu-
maður British Library, Hisashi Takeuchi, forstöðurmaður upplýs-
inga- og skráningardeildar Þjóðbókasafnsins í Tokyo, próf. Ashin
Das Gupta, forstöðumaður indverska Landsbókasafnsins í Calcutta
og S.P.C. N’Jie, landsbókavörður Gambíu. Fundarstjóri var William
J. Welsh frá Library ofCongress. Hann flutti fyrst fróðlegt erindi um
helztu þætti alþjóðlegrar áætlunar um varðveizlu bókakostsins, en
síðan lýstu hinir aðstæðum og aðgerðum hver í sínu landi.
Eg minnist þess, að Japaninn var dálítið kvefaður og lá heldur lagt
rómur, svo að Welsh fundarstjóri gekk til hans í miðju erindi og
spurði, hvort hann vildi ekki láta einhvern annan lesa fyrir sig
pistilinn. Austurlandamaðurinn var nú ekki á því og hélt áfram
lestrinum, og að honum loknum gekk sá ameríski til hans aftur og
renndi vatni í glas handa honum.