Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1964, Qupperneq 13

Dagbækur Magnúsar Kristjánssonar
Fyrr og síðar hafa allmargir orðið til þess að festa ým-
islegt á blað sér til minnis, m. a. daglega viðburði, og með
þeim hætti hefur orðið til allstórt safn af dagbókum, ef
allar væru í einn stað komnar. Só skilningur mun nú orð-
inn almennur, að í Landsbókasafni sé æskilegasti varð-
veizlustaður slíkra bóka, því að þar er greiður aðgangur
að þeim fyrir alla, sem nota vilja, og ennfremur eru bæk-
urnar komnar í slíkt skjól fyrir skemmdum og tortím-
ingu, að naumast verður á betra kosið.
Nokkrir Snæfellingar hafa skrifað dagbækur, en flestir
skamma hríð. Magnús Kristjánsson smiður í Olafsvík
hélt lang lengst út og kom miklu víðar við í þessum skrif-
um sínum en aðrir sýslungar hans höfðu gert. Magnús var
fæddur í Skógarnesi ytra í Miklaholtshreppi 1. okt. 1875
og þar ólst hann upp. Hann nam smíðar í Stykkishólmi, tók sveinspróf 1900 og fluttist
árið eftir til Ólafsvíkur, þar sem hann átti heima æ síðan, en hann andaðist 22. apn'l
1963. — í ætt Magnúsar hafa verið og eru miklir hagleiksmenn, og sjálfur var hann
smiður ágætur, en smíðar urðu lengst af aðalstarf hans. Magnús var tvíkvæntur og
eignaðist tíu börn. Má því fara nærri um, að ekki hafi alltaf verið næðisamt við skrift-
irnar hjá honum og tómstundir til þeirra iðkana oft verið fáar og stuttar. — Hér verð-
ur ekki einu sinni stiklað á stóru í æviferli Magnúsar Kristj ánssonar né gerð grein fyr-
ir ætt hans. Hann hefur sjálfur svo um hnúta búið, að þeir, sem þar um vilja fræðast,
eiga þess kost í skilgóðri ritaðri frásögn, sem varðveitt er í Landsbókasafni. Eg ætla
hins vegar að víkj a nokkrum orðum að dagbókum hans.
Dagbækur Magnúsar byrja á nýársdag 1894, og þeim lýkur 7. apríl 1963, svo að
á skortir fáa mánuði til þess að þær nái yfir sjötíu ára tímabil. Framan af eru þær eng-
an veginn eins ýtarlegar og síðar varð, enda tími þá rýmri til skriftanna og auðveld-
ara að fylgjast með því, sem gerðist á Snæfellsnesi og meðal Snæfellinga heima og
heiman. Magnús getur að vísu stundum í dagbókum sínum viðburða og manna, sem
ekki eru tengdir Snæfellsnesi, einkum verða brögð að því eftir að útvarpið kemur til
Magnús Kristjánsson