Ísfirðingur - 09.09.1898, Blaðsíða 3

3
félagsins. 3. Útvega þann varning, sem
félagsmenn þarfnast frá öðrum löndum,
án milligöngu kaupmanna. 4. Bæta þær
vörur sem félagsmenn selja, og koma þeim
í gott álit og sem hæst verð. 5. Auka
þekkingu félagsmanna, einkum hvað snert-
ir félagsskap og verklegar framfárir, og
að stofna sjóð i þessu skyni, sem nefnist
fræðslusjó ður. 6. Efia hvers konar
framfarir að öðru leyti, sem félagið fær
viðkomið. 7. Koma sér í samvinnu við
sams konar félög hór á landi.
Inntökuskilyrði.
5. gr. Til þess að fá inngöngu í félagið
og hafa félaga rétt, útheimtist: 1. Að eiga
heima á félags svæðinu. 2. Að samþykkja
lög félagsins með því að rita nafn sitt,
stöðu og heimili í þar til gerða bók, er
heitir Félagsmannalisti, og láta inn-
færa nafn sitt í Stofnfjárbókina, sem
eiganda einhvers hluta stofnfjár. 3. Að
borga strax inngöngu-eyri, 1 krónu. 4. Að
kaupa og borga undir eins minsta kosti
*/4 stofnbréfs, sem hljóðar upp á 5 kr.
(heilt stofnbréf 20 kr.) og hina s/4 hluta
stofnbréfsins áður 18 mánuðir eru liðn-
ir frá inntökudegi, þannig: i/4 innan 6 mán.
*/4 innan 12 mán. og */4 innan 18 mán.
5. Að versla við félagið, undir eins og
stofnfjárupphæð leyfir, að minsta kosti fyrir
50 kr. á ári. — 6. gr. Félagsstjórnin ræður
hverjir teknir eru í félagið og úrskurðar
það á fundum sínum, en ieitað getur hún
samþykkis fulltrúáfundar. (Frámh. næst.)
Dálitlar skottulækningar.
Gleðilegur vottur um dátitla rænu hjá
bæjarbúum hér eru þó þessar skottulækning-
ar, sem farið er nota við vegina hér um
tangann. En ekki múndi t. d. Akureyrar-
búum þykja mikið kveða að lækningum
þessum. Enda mundi fleirum en þeim
þykja all-einkennileg vegagerðin sú í fyrra,
um upptangann. Dálítil vegmynd sést
aftur á móti á þeim spottum, er gerðir
hafa verið í sumar neðar á tanganum,
enda þótt ekki verði sagt, að þeir risi
svipmiklir og fagrir upp frá jafnsléttu.
Lakast af öllu er þó skurða- og lokræsa-
leysið meö fram vegspottum þessum, sem
gerðir eru, því án þeirra eru vegir varla
að hálfu gagni. Geta þess konar vegir
naumast talist meira en dálitlar skottulækn-
ingar, og því fé naumast skynsamlega
varið, sem haft er til þess að jafna jörðina,
svo að vatnið eigi sem hægast með að renna
yflr og hjálpa til. Vonandi er samt, að
vegabæturnar taki æ meiri og meiri fram-
förum, og að ræsi verði gerð gegnum
bæinn, svo að vatn og skólp geti runnið
til sjáfar, en verði ekki iátið gufa upp
þar sem það er komið.
Hvar eigum vér að leita að
sótara bæjarins?
Hvert eigum vér bæjarbúar að snúa oss,
þegar vér þurfum að láta hreinsa ofnpipur
vorar? Oss er upp á lagt í lögreglusam-
þykt bæjarins frá 1. apr. 1894, VI. kap.
49. gr., að sjá húsum vorum borgið í þessu
tilliti. Þar er mælt svo fyrir: »Húsráðend-
ur skulu tvisvar á ári láta hreinsa reyk-
háfa í húsum sínum, þ. e. fyrir miðjan
april og miðjan október ár hvert«. Þrátt
fyrir þessa fyrirskipun hefur, það vér vit-
um, ekkert verið gert til þess að greiða
fyrir því, að húsráðendur geti fengið manu
til þess að hreinsa reykháfa sina. Og þó
að sumir geti fengið einhvern til þess að
gera þetta verk, eða geri það sjálflr, þá
er það ekki lögreglustjórninni að þakka.
Sakir þessa fyrirkomulags, sem hingað
til hefur verið, vanrækja sumir húsráðend-