Bóksalatíðindi - 16.03.1896, Blaðsíða 2

2
sje mikill eður lítill, þegar syo á stendur,
heldur aðeins haft fjrir augum, að neita eng-
um hagnaSi í viSskiptum, hve lítill sem er,
þótt ómak kosti. Og nálega í engum viS-
skiptum kemur slík nákvæmni jafn-greinilega
fram sem í viSskiptum erlendra hóksala, þar
sem bóksalinn opt verSur aS láta sjer nægja
4—10°/0 af sumum hókum, sem hann kaupir
handa viSskiptamönnum sínum. Yjer vildum
aS eins benda ySur á þetta, ef þjer framveg-
is þyrftuS aS útvega bók handa viSskipta-
manni yðar, sem eigi gæfi ySur meiri ávinn-
ing en aS framan er sagt, auSvitað einkum
þeim af yður, sem ætla má aS eigi þekki til
hlítar almenn bóksalaviSskipti.
v
AS endingu leyfum vjer oss, kæru herrar og
samverkamenn, meSeinu'orðiaS benda ySuráþaS,
aS íslenzkar bókmenntir geta því að eins blómg-
azt og þrifizt, að hver og einn, sem íslenzka
bókasölu hefir á hendi, styðji aS útbi eiðslu bók-
anna svo sem honum er framast unnt. Þótt
hókamarkaðurinn hjer á landi sje þröngur og
takmarkaður, höfum vjer reynsluna fyrir því,
aS bóksali með kappi og dugnaSi getur vikk-
að hann og fært út. Það er og enda óhugs-
andi, aS kosta útgáfur hóka hjer á landi, nema
til sjeu öflugir styrktarmenn hvað útbreiðslu
bókanna snertir, því kostnaSurinn viS útgáfu
þeirra er svo gífurlegur — sem fæstir hafa
nokkra hugmynd um — í hlutfalli við bóka-
markaSinn, aS vonin um sölu flestra bóka
getur því að eins glæðzt, aS traustið á út-
sölumönnunum sje óbifanlegt, og slíkt traust
berum vjer til yðar, hattvirtu samverkamenn,
meðan vjer eigum að vinna saman.
MeS virðing og vinfengi:
Bóksalafjelagið í Reykjavík.
Peningaverð og innskriptarverð.
A aðalfundi fjelagsins 12. janúar 1895 var
samþykkt, að útsölumönnum væri heimilt að
taka 10% hærra verð fyrirbækur á móti inn-
skript til kaupmanna, en móti peningaborgun
út í hönd, og tilkynntum vjer þaS þá öllum
útsölumönnum vorum. Sumir af þeim hafa
fundið að þessari samþykkt vorri, og fært þær
ástæður fyrir, aS hjá þeim væri engin mis-
munur gjörður á peningaborgrm út í hönd og
innskript. En það liggur í augum uppi, þar
sem þetta er að eins heimild, en engin skip-
un, að sjái útsölumenn vorir, allir eða nokkr-
ir, sjer jafnan hag að taka innskript fyrir
bækur eins og peninga, þótt þeir verði að
svara oss út í peningum, þá fara þeir ekki aS
beita þessari samþykkt (frekar en þeir sjálfir
vilja og við á hjá þeim).
Astæða vor fyrir þessari samþykkt var sú,
að hjer í Reykjavík, og víðar, er vjer til
þekkjum, er mikill verSmunur hjá kaupmönn-
um á borgun í peningum út í hönd, eða í
innskript, sem borgast máske einhvern tíma í
vörum, þvl íslenzkar vörur borga kaupmenn
víst óvíSa og máske hvergi eins mikið fyrir í
peningum, eins og móti vöruúttekt, og yrSi
þvl útsölumaður að taka vörur út á innskript-
irnar í stað peninga, er hann þarf aS svara
oss út; en gæti hann slegið af upphæð inn-
skriptanna 6—10% við kaupmann — hug-
mynd vor var, aS hann notaði einmitt inn-
skriptarverShækkunina til þess — mundi hann
fremur fá þær útborgaðar í peningum og
stæði þá jafnrjettur eptir. AS öðru leyti vís-
um vjer til fyrnefnds brjefs vors (12. jan..
1895).
Reikningsfærsla mm.
Af því jeg hefi komizt aS raun um, að
sumir af hinum heiðruðu útsölumönnum Bók-
salafjelagsins s/nast ekki skilja til hlítar
reikningsfærslu mína, vil jeg leyfa mjer aS
gjöra þeim grein fyrir henni hjer í sem fæst-
um orðum.
Bókaskrár mínar (bæSi útsendingaskrár og
bókaleifaskrár) eru þannig úr garði gjörðar,
aS jeg ætlast til aS á þeim sje allt útfært
)}nettó<( (þ. e. verð bókanna að frádregnum
sölulaunum), eins og sjá má á sltrám þeim,
er jeg sendi frá mjer. Stafar þessi aðferð
mín af því, að jeg get eigi gefiS sömu sölu-
laun af öllum þeim bókum, sem á skrá minni
standa, en þar sem svo er ástatt, er nettó-
reikningurinn einfaldari og umfangsminni. A
bókaskrám mínum hefi jeg þess vegna flokk-
að bækumar niður eptir því, hvernig sölu-
laununum er háttað. I fyrstaflokki erubæk-
ur þær, sem að eins 20% sölulaun eru gefin
af. Þar á meðal er sálmabókin og bækrir