Víkverji

Ataaseq assigiiaat ilaat

Víkverji - 12.06.1873, Qupperneq 2

Víkverji - 12.06.1873, Qupperneq 2
2 framið hafa þetta ódæði, er vér blaða- menn höfum orðið að segja höfuðstað lands- ins til hneisu. Vér höfum enn eigi frétt, að nokkur af þessum afbrotamönnum, er hafa farið huldu höfði, og ekki þora að gefa sig fram, hafl verið tekinn höndum, en vér þykj- umst geta treyst því, að lögreglustjórn bæ- arins muni nú hafa þann viðbúnað, að ekki verði hægt, að komast hjá refsingu laganna, ef lík afbrot, og þau, er hafa gjörzt i vetr, skyldu verða endrtekin. Vér erum fullvissir um, að slík óhæfu- afbrigði frá almennri siðsemi hafa eigi, eins og snmir, jafnvel blaðamenn, hafa hald- ið, haft nokkra pólitiska þýðingu, eðr komið af því, að fullorðnir menn hafi þarmeð viljað birta óánægju sína með stjórnina eðr henn- ar aðgjörðir, eðr að öðru leyti viljað koma svo fram skoðunum sínum um það, er að landstjórn lýtr. Það hefir hingað til verið, og mun, svo lengi sem niðjar þeirra manna, er fyrstir rit- uðu lög á Norðrlöndum, byggja fsland, verða einkenni hvers þjóðarflokks vors, að standa á óbiflegum grundvelli laganna, að færa kröf- ur sínar fram með einurð og djörfung, en þó með hógværð og stillingu. ÚTFLUTNINGR Á LIFANDA PENINGI OG KJÖTI. Eg ætla nú ekki að fara að deila um það við nokkurn mann, hvort útflutningr á lifanda peningi og kjöti sé skaðlegr eða arð- samr fyrir 1 a n d i ð, því þó eg gæti sann- að með áþreifanlegustu rökum, að hann hlyti að vera skaðlegr fyrir það, nema honum væru sett skynsamleg takmörk, þá mundi margr hver segja við mig á eptir: hvað kemr mér það við, hvort þessi útflutningr er skaðlegr fyrir landið? eg verð að fara eptir því, sem eg álít haganlegast og bezt fyrir mig, og, með- an eg er fjár míns ráðandi, þá vona eg, að aSrir láti sig eigi varða, hvað eg gjöri af eign minni, né meini mér, að fá sem mest fyrir hana. Svona hefi eg virkilega heyrt margan tala, þegar til rætt hefir orðið um, hvort eigi mundi gagnlegt fyrir landið, eða jafnvel nauð- synlegt fyrir það, að hóflegr tollr væri lagðr á útflutning lifanda penings og kjötvöru. En þrátt fyrir þessa kenningu sumra manna virðist það samt auðsætt, að stjórnin eða löggjafarvaldið hlýtr að hafa fullan rétt til, ef tollrinn er gagnlegr eða nauðsynlegr fyrir landið, að koma honum á, þrátt fyrir það, þótt eimtöku menn álitu, að hann kæmi í bága við hagtmuni sina. En sleppum nú að tala um þenna toll; það má vera, að stjórnin vilji eigi að svo stöddu leggja hann á, og að hún vilji fyrst sjá, hvort þetta geti eigi lagazt af sjálfu sér, og það er cnginn vafi á þvi, að jarðeigendr, umboðshaldarar og prestar, hlytu að geta reist svo skorður við úlflutningunum, að þeir yrðu eigi skað- legir fyrir landið. En hvernig gætu þeir reist skorður við þeim án liðsinnis stjórn- arinnar? Það geta þeirmjögvel; þeir þurfa eigi annað, en setja það upp í byggingar- bréfum sínum, hve míkinn pening leiguliðar þeirra skuli hafa, og tilgreina það nákvæm- lega, hve mikinn nautpening (hve margar kýr, geldneyti, graðunga, kvígur, kálfa), hve mikinn sauðpening (hve margar ær, sauði, lömb, o. s. frv.), og hve mörg hross (hesta og hryssur) þeir skuli hafa, og láta það varða útbyggingu, ef leiguliðinn bregðr út af þessu í nokkru. En væri það eigi ranglátt og ó- þolandi kúgun, ef jarðeigendr færu að finna uppá slíku? Nei, fjarri því. Það vita allir, að það er vissasti vegrinn til að eyðileggja og níða niðr hverja jörðu, þegar ábúandinn er svo skepnufár, að hann getr eigi fengið næg- an áburð til að rækta hana með, og það getr því eigi verið ranglátt eða óþolandi kúgun af jarðeiganda, þótt hann vilji hafa næga tryggingu fyrir því, að leiguliðinn sktili eigi níða niðr eignarjörð hans, heldr sitja hana sem hann vill. Að vísu á leiguliði skepnur sínar sjálfr, en honum getr aldrei borið réttr lil að selja þær svo, að ábýli hans verði að niðast niðr sökum skepnufæðar, eða selja þær frekar en honum og landsdrottni hefir komið saman um, að hann mætti gera. Vildu nú landsdrottnar, umboðsmenn og prestar, taka sig til, og ákveða í byggingar- bréfum sínum, eins og áðr var greint, hvað mikinn pening leiguliðinn skuli hafa fæstan

x

Víkverji

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Víkverji
https://timarit.is/publication/99

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.