Ný félagsrit - 01.01.1848, Qupperneq 141

n ESTARETTARDOM.VR.
141
iiicoliijiullan löglega leidtlan og leiíiandi kostnab
lier þeirri ákreriin ab borga, eptir hlutabeigandi
anitmanns nákviernari áljktan. Dóminmn ber
eptir yfirvaldsins rábstöfun fullnustu ai veita,
undir afeför eptir lögum.“
Hæstaretlardóniur í málinii, genginn þann 6. dag
Jan. nián. 1841, er svo látandi:
„La n dsy fi rré t tar i n s dótnur á órask-
aiur ab standa. I niálssóknarlaun til
jústizrábs H ö e g h - G u I d b e r g s f y r i r
hæstarétti borgi hin ákærba 20 rbd. í
silf ri.“
Hæstarcltiuárib 1841 voru 4 íslenzk mál dæmd í
hæstarbtti:
1. Mál gegn Sigfúsi Gottskálkssyni. Honum var
kennt uni, ab liann liefbi verib hvatainabur til, ab
Björn nokkur Jónasson stal korni frá lnisbónda sínnni.
Hann viburkenndi einnig sjálfur, ab hann hefbi bebib
Björn ab selja ser dálítib af korni, og sagt uin leib, ab
„ekki bæri á því þó hann tæki svosetu í hnefa af korni
til þess þegar hann væri ab niala“, og ab hann
skönimu seinna hafi fengib hjá Birni hérunibil 4 inerkur
af korni, og borgab þab meb því ab prjóna tvenna sokka
fyrir hann. Yfirrétturinn hélt samt ekki, ab Sigfús
bæri ab dæina til hegníngar fyrir þetta, vegna þess
bann bar fram, ab hann hefbi sagt téb orb í gáleysi, og
þver-neitabi ab bann hefbi vitab af ab kornib var stolib,
eba inunab eptir því sem hann ábur hafbi sagt vib
Björn, þá er hann keypti kornib. En meb því ab
Sigfús þekkti stöbu Björns og vissi, ab honuni var
fengib korn til mölunar af hiísbónda sínuni, þótti
yfirréttinum hann hafa verib svo ógætinn í orbuiu