Morgunblaðið - 26.11.1995, Síða 19
— i
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 26. NÓVEMBER 1995 B 19
ir í borðsal. Yfir kaffibolla var
strax byrjað að segja sögur.
Þetta reyndust vera með lipr-
ari sögumönnum sem ég hef
heyrt í um dagana og þeir
voru í essinu sínu með nóg
af sögum handa nýja mann-
inum um borð.
Á meðan sat Karlinn í
brúnni, umkringdur tækjum,
rýnandi á skjái með veiði-
mannsglampa í augunum.
Páfagaukurinn fylgdist með
öllu sem fram fór. „Það væri
ömurlegt þetta líf ef maður
hefði ekki dýr í kring um sig.
Ég hef bæði haft hunda og
fugla með mér á sjónum,"
sagði karlinn, „og svo koma
oft ýmiskonar fuglar sem
taka sér far með okkur,
þreyttir og svangir eftir langt
flug, villur og hrakninga. Eg
hef gefið þeim að éta og hlúð
að þeim. Sumir hafa verið
nokkra túra með okkur, þakk-
að svo fyrir sig og farið sína
leið,“ bætti hann við.
Fyrirmælin úr landi voru
að veiða ufsa þennan túrinn.
„Við erum að verða búnir
með karfakvótann þetta
árið,“ útskýrði karlinn og hélt
áfram: „Er ekki best að hífa
og sjá hvað komið er í pok-
ann?“ „Hífopp!“, gall síðan í
karlinum og mannskapurinn
hraðaði sér út á dekk. Menn
voru spenntir að sjá hvort
karlinn hefði fundið ufsa.
Spennan magnaðist er
trollið kom upp, en þá sást
að í því var mest karfi, örfáir
ufsatittir og þorskur. „Þeir
drepa mig, karlarnir í landi,
ég átti að veiða ufsa. Það
verður grafið á legsteininn
minn: Hér hvílir Sigurður
Steindórsson, maðurinn sem
átti að veiða ufsa. Nei, nei,
ég segi svona, þetta eru öðl-
ingsmenn hjá Granda, þeir
redda meiri karfakvóta,"
sagði karlinn.
Það var farið að spá brælu
og gekk sú spá heldur betur
eftir, vindhraðinn fór upp í
80 hnúta (64 hnútar jafngilda
12 vindstigum), sem sagt fár-
viðri að austan. Veiðum var
hætt og skipið látið dóla á
móti veðri. Meðan veðrið
geisaði fóru að berast tíðindi
í útvarpinu að hafnargarður-
inn í Keflavík væri að gefa
sig og þök væru að fjúka af
húsum. En skipið og mann-
skapurinn stóðu sig vel ef
undan er skilinn ælandi Ijós-
myndari.
Það hefur aldrei hvesst
svo mikið að ekki hafi lægt
aftur og var komið sæmileg-
asta veður innan sólarhrings.
Lífið um borð komst á eðli-
legt ról og veiðar hófust að
nýju. Þannig liðu dagarnir
hver af öðrum með misjafnri
veiði og margs konar veðr-
um. Veiðin nam allt frá tonni
og upp í 15 tonn í hali. Eftir
10 daga veiðiferð var 190
tonnum af blönduðum afla
landað í Reykjavík.
Það var gott að koma
heim. Ottó lagðist að bryggju
á laugardagsmorgni og menn
hugsuðu sér til hreyfings
enda hafði útgerðin boðið
áhöfn og mökum á Hótel ís-
land um kvöldið. Ég sleppti
því, þótt velkominn væri,
kvaddi skipverja með virktum
þarna á hafnarbakkanum og
bað þá vel að lifa. Hvarf á
ný inn í hina hefðbundnu ver-
öld mína þar sem símboði,
farsími, hraði og streita réðu
ríkjum.
ÁHÖFNIN samankomin, fremri röð, Jón Örn Sigurðsson, Vignir
Richardsson, Frosti Richardsson, Örn Sigurhansson, Sigurður
Steindórsson, Steindór Sigurðsson, Auðunn Stígsson, aftari röð
f.v., Þórður Guðlaugsson, Gísli Richardsson, Sigurður Elvar Sig-
urðsson, Bjarni Garðarsson, Júlíus Þ. Júlíusson, Gísli Gunnarsson,
Örn Eysteinsson og Harry Herlufsen.
AFLINN ísaður í lestinni.
Spennanmagn-
aðist er trollið
kom upp, en
þó sóst að í því
var mest karfi,
örfóir ufsatittir
og þorskur.
Þeir drepa mig,
karlarnir í
landi, ég átti
að veiða ufsa.
Það verður
grafið á leg-
steininn minn:
Hér hvílir Sig-
urður Stein-
dórsson,
maðurinn sem
átti að veiða
ufsa.
SÖGUSTUND í borðsalnum.
i 80 HNÚTUM og haugasjó á Reykjaneshrygg.