Morgunblaðið - 26.02.1992, Síða 33
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. FEBRÚAR 1992
33
Sjálf var hún einn af stofnendum
Geðverndarfélags íslands og gjald-
keri félagsins um skeið.
Ellin birtist í ýmsum myndum.
Meðal þess sem er heillandi við ellina
er þegar hinn aldni reynist fær um
að miðla yngri kynslóð af ríkulegri
reynslu liðinna áratuga og stofna til
vináttu við yngra fólk og byggja
þannig brú milli kynslóða. Áslaug
Sívertsen bar gæfu til að fá að reyna
þessa jákvæðu hlið ellinnar.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst Áslaugu Sívertsen. Guð
blessi minningu hennar.
Gunnlaugur A. Jónsson.
Mikil heiðurskona hefur lokið
göngu sinni á. þessu tilvistarstigi.
Frænka mín, Áslaug Sívertsen, gekk
á vit feðra sinna þriðjudaginn 18.
febrúar eftir ianga og giftudijúga
ævi. Ekki er að efa að vel hefur
verið tekið á móti henni af fjölmennu
frændliði og vinum, sem farnir eru
á undan henni. Stór hefur þar verið
flokkur Skíðunga úr Skagafirði.
Áslaug Gunnarsdóttir Sívertsen
var fædd að Sævarlandi á Skaga í
Skagafirði, „út að vestan", eins og
við segjum í Hólminum.
Faðir hennar var Gunnar Eggerts-
son, bóndi á Selnesi og víðar, af
hinni fjölmennu Skíðastaðaætt.
Hann hefur verið vel menntaður
bóndi, lauk námi frá búnaðarskól-
anum á Hólum í Hjaltadal og rak
útgerð ásamt búskapnum. Gunnari
er svo lýst í Skagfirskum æviskrám:
„Gunnar var all hár vexti, stórlynd-
ur, en kunni þó vel að stilla skap
sitt, glaðlyndur áhuga- og ákafa-
maður. Hann var góður formaður
og sótti_ fast sjóinn.“ Kona hans og
móðir Áslaugar var Ástríður Jóns-
dóttir bónda á Völlum á Kjalamesi
og Ásu Þorláksdóttur prests á Mó-
um, sömu sveit. Ástríður var lærð
ljósmóðir og gegndi ljósmóðurstörf-
um í fjölda ára í Hvammsprestakalli
á Skaga. Önnur dóttir þeirra hjóna
og systir Áslaugar var Sigríður
Jenný fædd árið 1900. Hún giftist
sr. Jóni Skagan, sem lengi sat á
Bergþórshvoli. Þau eru bæði látin.
Aslaug lauk námi frá Húsmæðra-
skólanum á Blönduósi, þeirri merku
menntastofnun ungra kvenna. Um
tíma vann hún verslunarstörf í Vest-
mannaeyjum, m.a. í Apóteki Vest-
mannaeyja. Hún fór til Skotlands
þar sem hún nam verslunarrekstur
og skyld fræði. Þar lærði hún einnig
sporthúfugerð og eftir heimkomuna
setti hún á stofn sporthúfugerð í
Reykjavík sem hún rak í fjölda ára.
Ég kynntist frænku minni ekki
fyrr en ég var komin á fullorðinsár
og búsett hér í Reykjavík. Þá sagði
hún mér sögur af því þegar unga
fólkið í Skagafirði þeysti um grænar
grundir á skagfirskum gæðingum.
Söngur hefur ávallt verið mjög í
hávegum hafður í Skagafirði og
unga fólkið á fyrstu áratugum þess-
arar aldar var ekki síður söngvið en
í dag. Oft enduðu 'útreiðartúrarnir
með dansleik í Syðra-Vallholti, í
stóru baðstofunni, en þar var oft
glatt á hjalla þar sem faðir minn,
Gunnar í Vallholti, var aðal söngv-
arinn og frábær dansmaður. Hann
sagði okkur einnig frá þessum gleði-
fundum unga fólksins, syngjandi og
þeysandi á gæðingum um rennislétt-
an Hólminn.
Já, Áslaug hefur lifað tímana
tvenna. Hún giftist Helga Sívertsen
forstjóra hér í Reykjavík og saman
ráku þau stórfyrirtæki á sínum bestu
árum. Helgi lést árið 1969. Síðan
hefur Áslaug búið í húsi sínu, Hával-
lagötu 46, sem hún hafði lagt grunn-
inn að um það leyti sem þau Helgi
kynntust. Þar átti hún frábærlega
fagurt og listrænt heimili og gaman
var að heimsækja hana. Hver hlutur
var valinn af slíkri kostgæfni og list-
fengi að líkast er það litlu lista-
safni. Hún hélt sínu andlega atgervi
til síðustu stundar, las blöðin, hlust-
aði á útvarpið og ræddi þjóðmálin
og landsins gagn og nauðsynjar,
hafði skoðanir á hveiju máli. Hún
var fastmótuð, trúði á sigur mann-
sandans og einstaklingsatgervið.
Áslaug var félagi í Rebekkustúk-
unni nr. 1 Bergþóra í Oddfellowregl-
unni og starfaði þar í áraraðir. Þar
átti hún margar góðar vinkonur.
Sýndu stúkusysturnar henni mikla
. ræktarsemi með heimsóknum eftir
að hún hætti að geta tekið þátt í
starfinu og sótt fundi.
Lovísa N. Jónatans-
dóttir - Kveðjuorð
Mér er minnisstætt þegar ein vin-
kona hennar, komin á efri ár, sagði
eitt sinn við mig: „Það er svo gaman
að spjalla við hana Áslaugu. við
ræðum þjóðmálin og hvað er að
gerast í heiminum, en svo til allar
vinkonurnar tala bara helst um
heilsufarið."
Já, Áslaug frænka mín var ein
sú jákvæðasta manneskja sem ég
hef hitt.
Henni auðnaðist að vera á sínu
heimili svo að segja til hinstu stund-
ar. Þótt hún hafi á síðustu árum
mátt þola lærbrot tvisvar, með
sjúkrahúslegum, fór hún alltaf aftur
heim á Hávallagötuna.
Þar sat hún eins og drottning,
dúkað var borðstofuborðið með feg-
ursta postulíni, málverk á veggjum
og fagrir listmunir hvert sem litið
var. Kaffið stóð á borðinu, hvenær
sem komið var, kökur og annað
góðgæti í skrautlegum skálum, góð-
vild, gleði og hlýlegur virðuleiki sveif
yfir vötnum. Á síðustu árum vann
hún að því að endurreisa kirkjuna
sína á Skaganum, fékk listmálara
til að mála altaristöflu og vildi endur-
byggja guðshúsið eins og það áður
var. Já, Áslaug var alltaf að huga
að einhveijum framkvæmdum, ein-
hveiju sem gæti bætt ísland og ís-
lendinga. Hún var mikill listunnandi
og fylgdist grannt með afrekum ís-
lendinga á listasviðinu víðs vegar
um heim og átti það til að senda
hvatningar- og heillaóskir þegar við
átti.
Við Móses erum ríkari af kynnum
við þessa stórbrotnu konu. Við erum
stolt af frændseminni og henni fylgja
hjartanlegustu þakkir fyrir tímann
sem við áttum saman, blessunaró-
skir og kveðjur til frændgarðs hand-
an móðunnar miklu.
Áslaug og Helgi Sívertsen eign-
uðust ekki börn en tóku sér fóstur-
son, Júlíus Vífil Ingvarsson, fram-
kvæmdastjóra hér í borg. Hefur
hann reynst henni eins og sannur
sonur, hugsað um hana af kost-
gæfni og hlýju. Kona hans er Svan-
hildur Blöndal hjúkrunarfræðingur
og eiga þau þijú börn, Helga Vífil
Sívertsen og tvíburana Gunnar Snæ
og írisi Þóru. Fyrir hjónaband eign-
aðist Vífill soninn Halldór. Áslaugu
þótti mjög vænt um þessi elskulegu
börn og sagði með miklu stolti frá
ýmsum tiltækjum þeirra og athuga-
semdum, eins og allar ömmur gera.
Kæru vinir, við Móses og systkin-
in frá Syðra-Vallholti sendumykkur
innilegar samúðarkveðjur.
Ég ætla að enda þessi kveðjuorð
til frænku minnar með ljóði eftir
Hannes Pétursson, Vornótt í Skaga-
firði.
Gullbúinn himinvagn kvöldsins
er horfmn við eyjar í þögul grunn
Fjörðurinn lognblár og landið
lögst til værðar með munn við munn.
Hestar að nasla á votum völlum
Vinnulúnir menn,
sofa í ró, fá heilnæma hvíld
undir herðabreiðum fjöllum.
Fædd 10. júlí 1920
Dáin 3. janúar 1992
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Lovísu Norðfjörð Jónatans-
dóttur, í nokkrum línum. Ég man
fyrst eftir ömmu þegar ég var
tveggja ára. Þá kom hún í heimsókn
til okkar til Vestmannaeyja. Þar var
gaman að hafa hana hjá okkur.
Amma sagði mér seinna hvað hún
hafði orðið hissa þegar hún heyrði
mig fara með bænirnar mínar, að-
eins tveggja ára. Þá fór ég með eftir-
farandi bæn:
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð í faðmi þínum.
Ömmu fannst svo gaman að heyra
mig fara með þessa bæn. Hún kunni
margar bænir, en þessa kunni hún
ekki, svo ég kenndi henni hana.
Eftir þessa heimsókn var þessi bæn
alltaf uppáhalds bænin okkar.
Amma minntist oft á þessa bæn og
að ég kenndi henni hana.
Þegar ég var fjögurra ára flutti
amma til Eyja og bjó þar í tvö ár.
Það var yndislegt að búa svona ná-
lægt henni. Hún var alltaf í svo
góðu skapi, syngjandi eða flautandi
einhver létt og skemmtileg lög. Árið
1986 flutti ég til Reykjavíkur, þar
sem amma bjó og gat ég þá verið
með henni eins oft og ég vildi. Ömmu
fannst gaman að fara í bingó og
leyfði hún mér og systrum mínum
tveimur oft að fara með sér.
Okkur systkinunum fannst mjög
gaman að heyra hana segja frá því
þegar hún var lítil. Einnig sagði hún
okkur frá ýmsu þegar mamma var
lítil og fannst okkur það mjög gam-
an. Núna á unglingsárum mínum,
fannst mér jafn skemmtilegt að
koma til ömmu og fá hana í heim-
sókn til okkar. Oft kom ég með vin
minn með mér til hennar og var
hann alltaf velkominn. Það var alltaf
hennar fyrsta verk að gefa okkur
eitthvað að borða, því henni fannst
við krakkarnir aldrei borða nóg. Síð-
an settist hún niður með okkur og
spurði hvernig gengi í skólanum,
kvennamálunum o.þ.h.
Þó svo að amma hafi verið orðin
sjötíu og tveggja ára fannst mér hún
aldrei vera gömul, því hún var alltaf
svo hress og kát og glöð með lífið
og tilveruna. Þess vegna kom það
mjög flatt upp á mig þegar hún lést
aðfaranótt 3. janúar.
Fallega brosandi andlitið hennar
ömmu geymi ég ávallt í hjarta mér.
Við söknum hennar öll. Ég bið Guð
að blessa elsku ömmu mína.
Aðalbjörn Þorgeir Valsson.
sem lést á Landspítalanum 3. jan-
úar sl.
Amma Lilla, eins og ég var vön
að kalla hana, var fögur kona og í
mínu hjarta sérstök amma, hún var
eins og fallegt flögrandi fiðrildi,
dansandi og flautandi daginn út og
inn og lífsgleðin sem skein af henni
var svo mikil að ekki var annað
hægt en að hugsa stundum hvor
væri nú eldri, ég eða hún. Þótt tug-
ir ára hafi verið á milli okkar fékk
hún mig alltaf til að finna hvað líf-
ið gat verið skemmtilegt þó að mér
hafi liðið illa nokkrum mínútum
áður en við hittumst, en svona var
hún amma mín, með allan sinn
skilning, gleði og kærleik sem fyllti
hjörtu okkar allra sem í dag söknum
hennar svo mikið. Erfiðast finnst
mér þó að hafa ekki getað kvatt
hana, umvafið hana og gefið henni
til baka allan þann kærleik sem hún
gaf mér.
Með þessum fáu orðum kveð ég
ömmu mína og bið Guð að blessa
hana og minningu hennar, og einn-
ig bið ég Guð að styrkja þá sem
syrgja hana. Megi hún hvíla í friði.
Drottinn er minn hirðir
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast
leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta
Hann hressir sál mína
leiðir mig um rétta vegu,
fyrir sakir nafn síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal
óttast ég ekkert illt, því þú ert hjá mér
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmur.)
Lúlla.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GYÐA ÞÓRDÍS ÞÓRARINSDÓTTIR,
Norðurbrún 24,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 18. febrúar, verð-
ur jarðsungin frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 27. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vin-
samlegast bent ó Krabbameinsfélag
(slands.
Kristinn Guðbrandsson,
Þórarinn Kristinsson, Guðrún Sveinsdóttir,
Kristinn Kristinsson, Sigríður Gunnarsdóttir,
Sigurður Kristjánsson, Ágústa Lárusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
MÖRTU KJARTANSDÓTTUR,
Setbergi,
Stokkseyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sjúkrahúss Suðurlands.
Fyrir hönd aðstandenda,
Árni Valdimarsson,
Guðmundur Þórðarsson.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi. Blessuð sé minning Aslaugar
Sívertsen.
Ingibjörg Gunnarsdóttir.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast elskulegrar ömmu minnar,
Lovísu Norðfjörð Jónatansdóttur,
t BJARNI GESTSSON,
Hjarðarholti,
Kjós,
er látinn.
Jarðsett verður frá Reynivallakirkju laugardaginn 29. febrúar
kl. 14.00. Aðstandendur.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SUMARLÍNA ÓLAFSDÓTTIR,
Völvufelli 44,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 27. febrúar
kl. 15.00.
Guðfinna Birna Coltí,
Ólafur Jónsson,
Árni Jónsson,
Una Kristín Jónsdóttir,
Sigurjón Jónsson
Drew Coltí,
Birna I. Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Valmundur Guðmundsson,
og barnabörn.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
VILHJÁLMUR ÞÓR ÞORBERGSSON,
Vogagerði 27,
Vogum,
er lést í Borgarspítalanum 17. febrúar, verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni föstudaginn 28. febrúar kl. 13.30.
Jarðsett verður að Kálfatjörn.
María Henley,
Kristín Vilhjálmsdóttir, Jóhann Vilhjálmsson,
Vilhjálmur Þór Vilhjálmsson, Jóna Aðalheiður Vilhjálmsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU EMILSDÓTTUR
frá Akureyri,
húsfreyju, Kirkjubraut 22,
Innri-Njarðvík.
Einar E. Magnússon,
Kristinn Magnússon,
Ásgeir Magnússon,
Skúli Magnússon,
Stefán Magnússon,
Helgi Magnússon,
Margrét Haukdal Marvinsdóttir,
Kristín Finnbogadóttir,
Helga Hauksdóttir Gígja,
Hjördís Aðalsteinsdóttir,
Sigriður Guðrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.