Morgunblaðið - 12.03.1983, Side 35

Morgunblaðið - 12.03.1983, Side 35
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MARZ 1983 35 Minning: Lárus Hörður Ólafsson vélstj. Fæddur 19. aprfl 1936 Dáinn 5. mars 1983 Hinn 5. marz sl. andaðist á St. Thomas-sjúkrahúsinu í London Lárus Hörður Ólafsson, vélstjóri frá Keflavík. Hörður var sjötti í röðinni af tólf börnum þeirra hjóna, Ólafs Sólimanns Lárusson- ar, útgerðarmanns í Keflavík, og Guðrúnar Hannesdóttur, en af þeim komust tíu til fullorðinsára. Eftir nám í barna- og gagn- fræðaskóla lá leiðin á sjóinn svo sem leið eldri bræðra og föður höfðu einnig gert. Fljótlega fór hann í vélstjóranám og starfaði sem vélstjóri, lengstum á bátum föður síns. Arnbjörn bróðir hans var þá jafnan skipstjori og voru þeir bræður saman i skiprúmi langt á annan áratug. Hörður hætti til sjós árið 1972 og starfaði við vélgæslu í frystihúsi, sem var í eigu fyrirtækis, sem hann og systkini hans settu á stofn, þegar faðir þeirra hætti atvinnurekstri. Síðustu fimm árin rak hann kvöldsölubúðir í Keflavík og Reykjavík. Hörður var tvígiftur. Fyrri kona hans var Anna Scheving. Þeim varð ekki brna auðið, en tóku í fóstur systurson Önnu, Ellert Markússon. Þau slitu samvistum. Síðari kona hans var Aðalheiður Árnadóttir. Þau eignuðust saman tvö börn. Þau eru Ragna 14 ára og Ólafur Sólimann 13 ára. Frá fyrra hjónabandi átti Aðalheiður einn son Einar, sem ólst upp hjá þeim. Þau Aðalheiður skildu fyrir þrem- ur árum. Síðustu árin bjó hann með unnustu sinni Normu McKleave og syni hennar, Stefáni. Hörður starfaði allmikið að fé- lagsmálum. Hann hafði mikinn áhuga á sálarrannsóknum. I byrj- un mun það hafa verið vegna áhuga foreldra hans á þeim mál- um. Hann vann mikið starf í þágu Sálarrannsóknarfélags Suður- nesja og var formaður þess um árabil. Hann var sannfærður um að líf væri á eftir þessu og mun sú sannfæring hans hafa hjálpað honum í veikindum hans. Hann tók mikinn þátt í starfi sjómannadagsráðsins í Keflavík í mörg ár. Einnig var hann um tíma í stjórn Vélstjórafélags Suður- nesja. Að leiðarlokum er margs að minnast. Nær fjörutíu ára kynni marka sín spor á lífsleiðinni. Hörður var aðeins 8 ára gamall drengur, þegar ég tengdist fjöl- skyldu hans. Ég fylgdist með hon- um í leik og námi. Eg þekkti hann í starfi og striti hins daglega lífs. Ég þekkti hann sem vin og félaga. Ég þekkti hann sem heimilisföður. Ég þekkti hann á gleðistundum og einnig, þegar sorgin gekk í garð. Já, það er margs að minnast. Það eru bjartar og hugljúfar minn- ingar, sem Hörður skilur eftir. Ríkjandi einkenni í skapferli Harðar mágs míns var glaðværð- in. Það var aldrei deyfð eða drungi í kringum hann. Hann var hrókur alls fagnaðar, hvar sem hann var staddur. Hann var fyndinn og orð- heppinn svo að af bar. Lífsgleðin var mikil og hann hreif aðra með sér og lýsti upp umhverfi sitt. Annað sem einkenndi Hörð var umhyggjusemi hans og ástúð í garð þeirra sem honum voru ná- komnir. Hann var einn af þeim mönnum, sem ekki var hægt að reiðast við og það var auðvelt að fyrirgefa honum misgerðir, ef ein- hverjar voru. Hörður var vinmargur. Hann átti auðvelt með að kynnast fólki og veitti mikið af gnægð lífsorku sinnar og glaðværðar. Hans verð- ur sárt saknað af mörgum. Þau sem sárast sakna eru þó auðvitað öldruð móðir hans, börn hans og fósturbörn, unnusta hans og systkini. Þessu fólki öllu flyt ég mínar innilegustu samúðarkveðj- ur. Ég bið góðan Guð að færa þeim líkn með þraut og sefa sára sorg þeirra. Minningin lifir, þótt mað- urinn deyji og góður maður gleymist ei. Mági mínum elsku- legum bið ég Guðs blessunar og þakka fyrir samfylgdina. Ég veit að nú gengur hann á Guðs vegum. Ég og kona mín þökkum honum góðvildina og glaðværðina, sem hann sýndi fjölskyldu okkar alla tíð. „Far þú í friði, friður guð þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt." Ásgeir Einarsson í dag laugardaginn 12. marz verð- ur jarðsunginn frá Keflavíkur- kirkju Lárus Hörður ólafsson, Grundarstíg 7, Reykjavík. Hörður Sól, eins og hann var oftast kallaður, var fæddur og uppalinn í Keflavík, sonur hjón- anna Guðrúnar F. Hannesdóttur og Ólafs Sólimann Lárussonar, skipstjora og útgerðarmanns í Keflavík. ólafur er látinn fyrir nokkrum árum. Þeim hjónum Guðrúnu og ólafi fæddust 12 börn. Tvö þeirra létust mjög ung, en 10 barnanna komust til fullorðinsára, og er Hörður fyrstur þeirra að kveðja þennan heim. Ólafur Sólimann heitinn, rak útgerð og frystihús i Keflavík í áratugi. Hann var með umsvifa- mestu atvinnurekendum hér um langt árabil. Hann var mjög vel látinn af öllum sem hjá honum t Sonur minn, unnusti og bróöir. LÁRUS HÖRÐUR ÓLAFSSON frá Keflavík, veröur jarösunginn frá Keflavíkurkirkju i dag, laugardaginn 12. marz, kl. 3 e.h. Fyrir hönd barna og fósturbarna, Guörún Hanneadóttir, Norma MacCleave, og systkini hins látna. störfuðu og til hans þekktu og þótti hinn mesti drengskaparmað- ur. Heyrt hefi ég að Ólafur Sóli- mann hafi ekki ósjaldan rétt þurf- andi hjálparhönd og þeim sem minna máttu sin. Eins þótti það jafngott skriflegum samningi ef hann lofaði einhverju. Hörður var alinn upp í stórum systkinahópi á heimili þar sem ríkti vinnusemi, andi samúðar og hjálpsemi við þá sem minna máttu sín, eða áttu í erfiðleikum. Þessir eðliskostir foreldranna áttu eftir að móta mjög viðhorf hans til meðbræðranna, til sam- félagsins. Hann var jafnaðarmað- ur í þess orðs bestu merkingu. Á þeim árum sem Hörður var að alast upp, var mikil gróska í út- gerð á Suðurnesjum, og var náið fylgst með sjómönnunum og störf- um þeirra af uppvaxandi æsku. Var það því draumur margra ungra manna að feta í fótspor þessara manna sem voru ímynd karlmennskunnar. Því varð sjó- mennskan starfsvettvangur Harð- ar meðan honum entist heilsa til, að sækja sjóinn eins og faðir hans hafði gert og elsti bróðir hans Arnbjörn hafði valið sér sem lífsstarf. Hörður heitinn fer fyrst á sjóinn aðeins 14 ára gamall og þá sem annar vélstjóri með bróður sínum, Arnbirni, sem þá var vél- stjóri en síðar með fengsælustu skipstjórum á Suðurnesjum. Eftir að Arnbjörn tekur við skipstjórn var Hörður vélstjóri hjá honum. Voru þeir bræður samskipa í hartnær 17 ár, eða til 1974 að Hörður varð að hætta til sjós vegna bakveiki sem lengi hafði þjakað hann. Var það því í byrjun árs 1974, sem hann hóf störf sem vélstjóri í frystihúsi fjölskyldunnar, sem hann síðan starfaði við til 1978, að hann stofnaði sitt eigin fyrirtæki í verzlun sem hann rak til dauða- dags. Leiðir okkar Harðar Sól, lágu saman haustið 1968, þegar við ásamt nokkrum fleiri, ákváðum að reyna að auka starfsemi innan Vélstjórafélags Keflavíkur sem hafði verið með minna móti í nokkur ár, sem og tókst með góð- um vilja og samstarfi þeirra sem að unnu. 1972 var nafni félagsins breytt í Vélstjórafélag Suður- nesja, þegar vélstjorar á Suður- nesjum sameinuðust í eitt fagfé- lag fyrir Suðurnesin öll. Hörður var snemma kosinn í stjórn félagsins eða frá 1970 til 1978 sat hann í stjórn þess, eða til þess tíma að hann hóf eigin at- vinnurekstur. Hann gegndi mörgum trúnað- arstörfum fyrir félagið. Meðal annars var hann fulltrúi þess í Sjómannadagsráði Keflavíkur og Njarðvíkur. Hann þótti sjálfkjör- inn í skemmtinefndir til undir- búnings árshátíða þess. Sem félagi í starfi og leik var hann hrókur alls fagnaðar. Hann var persónu- leiki sem menn hændust að. Hann var hreinskilinn drengskaparmað- ur, sem gott var að ræða við um úrlausnir á vandamálum líðandi stundar. Hann var trúaður og sem slíkur vann hann í Sálarrannsókn- arfélagi Suðurnesja, og formaður þess var hann í nokkur ár. 1 öllu sem Hörður tók sér fyrir hendur að vinna, var hann hamhleypa, út- sjónarsamur skipuleggjari. Til marks um það, langar mig til að geta þess, að þegar endurnýja þurfti róðrabáta Sjómannadags- ins, leysti Hörður það með því að fá atvinnurekendur á félagssvæð- inu til að fjármagna kaupin. Mér er til efs, að nokkur annar af þeim sem standa að Sjómannadeginum í Keflavík — Njarðvík hefði gert það á þeim skamma tíma sem til stefnu var, að safna öllu því fé sem til þess þurfti, svo bátarnir yrðu tilbúnir á tilsettum tíma. Fyrir hönd Sjómannadagsráðs vil ég þakka störf Harðar, með kveðju stjórnar ráðsins. Ég sem þessar línur rita, hefði gjarnan viljað vera öllu persónu- legri í þessum skrifum mínum um látinn vin og félaga. En ég er þess fullviss að það hefði ekki verið að skapi hans. Vil ég því enda þessi skrif með kveðju frá okkur öllum í Vél- stjórafélagi Suðurnesja. Persónu- lega þakka ég Herði fyrir sam- fylgdina, sem var alltof stutt. Ég er þess viss, að nú er Hörður’ á vegum almættisins, sem stýrir 'ífi okkar frá vöggu til grafar. Að endingu vil ég senda ölli m ættingjum og öðrum vandamönn- um mínar innilegustu samúðar- kveðjur sem nú sakna ástvinarins. En vonandi má minningin um góð- an dreng milda sárasta söknuðinn. Guð blessi ykkur öll. Jón Kr. Olsen „Kallió cr komið komin er nú stundin vinaskilnaAur viökvæm stund. Vinirnir kveója vininn sinn látna, er sefur hér hinn síöasta blund." V. Briem Laugardaginn 5. marz barst sú harmafregn um Keflavík að Lárus Hörður Olafsson hefði andast á sjúkrahúsi í Lundúnaborg. Hörður eins og hann var alltaf nefndur ólst upp í Keflavík ásamt stórum systkinahópi. Á Vallargötunni, sem er í „gamla bænum" í Keflavík var oft líf og fjör. Þá var bærinn margfalt minni en nú. Umræðan hjá okkur krökkunum fjallaði mest um sjó- inn, um bátana og bryggjuna. í fjörunni og á bryggjunum var vettvangur leikjanna. Það var litið upp til þeirra sem þekktu alla bát- ana með nöfnum. Sá þótti mestur, sem oftast fékk að fara í róður með eða hjá sínum nánustu. Þegar deilt var um þessa hluti naut Hörður sín vel. Hugur Harðar stefndi strax á sjóinn. Hann hóf sjómennsku að- eins 16 ára gamall. Því startl gegndi hann mest alla ævi. Hörður var glaðbeittur rösk- leikamaður, vinsæll meðal vinnu- félaga og dáður af ástvinum. Hann var oft afskaplega stríð- inn og þegar maður sá leiftrandi stríðnisglampa í augum hafði maður á tilfinningunni að betra væri að líta I kringum sig, er bros- ið og glampinn voru sem skærust. En sú stríðni var góðlátleg og meinlaus. Það hefði verið Herði mikið áhyggjuefni ef græskulaus gamansemi hefði skilið eftir sár. Og víst er að undir skel glettninn- ar var tilfinningahiti, sem þeir nánustu þekktu einir. Hann vildi öllum vel, var greið- ugur og umhyggjusamur. Vina- hópur hans var stór enda átti hann mjög auðvelt með að kynn- ast fólki. í starfi reyndist hann ekki að- eins snjall sjómaður, heldur einn- íg svo skemmtilegur og snjall í ýmsum tilsvörum og uppátækjum að oft var unun að. Hörður tók virkan þátt í félags- störfum. Hann var um skeið í stjórn Vélstjórafélags Suðurnesja og átti sæti í Sjómannadagsráði um árabil. Hann var jafnaðarmaður að lífsskoðun og tók virkan þátt í starfi Alþýðuflokksins. Það i.yar aldrei lognmolla í kringum Hörð. Hann lagði sig allan fram í starfi og krafðist þess sama af öðrum. Gagnvart dauðanum eru mann- legar verur máttlausar og við sem nutum samvista við Hörð fáum seint sætt okkur við að þær stund- ir skuli ekki hafa verið lengri og að þeim skuli ljúka svo snögglega. Ég sendi ættingjum og ástvin- um innilegar samúðarkveðjur og bið þess að öllum aðstandendum veitist sá styrkur sem þarf til að bera þungan harm. í þeirri fullvissu að þetta sé að- eins tímabundinn skilnaður, þá kveð ég Hörð nú með sömu orðum og við kvöddumst með síðast er við hittumst: „Við sjáumst". Karl Steinar Guðnason Rósa- lundur á Hótel Borg sunnudaginn 13. mars 1983 kl. 3 Alþýðuflokkurinn í Reykjavík kynnir fram- bjóðendur í Alþingis- kosningunum 1983. Dagskrá: Fundarstjóri: Bjarni Guöna- son, prófessor. Ávörp: Jóhanna Siguröar- dóttir, alþingismaöur, Maríanna Friöjónsdóttir, Dagskrárgeröarmaöur, Guöríöur Þorsteinsdóttir, form. jafnréttisráðs Ragna Bergmann, form. Verkakv.fél. Framsókn- ar, Jón Baldvin Hanni- balsson, alþingismaöur. Skemmtiatriði: Graham Smith, fiöluleikari og Jónas Þórir, organleik- ari.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.