Morgunblaðið - 02.06.1970, Side 24
24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUUAGUR 2. JÚNIÍ 1070
GEORGES SIMENON:
EINKENNILEGUR
ARFUR
uð þér láta mig sjá um leiðið?
Það kostar það sama og hjá hin-
um. Þér vikið einhverju að mér
á Allraheilagramessu. Ég sé
næstum um öll Leiðin hérna.
GiLLes hefði helzt viljað víkja
honum einhveirju strax en
þorði það ekki almennilega.
Honum fannst hátlf óviðeigandi
að fara að gefa manni vikaskild
ing, sem haf ði gengið í skóla með
afa hans og þekkt ömmu hans.
Kannski hafð'i hann meira að
segja dansað við hana á skemmt
unum í þorpinu, þeigar hún var
ung og falleg stúlka.
Fáum mínútum síðar var hann
á leiðinni til La Rochelle.
Viðvíkjandi morðinu á Octave
Mauvoisin var hann enigu nær,
en samt fannst hon,um eins og
ferð sáin hetfði e!k!kS verið enimd-
isleys,a. Hann hatfði fyllt úit í ýms
ar eyður viðvlkjandi skyJldfiólki
sínu. Hann hafði séð húsið þar
sem faðir hans fæddist, og hafði
yfirgefið fyrir mótlæti og
flökkulíf, sem hafði fengið svo
sorgleg endalok í norskri hafn-
arborg.
FaHega andlitið á ömrnu hans
brosti enn til hams. Hiún var af
sama uppruna og Colette. Var
það kannski vegna þessa svip-
aða andlits, að frændi hans
hafði gifzt stúlkunni úr kvdk-
myndahúsimu?
Og sennilega . . .
— Já, auðvitað hefur það ver-
ið! sagði hann uppháitt, og steig
um leið á hemlana til þess að forð
as't árekstur við heyvagn
Já, auðviitað. Ef Octave Mau-
voisin kom vikulega til að sjá
fæðingarstaðinn sdnn — þessi
einmani, sem talaði helzt ekki
við nokkurn mann — sem gat
ekki þolað neinn mann — þá
var það áreiðamlega ekki til
þess að heyra þessa grófgerðu
frænku sína barma sér, eða láta
skítuga krakkana vera að smigl
ast kring um sig.
Þegar hann sat í strástólnum
við arininn,. þá var það til þess
að horfa á myndina af stúlk-
un.um yfir. arinhillunni, og þó
einkum draumlynda svipinn á
þeirri, sem hafði orðið móðir
hans.
UTANHUSSMALNING
Xratuga reynsla sannar ab úti spred
ER SERLEGA endingargód utanhússmálnikg
ÁMÚR
FEGRIÐ VERNDIÐ
VEL HIRT EIGN ER
VERÐMÆTARI
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Einboittu þér að vinnunni í dag, en eyddu kvöldinu í góðum félags-
skap.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
Reyndu að hafa góð áhrif á aðra í dag. Þú ert undir smásjá yfir-
boðara þinna.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni.
Veittu góðum málstað stuðning. Þú getur haft mikil áhrif á fram-
gang mála.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Helgaðu þig máli, sem Iengi hefur legið á þér. Þú lítur hjartari
augum á framtiðina, þegar þú hefur afgreitt það.
f/jónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Ef þú ferð varlega f peningamálum, verður dagurinn eftirminui-
legur.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Margt óvænt gerist í dag. Xaktu þvi með jafnaðargeði.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þó þú sért ekki sem hezt fyrirkaUaður i dag, skaltu forðast að
láta aðra finna það á þér.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Vertu viðbúinn að ekkert fari samkvæmt áætlun. Taktu daginn
rólega og skemmtu þér við lestur góðrar hókar.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Notaðu daginn til tómstundaiðju og smitaðu þá sem í kring um þig
eru með góðu skapi.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Heimilislíf þitt verður ánægjulegt I alla staði f dag. Varastu að
vera of hreinskílinn um þín einkamál.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Taktu virkan þátt í félagslífi í dag, en með því móti munu augu
þín opnast fyrir ýmsu sem þér var ekki áður ljóst.
Fiskamir, 19. febrúar — 20 marz.
Gakktu hægt um gleðinnar dyr. Forðastu öll óþörf útgjöld.
Svo mjög grieip þessi hug-
deitta Gilles, að hainn var aúveg
að því kiaminn að snúa aftur og
komast að þessu íyrir víst. Og
hiamm hefði glerlt alvöwu úr því,
hetfði hann ekki kveinkað sér við
að hitta frænku sína aftur og
kanmski hetfði póstarinn lílka ver
ið kominn heim.
Það s®m hann villdi spyrja um,
var, hvort Octave Mauvoisin
hefði nokfkiurn tíma ágirnzit þessa
mynd.
Gilltes þóttist alveg viisis um, að
það hefðd hann gert. Og hann
hafði Ifflka kynnzt fræntou sinni
nægilega til þess að vita, að
segði hún á annað borð nei við
einhverju, yrði engu um þokað,
þó ökki væri nema af eintóimum
þverhöfðaskap.
Hvers vegna hafði hann alltaf
farið þanigað tómihentur? Hafðd
honum ekki dottið í hug, að sigra
hana með gjöfum?
Ef Maiuiwiisiin hialfði; ág&rinzlt
myndina, var hún orðin peninga
virði. En hún hafðíi staðizt freist
in.guna. Gililes gat alveg hugs-
að sér samitalið, þegar póst-
urinn, maður hennar, kæmi
hei'm fullur að kvöldi.
— Kom hann í dag? Hann
hefur sjálfsagt ekíki komið með
mikið? Hvers vegna segirðu hon
um ekki, að hann getá fen.gið
þetta drasl ef hann vidl borga
það almiennilega?
Gilles var kominn á Hertorg-
ið. Þetta stóra torg var baðað
sólskini, stouiggialaust nema rétt
við dyrnar á búðlunum og undir
sóltjöldunum á kaffihúsun.uro,
sem voru marglit og drógu rend-
ur á hús'aveggina.
Hann fór næstum aldrei í veit-
ingaihús, nema þegar hann hieim-
sótti Jaja, en nú daflt honum allt
í einu í hug að fara inn í kaffi-
hús þarna. Hann langaði til að
sitja í stougganum standar-
korn, með kaldan drykto hjá sór,
og hugsa.
Hann leit ekki í kring um sig
fyrr en hann var setztur. Og
þá isiá 'hann eftir að hatfa kom-
ið inn, því að rétt fyrir framan
hann voru þrír ungir mienn með
vínglös fyrir framan sig og
einn þeirra var Bob.
— Gefið mér sítrónuisafa,
þjónn! Nei annars — hatfið þér
það heldur glas af bjór.
Það yrði fijótlegra. Það
mundi aRtaf taka dálMa stand
að skera sítrónu sundur og
kreista hana. Bob var þegar far
inn að horfa á hann með heift-
arsvip. Féiagar hans litu líka
Við og horfðu á. Sýnitoga voru
þeir að tala um hann.
— Fjóra Fernod, Eugéne!
æpti Bob
Af því einiu, hvernlig hiamm
saigði þetta, mátti ráða, að þarna
var hann eins og heima hjá.sér.
Og það var ekki nema eðliiegt,
þar eð hann varði mesitam htata
dagsinis á knæpunum, og eftir
því sem á daginn leið, varð hann
rauðari í framan, augun mieira
gljáandi og röddin háværari.
Var hann búinn að drekka
mikið í morgun? Bf dæma mátti
eftir öilum undirskáQunum á
borðinu, höfðu þeir félagar ver-
ið vel að.
Gilles Vildi komast hurt und-
ir eins og hægt væri en bjór-
inn var dr'epandi seinn á sér að
koma. Honum leið illa. Hann
fann alveg á sér, að eitithvað
mundi gerast. Þeir héldu áfram
að tala um hann og Bob varð æ
háværari
Gilltes gat nú eikJki beyrt hvað
þeir sögðu fyrr en Bob brýndi
rauistina.
— Já, svei mér ef ég væri
ekki til í það.
Hinir reyndu til að stilla
hann, en líklega von.uðu þeir, að
það míiistækist.
— Ef einhver heldur að ég
iáti undan honum . .
Og máli sínu til sönnunar,
stóð hann upp, og ýtti frá sér
marmaraborðinu En þar eð
þjónninn kom í sama bili með
glösin handa þedm, gredp hann
pernodglasið sitt oig skellti inni-
haldinu í sig, óblönduðlu. Svo
þerraði hann sig um munninn
mieð hendiininS, og mliininlti þarinlig
LVIII
Gil.ies á póstin í Nieul, og síðan
kom hann til frænda sínis.
— Svo að við erum þá koimnir
til að njósna? hvæsti hann, en
nógu hátt til þess, að allir
heyrðu. "
Gilies bifaðist ekki og svaraði
beldur ekki, Hann sat þarna
bara og horfði beint firam fyrir
sig, rétt ein.s og hann sæi ekki
frænda sinn.
— Nú, svo að þú ert of merki-
legur til þess að svara mér, eða
hvað? Já, það er nógu skríitið
af manni að vera, sem sefiur hjá
kveintmiaininiiniuim, sem eitraðíi fyrir
bann firænda hams.
Gillles komsit alls ek'ki út, af
því að Bob stóð í veginum fyr-
ir hionum. Hann var ektoi ednasita
minni að líkamsburðum, heldur
var Bob aiuík þess harður og
ruddal'egur að eðlistfaxi. AJlt í
eimu greip hann í axlir honum
og reitf hann á fætur, en sleppti
síðain tialkilmu og gneiddi Gillies
hnefiahögg í andiitið bæði einu
sinni, tvisvar og þrisvaT.
Félagar hans komu hlaupamdi
og reyndu að draga hann burt
— Bölvaður lúsablesinn! Kem
ur með lögregluim'ann me'ð sér til
þess að an.gra hana móðtur mína.
Þegar Gilles hafði áttað sig og
baföli hneifiainia til neiiðlu, viar það
um s'einan, vegna þess, að hinir
höfðu dregið Bob burt. Vegfar-
endur höfðu stanzað til þess að
sjá, hvað um væri að vera, því
að allir gluiggar voru opnir til
þess að hleypa inn vorloftinu.
— Komið þér hérna, sagði
þjónninn og tók í handlleigginn á
Gilles.
Sem snöggvasit botnaði GiUes
ekkert í þessu, en svo sá hann,
að hönd hans var blóðug. Hann
fióir mieð þjórániuim iinm í sniyrti-
herbergið og leit á sjálfan sig
í speglinum. Nefið á honum var
bólgið og það var skráma á
kinninni á honum.
— Hienra BiOb er lall'tatf dá-
lítið laius ihiönidiin. Ég vorua a@
þér gerið ekki neitt uppistand út
af þessu?
Nei, vitanlega mundi hann
ekki gera það. Jafnvel núna, með
an Gilles var að laga sig til,
fann hann ekki neitt til reiði —
aðeins hryggðar.
Morguninn hafði verið eyði-
lagður fyrir honum, ein hinna
fáu rósemisstunda, sem hann
hafði átt síðan hann lenti hér,
kvöldið fyrir allraheilagra-
messu í skrítna frakkanum og
með selskinnshúfuna.
Hálftíma áður, í kirkjugarðin-
um í Nieul, hafði honum fundizt
sem væri hann að uppgötva ein-
hvern mikinn sannleika, og kom
ast að vissu um það, sem hann
langaði að vita.
Þjónninn sagði afsakandi:
— Yður er óhætt núna. Hann
er farinn. Ég skal ná í ölglasið
handa yður.
Gilles drakk úr því stand-
andi, til þess að losna við blóð-
bragðið úr munninum. Síðan
gekk hann út, undir glápandi
augum, og steig aftur upp í bíl-
inn sinn. Hann skammaðist sín
ekkert fyrir að hafa látið berja
Allar tegundlr I útvarpstækl, vasaljós og leik-
löng alltaf fyrlrliggjandl.
Aðeins I helldsölu til verzlana.
Fljót afgreiösla.
HNITBERG HF.
öldugötu 15. Rvlk. — Sbnl 2 28 12.
Hestomannafélogið Hörður
Val gæðinga trl þátttöku í landsnrióti verður á miðvikudag
kl. 20 við Arnarhamar og kl. 21,30 við Meðalfell, fimmtudag
kl. 21 á Reykjamelum.
STJÓRIMIIM.