Morgunblaðið - 15.07.1967, Side 14
14
MORGtj NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1967
{ ÚitgefaTidi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
S Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
5 Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá. Vigur.
{ Matthías Johannessen.
j Eyjólfur Konráð Jónsson.
í Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
r Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
S Ritstjórn og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 10-100.
í Auglýsingar: Aðalstræti 6. Sími 2!2-4-'80.
• í lausasölu: 7.00 eintákið.
> Áskriftargjald kr. 105.00 á mánuði innanlands.
ER GÓÐÆRI ?
F'ramsók'narforiingj arnár hafa
* mjj(g tönnilazt á því, að
á ísl’andi væri góðæri, en
samt sem áður gengi erfið-
lega að reka atvinn'uivegina,
og um það kenna þeir stjórn-
arvöHdawn. En er góðæri á ís-
landi, hlafa aflliabögð og tíðar-
far verið betrá en algengt er?
Hefuir verðlag á ísienaikum
útflliuitningsafujrðujm verið haig
staðtt? Þessum spurningum
er rétt að svara.
Þess er þá fyrst að gæta,
að veturinn var með vensta
rnóti, bæði tif sjávar og
svei'ta, og ol'lii erfiðlleikum,
jajfnt útgerð siem landbúnaði.
Og vorið var vissuitega lfka
kaiit.
Aiflalbrögð hafia verið lé'Leg
og þanniíg miun afraksitur ver
tíðariranar hafa orðið um 500
milliij. kr. minni en í fynra.
Sfldveiðamar hafa fram að
þeissu genigið erfi'ðlega, enda
hafa skipin orðið að sætoja
Tengst morður í haf. En alit er
þettia autoaatriði hjá þvá, að
verðiag á útfl'Utn'iingsafuirJð-
uim otokar hefur l'ælkkað stór-
lega, einlkum á síldarafurðiun
um. Það er þess vegna því
mliður hilð mesta öfiugmæili að
taila um að á íslandi sé nú
góðæri.
HiJtt er anmað mál, að þráftit
fyrir þan.n andbyir, sem við
Ih/öfium haft, þá heflur tekizt
að tryggjia framhaJld hinma
góðu Mfetojara og almeraning-
ur hieflur ekki orðið þess var,
að nauðJsynilegt væri að skerða
þau. Það hefur sem sagt ver-
ið stjómað þafnnáig á íslandi,
að þrátt fyrir milkla erfíð-
IieiJka, sem að hafa steðjað,
hieflur tekizit að varðveita
beztu IJífekjör, sem Memzka
þjóiðin nókfkru sinmi beflur við
búið.
Og aiuiviitað heflur þetita tiek-
izt fyrst og frernst vegna
þess, að við vorum betiur við-
búnir en nókbru sinni fyrr
að mæta aðstieðjaradi ertflið-
Deilbum. Yið höfiuim tneyisit
fjiárhag ókfear úJt á við og eig-
uim giMa gjaJItíleyrisvara&jóðd.
Við höfufm eradiurraýjað sfeipa
tffflótann og eigum raú stoip,
sem afllia sfldiarihnar, þriáJtt
fyrdr ertfiiðlleilka, sem áður
helfðu þýtit það, að ekki hefði
ftemgidt branda úr sjó. Við
höfluim rælktað llandið og
byggt góð hús tifl. sjláivar og
srVeita. Vilð eiguim mangfhátt-
aðan iðnað, sem rii&ið heflur
upp á sáðari árum, ölflkigar
samgömgiur o. s. frv.
Það er þesis vegna engira vá
flyrir dynum, og vils&uiega
rnuirau firamífarirnar vterða
stórstíjgar, þegar góðærið
bemiur, og engiin ástæða er
táfl. að ætiia araraað en að það
sé á raæsitia lleáltii. í þeárri tnú
hefuir þjóðin Mlfað og gerir
enn.
En á tiímum erfiðlieilba þarf
að bregðast af kjarki og
framsýni við vandamálluraum.
Það hefur raúverandli ríkis-
stjórn gert, og meðal aranars
njótium við raú góðs af því að
ákvörðun var tiekin um sitór-
virtoijiun við Búfelll og bygg-
iragu állbræðslliu. Pleiri öflliug
fyrirtæki þurfa að riísa upp
og að því mun verða umnið,
úr þvi að þjóðin bar gæflu tiil
þess í kiosningunum 11. júraí
að tryggja sér áframhaltí-
andi heilbrigt stjórraarflar.
TOLLALÆKK-
ANIRNAR
Ij’iras og menn viltia er nú sú
stiefraa ríkjamdli í heims-
viðslkiptium að reyraa að
iækka tióll'a og örva viðstoiptái
miili þjóða. Við Ísíliendiragar
höfum tekið þátit í Kennedy-
viðræðuraum og hölfium haft
af niðurstiöðum þeirra tialls-
verðan áiviraniirag. Við hijót-
um áfram að tatoa þátit í afl-
þjóðasamsitanfi á sváJði vlið-
stoipta tiifl. þess að tiryggja
hagsmuni ókkar.
Sjiáfflfir höfum við að eigira
frumlkvæðá. IJæJkkað a/lmífeið
tiólla á ýmsum neyzfliuivönumri,
sem bætit heflur mjög hag afl-
meraraingis, en hirau er etotoi að
leyraa að tóll'ailiækíkuniuim fyflg
ilr ætiíð raókkur varadi fyrir
þaiu fiyrintæJkd, sem ráisið hafla
upp í skjólá hárra tiofflá og
h'efiur það að nókJknu lleyti
toomið niður á ísáienzíkum iðn-
aðtt.
Bitit er þó miiisdkiflJnáragur,
að það sé fyrdt og fremist þær
tolflalætokanir, sem gerðar
vonu fyrir mönguim ámuim, sem
valda því að erfiðleitoar enu
'hjá sumium iðnfyrirtæikjiiun.
Þau fyrintiælki geragu vell fyrst
eflfcir að tiofllar vonu l'ætokaðir ,
era himsvegar hafla orðáð mikl1-
ar kauphælkfkamir, eáinikum á
árimiu 1963, og þær hafa að
sjiállflsögðu gert samlbeppná&-
aðsitiöðu ísfllenzíks iðnaðar erf-
iðari en elllia væri.
Verðsltiöðvunira raú hjiállþar
íálenzlkuim abvimmuvaguim, þvá
að nókíkrar kaupgjaldshælkk-
amir eru í raágraranalöndiura-
uim, á rneðan hér er kyrrð á
því sivdði, og er það maít
flllestra, að hagur fyxintiækj-
larana miuni bnátt baitraa, ef á-
fram verðuir urant að hafldJa
Verðlagi og baupgjaffldi í sketfj
'Um, þðtt sjiállfsagt sé að at-
híuga, hivort umrat sé að læflttoa
itióffla á hrárVöu og véffluim iðra-
aðariras tlifl þess að bæitla saim-
keppnásaðstöðu haras fná því
siem niú er. í tiól'lamJáflium er
etoki uim að ræða neiraa stiöðn
«!» J
UTAN ÚR HEIMI
„MacBird" — mis-
heppnaö og eftirsótt
NEW YORK, (Associted
Press) — Barbara Garison,
sem með leikriti sínu „Mac-
Bird“ íhefur vakið heimsat-
hygli, ex mjög vonsvikin, en
þó engan veginn vonlaus.
Ádeila hennar um amerískt
stjórnmuálalíf er skopsitæling
á „Macbeth" Shakespeares, en
henni þykir afbökun frægrar
setningar Ghurchills hæifa bet-
ur árangri verksms: „Neveir
has ®o much said so little to
so many.“
Þðtjt frú Gartson kunná að
þýkj.a sér hafa miistlskiizt að
vakja máLefinallieigia'r dieiliur
mreð verlkli síniu, beiflur leólkrit-
.ið ónieitaniiega viakið alllls kon-
ar athyigflli, sÆðan það var fyrsit
sett á sivið í .atvinnufleiilkíhúisi
ultan Broadway fýrir tæpuim
fiilmim mániuðium.
í bðkartflonmi hefur verlkið
verið prenitað í 400 þúisund
eintalka uppllagli. Leilkiriltið hef
u.r venið sett upp í atvinmiu-
leJkhúisum í BoisJtion, Lots
Anigelesi, San Fnanoisico, Chi-
cagio, Amisterdam, Lonidion og
Tðk.íó. Uppsietndnigar eru í
uindirlbúniragli í Gen.úa, Biuenos
Aires, Mionite Carllo og ýms-
uim bongum Unuigay, Clhillle,
Refligíu, Sviss^ NorðUr-Alfrállai
og á Norðurlön.du.m.
Þá haifla leyiflisfliausar útigálf-
ur vierlksikis slkðtið upp koilILm-
um í FðllLa.ndi og M'ex'ílkó. í
báðuim þeilm llönidlum og Ajusti-
ur-IÞýzikal'an'di heflur lleilkrdltið
.einnig veráð sýnt í LeyfiisiLeysd
höflundar. Bonizt heflur um-
sðkn uim leyifi itifl! að gera 90
mínúitna sjónvairpsþátt efltlir
leiikriltinu í Prag.
Ulm 35 álhu/gamannalflolktoar
halfa ileilkið. „MaoBind" í Amer
íku otg sóitt hieiíur verið um
leiyifli til um liOO annarra
sLikra sýninga, eamlkviæimit
uppilýsingum umi'boðlsmia.nns
ifrú Gansons.
Frú Garson. er 25 ára að
.aflldri, fiaedd í hivenflinu Brook-
]lyn í Niew York. Hlún. virð'i&t
gena sér Ljósa greiin fjyrir því,
flnviMk 'guLLniáma þðtita verto
er, sem í fiyrtsitu var aðeius 15
miínútina ælfinigalleilkrált fýr&r
nemenidur Kaliiforiniíuhástoóla
áirið 1965.
„Við geturn steltizlt í helllgan
sbein ag Lifað góðu UM það
sem efltiir er aevinnar“, seigilr
hún, en bætir sáðian við:
„.Au'ðivitað má Litia öðruivísi á
þetlta og segja sem svo, að
gnóðinn sé ðkki meiri en árs-
laun ýmissa amerískria kaup-
sýsflumann.a“.
„MacBird“-ævintýrið hefur
hLotiið mairigslkonar undirtetot-
ir. Með'ail' að'dáenda þess er
t.d. ba,n.dar'ísika sikálldið Robert
Lowe.ll, sem sagði: „Vertoið er
ritaö af .einistalkrii sniMiigáiflu“.
Peter Broolk, aðaiLleillœtijóri
Royal Shalkiesipeare Gompany,
saigðd: „Þetta er magnaðasitia
am'er'isfca leikhúswerk, sem
'Sézt baflur í langan tím.a".
E.n leikrit.i'ð heflur efclki vak
ið minini andúð en aðdáun.
Aulk þesis. geðjaðist flæsitum
leilk'dtómen'dluim að verkiniu,
New Yortk Times sagði m. a.:
dy forseta. Nú segir hún, að
mest sé deilt um síðiari hluta
verlksins, siem íja.]fliar um á-
flramhaildaindá valdaíbaráititu cng
stiríðið í Vietnam.
Enginn þeirra, sem vegið
er að, hefur Sátið í Ljós áfllilt
sitt.
Frú Garson lýsir því yfir,
•að hún sé andvíg mikLu vaidi
á flárra höndum. „Ég er reið
vagna tilliv'eru vaflldls, ég er
reið vegna mlisibeiiit'inigaT
valds“, heflur hún saigt nolktow-
uim sinnum í viðitölkim við
bLaðamienn.
Þegar pólstour emlhaetitÍB-
miaðiur, sem heimsátiti New
Yorlk, sflió henni guMLhiam’ra
fy.riir að hafla kjarfc tiifll sMkrar
sikopsitælingar á .amierísikum
miáliefnium, saigði frú Gareon
við hann, að væri hún að’
Frú Garsom, höfundur „MacBird", á blaðamannafundi í New
York fyrir skömmu. Hún er nokkuð vonsvikin, þótt henni
hafi græðzt ógrynni fjár á leikritinu, þar sem henni þykir á
deila hennar ekki hafa tekizt sem skyldi.
„Ádeilain nær flitvergi táigangi
sínium“; Lilfle: „SáralllíitilHI ár-
anigu.r varð af ölLu þesisu bram
bofllti"; New Yoöker: „Le:ik-
riltið er hatraimimara. og gnóf-
ara en orð tflái lýat“. Tvö bllöð
í New Yorlk neituðU mieiira að
segja að hinta auglýsd.nigu um
sýninigar á „MacBird".
„Ég býslt við, að tiLvilLj'un
hiaífi náðið miesitu um það, hive
aðlsðknAn hefur verið góð“,
segi'r flrú Gansion. „Ég héltit, að
gaignrýnim yrði áhr.ifamitoiiL,
en meira á bak við tjiöidiiln
hjá fóltoi allmen.nt“.
'Hún segisit tafea etflbir breyt-
ingu í bfllaðaistoniflum um „Mac
Bird“, síðian sýnámgar hófust.
ÁðlU'r var að.álflfi.ga næltit um
simietoíkleyisá sögulþnáðarins, þar
sem MaoBird (Madbetih), aug
lljós akopstæfliinig á Johnson
flonsetai, stienduT fiyrir moirðá
Ken O’Duinc (Dunoan), sem
er- gróf efltiirl'ílki'nig aif Kemne-
storifa í Pólilaindi, mumdu
sikeyti hennar beinasit að
pólis'kium stj.ónnmálamönnuim“.
„í inn.anl.andsmálum“, sieg-
ir hún, „haLda. marigir að ég
sé maestium hægrisinnuð“. Hiún
neflnár s.ig sósíalista, fyl.gjamdi
pensónufr.ellsii, an.dvíga bverri
þeirri ríkisstjórn, seim reymi
að stýra lífi bongar.anma í
smiá.a'tri’ðium. Þetita eigi dkki
sízt vi'ð Sovétrítoin, stsgir hún.
„FrjáÍ'S!Lyn.dlir“, bætir húm við,
„'geta ekki' kaLLast því nafnd,
ef þeir eru í vasa eiins. sitijórm-
máilaifi!ölkks“.
Frú Gamson toveðtet mjög
uiggamdi uim uippsetningar á
„MacBird" uitam Bamdarílkj-
anna.
„Leiikriti'ð er byggt u;pp í
uim'hlvenfi, sem fiólfkið bér í
Amierílku þeklkir", aegir hún.
„Þegar ver'k'Ið er tefcið úr
þessu uimlhivenfi, er því hiætt
við að aifl'agas.t".
ran eða aligilltía regll'U. Þau miáfl
Iþairlf að endunslkoða frlá ári
UJl árs mteð tiillíitii tiJI hia@s-
miuraa ativiranu[I!ífe!ilni& oig þjólð-
arlhleildaráranar.
MELINA MERCURI
'etita raatfn, Mefl'ina Merouffi,
Iþeklkitiu ekki ýkja miangir
fyirir niokkrium döguim, en nú
er það á hvtens manras vörum.
Hierifariragjiasjtj’órn'in í Grikk-
Iiandi hefur gent þesisa gríefcu
llleólkkionu frægari en hún sjláfllf
saigt htefði makikurn tiíma orð-
dlð a.f eilgin gerðum. Húin var
svilpt riíkilsibongararétitd sínuim
í GrákkJlaradi ásamt niokk'rurai
öðruim Grlifckjuim fyrir það
iað gagnrýnd stjárraarvöMáin,
Enn heflur það sannazt, að
Iþeir, aem haiidnir eru ofbeld-
islhneigð, hiliaiupa á sig og gena
það, sem heáimiS'k'uflieigast er, og
fá þanniig allla frjáll&huiga
'mienra tiil að beina oitihyigli
sinni að óhæfuverkumum.
Þeir meran, sem nú hafa vöttd
in í Grdfcklandi, geta ekki
vænzt þess að n'Okfcurn tíma
verði á þó l'itiið sem hei1!-
briigða og eðfl'il’laga stjónn
Grifclktiarads, fremur en að
rfkilsis tjórnir kommú nflat arílkj -
anraa vterði nokkru silnni tiafid-
ar rífcÍEisitjórrair fóflksiiras.