Vísir - 05.09.1919, Blaðsíða 2

VÍSIR

hafa fyrirliggjandi:
Hjálpræðisberíun.
W rV
Fagnaðatsamitoma fyrir Major
,og frú Girauslund í kvöld kl, 8Va
Hljóðfærasláttnr og söngnr.
Rikling, Harðfisk.
Allir velkomnij !!
íiim
^ Regnkápor ^
OR
Regnhlífar
nýkomDar.
Egill Jacobsen

SCODSÖu
yy/jmwx
Simskeyti
tri tréitarttarn Vlaia
Khöfn 4. sept.
Þýska stjórnin álítur breytingar
þær, sem bandamenn krefjast aö
gerðar veröi á stjomarskrá ríkis-
jns algerlega ónauðsynlegar.
Frá Berlin er simaö, aö Austur-
T'kismenn áliti friöarskilmala þa.
sem bandamenn hafi sett þeim al-
gerlega eyðileggjandi fyrir landið.
Þjóðþingiö hefir verið kvatt
satnan á laugardaginn til þess að
kjósa menn til aö undirskrifa
samningana.
Það hefir veriö stungið upp -
þvi aö leggja alveg niöur sjóvígin
viö Kaupmannahöfn.
Verkfall hafnarmanna stendur
ertn.
Frá l’aris kemur sú fregn, aö
Rúmenar ætli aö neita aö skrifa
undir friöarsanmingana við Aust-
urriki. Bandamenn kunna þessu
illa og hafa í hyggju að slíta
stjórnmála'sambandiö viö Rúmeníu.
Tildur og sparaaður.
„Tíminn“ er nú mjög farinn
i,ö „teygja úr lopanum“ um tild-
ui og sparnað j "dálkum sinum.
Telur hann það „tildur eitt, aíS
vera að flytja a?.ðsta dómstólinn
inn i landið og að senda sendi-
herra til Kaupmannahafnar, og
óþarft bruðl, að ausa fé úr
landssjóðnum til slíkra hluta.
petta kemur nú væntaniega
engum á (’tvari. „Tíminn“ mundi
vafaláust haía talið það tildur
cilt, að vera að krefjast viður-
kenmngar á fullveldi landsins,
sérstaks fána o. s. frv. eí' hanii
liefði þorað að trcysta því, að
meirihluti landsmanna mundi
Kæin og Tólg.
iallast á sþað. Fullveldisviður-
kenningin hlaut vitanlega að
j'-af’a töluverðan kostnað í för
með sér, en þó horfði þjóðin
ekki í það, og það vissi „Tím-
11 <n“, af því sem á undan var
í’arið, að hún myndi ekki gera.
F.n nú treyslir hann því, að þessi
J’ormlega viðurkenning fiiUnægi
liégómagirnd manna og að auð-
v- lt muni að fá allan almenning
til þess að snúast á móti því, að
nokkuð verði gerf til þess að við-
urkenning fullveldisins verði
ncjkkurntíma annað en tildur!
Sjálfstæð þ.jóð á að bera veg
og vanda allan, sem sjálfstæðinu
fvlgir. Sjálfstæði eða fullveldi i
orði er helbert „tildur“ og verra
en ekki, ef því fylgir ekki full-
| komin ábyrgðartilfinning og
í fullkomin ábyi-gð á allri stjórn
landsins. Ábyrgðartilfinningin,
svm á að vera fullveldinu sam-
fara á að þroska þjóðna. Ef hún
helddr áfram að „varpa allri
sinni áhyggju upp á aðra“ þrátt
i’yrir „fullveldið“, þá verður hún
aldrei fær um að stjórna sér
siálf.
tslendingar kröfðust ekki við-
urkenningar á fullveldi sínu af
eintómum hégömaskap, heldur
r egna þess, að þeir trúðu þvi, að
þeir værn færari um að ráða
fram úr málum sinum sjálfir og
,sjá hagsmunum sínum borgið.
útávið og innávið. heldur en
önnur þjóð í fjarlægu landi.
Sambandsþjóðinni var fahn
„stjórn utanríkismálanna", ekki
vegna þess, að vér vildum ekki
eða treystum oss tkki lil að
ráða oss að öllu leyli sjálfir,
líeldur til samkomulags; að
öðrum kosti áttum vér þ,að und-
ir högg að sækja að fá fullveld-
ið viðurkent. En réttur vor ti!
J-ess að hafa hönd í bagga með
sljörn utanríkismálanna, var
viðurkendur, og.þá viðurkenn-
iugu verðum vér að láta sam-
bandsþjóðina halda i heiðri.
pess vegna þurfum vér að hafa
í úlltrúa í Kaupmannahiifn. pað
ú-inn tiú að virðast svo, að einu
>• :< gi gilda, hvað sá fulltrúi sé
kiii’aður, un svo er þó ekki.
Nafnið á að bera það með sér,
: að hanii sé fuillrúi í’ullvalda rík-
j is, trúnaðarmaður með fullri á-
j byrgð og í’ullu umboði.
Ef það cr ekkcrt annað en
,.!ildur“, að hafa sendiherra í
Kaupmannahöí’n, ef það er ekki
nauðsynlegt, að v ér höfum
þannig hönd í bagga méð stjórn
ntanrikismála vorra, þá
öll sjálfstæðisbarátta vor, alt frá
aögum Jóns Sigurðssonar, ver-
ið lilgangslaus. pað eru líka vit-
anlega margfr menn i landinu,
sem álíta að svo sé, og að ís-
lcndingum sé það fyrir bestu,
ae vai-pa allri sinni áliyggju
upp á Dani um tima og eilífð.
þ’að er ekki von að þeim mönn-
um geti skilist það, að sendi-
Iterra í Kat 1 pmannahöfn geti
verið annað en „tildur“. Frá
þeirra sjónarmiði getur verk-
efni hans aldrei orðið annað en
að segja „já og amen“ við öllu,
sem danska stjórnin gerir og á-
kveður um islensk mái. En af
því sauðahúsi er „Tíminn“.
J?að er lika skiljanlegt, að
þessir sömu menn amist við þvi,
að æðsta dómsvaldið verði flutt
inn í landið, þvi að auðvitað
hafa þeir enga trú á því, að ís-
lenskur dómstóll geti jafnast á
við danskan dómstól. Hér
skilur það sama. En eí’ vér get-
lím ekki treysl því, að dómarar
vorir dæmi réttlátari dóma eft-
ir íslenskum lögum en danskir
dtrmarar, á hverju byggjum vér
pað þá, að vér eigum hæfari
menn til að stjórna landinu vel?
-- Og mundi það nii ekki tölu-
vert vafasamara?
Og svo er sparnaðurinn —
þessi „eini sáluhjálplegi“ sparn-
• aður, að spara aurana en ausa
ul krónunum. Hefir það þá ver-
ið athugað, livað það kostar, að
liafa hæstarétl í Danmörku?
Einn íslenskur dómari í hæsta-
rétti Dana mundi líklega þurfa
að fá eins mikil laun eins og
tveir dómarar eiga að í’á hér.
En þai- við bætist allur kostn-
aður við málaferlin, þýðingar,
hærri málfærslulaun o. s. í’rv.
— Og licfir það verið athugaðv
i’.ver g r o ð i það gæti orðið
landinu, að hafa sendiherra i
Kaupmannahöfn?
Jkið er ekki æfinlega sparnað-
ur, að íorðast útgjöld. Á þ\á
Iiíifa íslenskir bændur fengið að
kenna lilfiunanlega nú fvrir
skemstu. Samkvæmt kenmng-
um „Tímans“ ætlaði vor vísa
sijéjrn að „spara“ bændum mik-
ið fé, mcð þvi að láta selja hross
lyrir þá „milliliða“-íaust. Og
Iwernig fór? í stað þeirra fáu
jjúsunda, ,'scm spara átti, og ef
tii vill hefðu runnið til innlendra
inanna, þá licfir stjórnin, að á-
eggjan „Tímans“, gefið útlend-
um hrossaprangara tækifæri til
að hafa þúsund þúsunda af ís-
ienskum bændum. J’að. er
von, að „Tíminn“ tali um spam-
; að. Óstjórnin, sem hami liefir
í lijálpað til að halda við í land-
10-151»
gefum við af allri bómullarvöru
til 10, þ. m.
Notiö tækifærið-
Versluniu
Hverfisgötu 60:
óska8t keypt nú þegar eða.
1. o k t.
Þarf að vera laus íbúð 1. okt.
Afgr. vísar á.
Einilegnr piltor
getur fengiff að læra gullsmíði
hjá
Baldvin Björnssyni
verkstæðið dpítalastíg 9.
iuu undaníarin ár, hefir orðið
J’ví clýr. Vitanlega kemur engum
td luigar, að kalla það „tildur“,
að hafa þá stjórn við völdin, en
tii sparnaðar horfir það ekki.
1
I
H O. O. F. 101959.
1
Bnjarfrétlir,
Flugið.
í gaerkveldi fór Faber flugmaður
tjórar ferðir upp i loftið í flugvél
rinni. í þrem ferSum hafði hann
íarþega með, fyrst aðstoðarmann
sinn, þá. Ólaf V. Davíðsson frá.
Hafnarfirði, og loks Garðar Gísla-
ron heildsala. Aöra fcröina fór
hann einn, og var þá lcngst uppi,
flaug oft hátt í loft upp í fögrum
sveiflum. Var það oft fögur sjón,
er kvöldsólin skein á vélina hátt
! lofti.
Guðm. Hlíðdal,
verkfræðingur, er nýkominn úr
eftirlitsferð vestan frá Straumnesi.
Viti sá. sem þar hefir verið i smíð-
t.m í sumár, er nú fullger.ður.
Austur að Stórólfshvoli
l
fara þeir í dag, Guðmundur
læknir Guðfinnsson og mágar hans
cand. Sigurður og Ólafur læknir
I árussynir og Einar Stefánssoii
skipstjóri á Sterling Þrír hinit
sí'ðasttöldu koma aftur á sunnu-
daginn, og fer Ólafur læknir heim-
leiíSis á Sterling í næstu viku.