Morgunblaðið - 04.08.2004, Síða 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 2004 29
✝ Jón Vignir Jóns-son fæddist í
Gerðum í Garði 24.
júlí 1919. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 21. júlí
síðastliðinn. Jón var
sonur hjónanna Jón-
ínu Sesselju Jónsdótt-
ur frá Ytri-Galtavík í
Skilmannahreppi í
Borgarfirði, d. 20.
nóvember 1958 og
Jóns Þórarinssonar
verkstjóra og fiski-
matsmanns frá Gerð-
um í Garði, d. 15. júlí
1969. Foreldrar Jóns bjuggu allan
sinn búskap í Hafnarfirði, en faðir
Jóns Vignis var verkstjóri hjá Ak-
urgerði, sem síðar varð Bæjarút-
gerð Hafnarfjarðar. Jón Vignir
átti fjögur systkini, Axel vörubíl-
stjóra í Keflavík, f. 1916, d. 1973,
Einar prentmyndasmið, f. 1918, d.
1977, Vilhelmínu húsmóður, f.
1922 og Gísla Hvanndal leigubíl-
stjóra, f. 1929.
Eiginkona Jóns Vignis er Soffía
Jónsdóttir frá Bjarnastöðum á
Álftanesi, f. 22. mars
1918. Þau eiga fjög-
ur börn, þau eru: 1)
Jón Rúnar, f. 2.7.
1940, kvæntur Dag-
björgu Traustadótt-
ur; börn þeirra eru
Dagrún, Margrét,
Berglind og Davíð
Þór. 2) Kolbrún, f.
2.7. 1945, gift Stein-
grími Magnússyni,
börn þeirra eru
Ágústa, Soffía og Jón
Vignir. 3) Bragi
Vignir, f. 24. júlí
1951, kvæntur Rut
Helgadóttur, börn þeirra eru
Helgi Vignir, Sif og Svava. 4) Sig-
urður Ólafur, f. 25. nóv. 1956, unn-
usta hans er Dagrún Guðlaugs-
dóttir og á hún soninn Fannar Þór.
Barnabörn Jóns Vignis eru fjór-
tán.
Jón Vignir og Soffía bjuggu all-
an sinn búskap í Hafnarfirði og
voru til heimilis að Sævangi 15.
Útför Jóns Vignis fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku besti pabbi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín dóttir
Kolbrún.
Ég var stödd erlendis þegar
mamma hringdi og sagði mér að afi
væri dáinn. Hann hafði kvatt þá um
nóttina eftir baráttu við veikindi sín.
Mikið fannst mér erfitt að fá þessar
fregnir og erfitt að vera svona langt í
burtu en maður er víst sjaldan tilbú-
inn að kveðja. Afi var einstakur per-
sónuleiki sem kenndi mér margt.
Hann var einn sá duglegasti maður
sem ég hef kynnst og kenndi hann
mér dugnað og vinnusemi. Afi
kenndi mér líka að ég get gert allt
sem ég vil. Hann hvatti mig áfram og
var ávallt svo stoltur af mér og börn-
unum mínum. Ég man þegar Raggi
færði honum fréttirnar af því þegar
ég lauk ameríska hjúkrunarprófinu,
þá sagði hann: „Þetta er örugglega
heimsmet,“ og stoltið leyndi sér ekki.
Hann var sannfærður um og sagði
margoft að börnin mín væru bestu
og yndislegustu börn í heimi, alveg
sama hvernig þau létu, þá lét hann
þeim finnast þau vera einstök.
Ég var líka einstaklega ánægð
með afa minn. Mér fannst hann flott-
ur og ótrúlega duglegur. Hann var
um áttrætt þegar hann var enn með
sítt hár, í leðurjakka og í fyrirtækja-
rekstri. Hann gerði allt á sinn ein-
staka hátt og þegar ég hugsa um afa
kemur lagið „My Way“ sem Sinatra
gerði ógleymanlegt upp í hugann því
það á vel við. Afi átti viðburðaríkt líf
og kynntist sorgum og sigrum og
hann átti góðan lífsförunaut í ömmu
Fíu, en hann kallaði hana alltaf Fíu
sína og bar óendanlega virðingu fyr-
ir henni og fannst hún svo æðisleg að
það skein í gegn. Þó svo að erfitt sé
að kveðja afa er ég svo heppin að
eiga fullt af minningum þar sem ég
hef eytt miklum tíma á heimili afa og
ömmu. Við afi við eldhúsborðið hjá
ömmu sem gaf okkur ávallt eitthvað
gott að borða, iðulega fisk, en það
fannst okkur afa best, og afi sagði að
ég yrði svo gömul ef ég væri dugleg
að borða fisk. Við spjölluðum um allt
og ekkert og oft rifjuðu afi og amma
upp gamla tíma fyrir mig, sem mér
fannst gaman að hlusta á. Stundum
fékk ég að fara með afa í vinnuna og
eftir ferðir í álverið var afi stundum
plataður til að stoppa í Sædýrasafn-
inu en það var fátt sem hann ekki
gerði fyrir litlu Fíu sína. Afi var sér-
staklega góður í að „spilla“ lítilli
stelpu og keypti ýmislegt handa mér
sem gladdi mig mikið. Einnig áttum
við góðar stundir í garðinum saman
en afi ræktaði hundruð blóma sjálfur
og plantaði í garðinn sinn svo að á
hverju sumri var garðurinn hlaðinn
blómum í öllum litum sem hann var
afar ánægður með. Það er ekki
lengra síðan en í júní sem við Raggi
komum að honum að planta út en þá
var hann orðinn veikur og þetta sýn-
ir vel hversu duglegur hann afi var.
Mikael og Thelma, litlu langafabörn-
in, hafa einnig átt erfitt með að skilja
að afi sé farinn og komi ekki aftur.
Þeim fannst alltaf jafn gaman að
heimsækja afa og ömmu á Sævang-
inn og Thelma hreinlega dýrkaði afa
sinn. Hún var mikil vinkona hans og
þrátt fyrir ungan aldur segist hún
aldrei ætla að gleyma honum afa. Afi
passaði að eiga alltaf uppáhaldskexið
þeirra í skúffunni og veitti þeim tíma
og athygli. Afi fékk endalaus knús og
kossa frá litlu vinkonu sinni sem hef-
ur grátið með mömmu sinni síðustu
daga en við erum sannfærðar um að
að lokum hittumst við öll á ný. Það
var erfitt fyrir okkur að kveðja afa á
spítalanum og sjá hann rúmfastan
því það var svo ólíkt afa, sem var allt-
af að gera eitthvað. En við þökkum
fyrir þær stundir sem við áttum
saman í sumar og við notuðum til að
kveðja.
Elsku amma, þú hefur misst mest
og söknuður þinn ómældur en við
eigum minningar um einstakan afa
sem við munum aldrei gleyma.
Ég elska þig, afi minn. Þín litla Fía
Soffía.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Elsku afi, með þessari kveðju til
þín vildum við minnast þín. Á
kveðjustundu ríkir hjá okkur sökn-
uður og þakklæti.
Ágústa og JónVignir.
JÓN VIGNIR
JÓNSSON
Mér finnst ekki hægt að lýsa
henni betur. Hún var glöð og góð
og alltaf jafn dugmikil, sama hvort
hún saltaði síld, var í heyskap, reri
út á vatn að veiða silung, svo maður
tali nú ekki um æðarvarpið. Eitt
vorið hringdi ég í Boggu systur og
spurði hvort hún vildi taka í fóstur
10 ára strák, meðan ég væri á
sjúkrahúsi. Hún sagði að það væri
velkomið, bara sjálfsagður greiði
við systur sína. Eftir að ég kom
heim af sjúkrahúsinu hringdi ég til
hennar til að athuga með son minn.
Hún Bogga sagði að strákurinn
væri svo ánægður að hann kæmi
bara beint í skólann um haustið. Í
september kom piltur með flösku af
glærum vökva og sagði að þetta
væri sellýsi og að það væri svo gott
út á siginn fisk og allir lærðu að
borða siginn fisk og sellýsi.
Í sjö sumur fóru þeir synir mínir
til Boggu systur minnar. Einn
þrisvar sinnum, annar fjórum sinn-
um og sá yngsti í hálfan mánuð og
komu þeir brúnir og brosleitir til
baka enda hjónin og annað heim-
ilisfólk skemmtilegar og góðar
manneskjur.
Ég heimsótti systur mína á Sel
tveim dögum áður en hún varð átt-
ræð og áttum við góðan dag saman.
Það voru síðustu samfundir okkar.
Ég sendi Árna eiginmanni henn-
ar og fjölskyldu samúðarkveðjur og
bið Guð að blessa systur mína um
leið og ég þakka henni fyrir allt.
Þín systir
Þorbjörg.
Nú er hún horfin á braut hún
Bogga frænka í Nesi, eins og við
kölluðum hana alla tíð. Það er ein-
hvern veginn alltaf þannig að mað-
ur heldur að ekki sé alveg komið að
brottför þeirra sem maður metur
mikils, en svo allt í einu er þessi
staðreynd orðin að veruleika. Það
er oft þannig að þegar frétt um
andlát ástvina berst að þá finnst
manni eins og að maður hafi verið
svikinn um síðustu heimsóknina,
eða að maður hafi trassað að drífa
sig í heimsókn.
Ég átti sem ungur drengur kost
á því að dvelja nokkur sumur í sveit
hjá Boggu frænku í Höskuldarnesi.
Þetta var að sjálfsögðu heljarinnar
ævintýri að fara til hennar í sveit.
Strákpolli úr Reykjavík sem senni-
lega hefur tafið hana og hennar fólk
frekar en að verða til gagns, alla-
vega svona til að byrja með. En oft
hef ég rifjað upp þessa dvöl mína
hjá Boggu frænku og Árna bónda í
Nesi og það er eins og þessi dvöl
hjá þeim verði manni sífellt dýr-
mætari í minningunni eftir því sem
árin líða. Það er ekki svo sjaldan
sem ég hef haft orð á því, þegar tal-
að er um börnin sem við erum að
ala upp, hvað þau hefðu gott af því
að komast í sveit. En það er vænt-
anlega vegna þess hvað ég á góðar
minningar um dvöl mína hjá Boggu
frænku.
Hún móðursystir mín var þessi
einstaklega elskulega kona, harð-
dugleg og vinnusöm. Árni bóndi og
synir þeirra hjóna ásamt Guð-
björgu litlu frænku voru á þessum
árum einstaklega elskuleg í minn
garð og eiga miklar þakkir skildar
fyrir að hafa kennt ungum drengn-
um að vinna öll þau fjölbreyttu
störf sem til féllu á bænum. Það er
ekki svo lítil reynsla að búa yfir að
hafa fylgt þeim við bústörfin, ásamt
því sem þau voru á vorin að veiða
hrognkelsi, vinna við æðarvarpið og
veiða silung í net í vatninu. Að öll-
um þessum störfum gekk Bogga
frænka fram af sínum alþekkta
dugnaði og lét sig ekki muna um að
leiðbeina mér systursyni sínum í
leiðinni.
Það eru miklar og góðar minn-
ingar sem tengjast Boggu frænku í
Nesi og það er alveg víst að þær
munu ylja mér um ókomin ár.
Guð blessi minningu þessarar
miklu sómakonu.
Gissur Kristinsson.
 Fleiri minningargreinar um Arn-
björgu Jóhannesdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Sigrún
Lilja, Jakobína Jónsdóttir.
Lokað
Lokað verður frá kl. 12.00 miðvikudaginn 4. ágúst vegna
útfarar JÓNS VIGNIS JÓNSSONAR.
Hellusteypa JVJ,
Vagnhöfða 17, Reykjavík.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu vegna andláts og útfarar okkar
ástkæru eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR E. ÓLADÓTTUR,
Njarðvíkurbraut 32,
Innri-Njarðvík.
Sérstakar þakkir til Systarfélags Innri-Njarð-
víkurkirkju.
Páll Kristinsson,
Kristinn Pálsson, Björg Valtýsdóttir,
Elín M. Pálsdóttir, Sigurður S. Guðbrandsson,
Vilhelmína Pálsdóttir, Ingólfur Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bestu þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
og útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
OLGU ÁSBERGSDÓTTUR,
Súgandafirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknar-
deildar Landspítalans í Kópavogi fyrir einstaka
umhyggju og hlýju.
Jóhann Bjarnason,
Kristín Björk Jóhannsdóttir, Ivon Stefán Cilia,
Bjarni Jóhannsson, Bryndís Birgisdóttir,
Örvar Ásberg Jóhannsson, Helena Sigurjónsdóttir
og barnabörn.
Hjartans þakkir og kveðjur sendum við öllum
þeim, sem sýndu okkur hlýhug og samúð við
andlát og útför elskulegs föður míns, sonar,
unnusta og bróður,
SIGURÐAR ÞÓRS SVEINSSONAR.
Silja Dögg Sigurðardóttir,
Unnur Ólafsdóttir,
Elva Dís Adolfsdóttir,
Vígl. Rúnar Jónsson, Rannveig Christensen,
Kristján M. Jónsson, Ásta Baldursdóttir,
Gunnar Ó. Jónsson, Ólöf Guðmundsdóttir,
Kristvin J. Sveinsson, Alma Capul Avila,
Jón T. Sveinsson.
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur hlýhug og samúð við fráfall og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
PÁLMA KRISTJÁNSSONAR,
Birkilaut v/Vatnsenda.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki hjúkrunarheimilisins Skógarbæjar.
Henný Torp Kristjánsson,
Hinrik Pálmason, Margrét Helgadóttir,
Kristján Pálmason, Hulda Ósk Sigurðardóttir,
Sóley Pálmadóttir, Þorbjörn H. Pálsson
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra, sem auðsýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu vegna andláts og
útfarar okkar ástkæru móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÞURÍÐAR JÓNSDÓTTUR
(Hullu),
Meistaravöllum 7.
Jón Bergmann Ingimagnsson, Þórdís Karlsdóttir,
Guðrún Erla Ingimagnsdóttir, Valdimar Stefánsson,
Eiríkur Ingimagnsson, Sigríður Sigurðardóttir,
barnabörn og langömmubörn.