Morgunblaðið - 20.04.2003, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 SUNNUDAGUR 20. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Við erum aldrei
viðbúin dauðsfalli.
Elsku mamma mín, þú
áttir alltaf að vera á
Leifsgötu 6 og taka á
móti okkur í hlýja faðm-
inn þinn. Fallegt og hýrt brosið þitt,
góðu orðin þín og umhyggja fyrir
okkur öllum, allt kemur þetta nú í
hugann við fráfall þitt. Þú áttir eftir
að koma til Gig Harbor í haust, hitta
nýjasta langömmubarnið og njóta
samvistanna við okkur í nýja húsinu.
Ég er ein af þessum heppnu dætr-
um sem áttu svo yndislega móður
sem vakti yfir mér og fjölskyldu
minni. Þú talaðir við okkur eins oft og
hægt var og þótt langt væri á milli
okkar tókstu þátt í lífi mínu jafnt í
gleði sem sorg.
Mamma mín, þú varst minn klettur
í þessu lífi og ég vil þakka þér tak-
markalausa elsku þína. Tina, Andy,
Kellan og Liam sem ekki gátu komið
og kvatt þig senda ástar- og saknað-
arkveðjur. Ég veit að seinna linast
sársaukinn, en núna blæðir og líf okk-
ar verður aldrei eins og áður. Ég mun
alltaf elska þig. Hinir fjölmörgu vinir
og ættingjar í Bandaríkjunum kveðja
kæra frænku og vinkonu.
Hjartans kveðja.
Þín dóttir
Jakobína Ragnheiður (Bidda).
Fordómalaus, hjálpsöm og góðvilj-
uð að hugsa um allt fólkið sitt. Eitt-
hvað á þessa leið hefði ég sjálfsagt
lýst Frænku hefði einhver spurt mig.
Frænka var einkasystir mömmu okk-
ar og að foreldrum okkar látnum,
nánasti ættingi okkar systkina. Þær
voru tvær systurnar á Bakka, í Ket-
ildölum vestur, dætur Böðvars og
Lilju heiðurshjóna, sem voru sómi
sinnar sveitar.
Þegar við systkinin vorum lítil gát-
um við ekki sagt Þóra svo úr varð að
hún hlaut nafnið Frænka. Hjá okkur,
börnum okkar öllum og mörgum fleiri
ÞÓRA
BÖÐVARSDÓTTIR
✝ Þóra Böðvars-dóttir fæddist á
Bíldudal 9. febrúar
1918. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 5. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Dómkirkjunni 15.
apríl.
gegndi hún þessu nafni.
Henni þótti vænt um
það, að vera hin eina
sanna Frænka og það
þótti okkur líka.
Frænka giftist og
fluttist á mölina
skömmu fyrir seinna
stríð. Þar bjó hún, eins
og títt var á þeim tíma, í
fjölskylduhúsi við
Laugaveginn í sambýli
við tengdafólkið sitt.
Frænka varð fyrir
þeirri sorg að missa Ás-
geir eiginmann sinn frá
börnunum tveimur fyrir
rúmri hálfri öld. Afi og amma voru þá
nýlega flutt til Reykjavíkur frá Bíldu-
dal þangað sem þau höfðu flutt sig
innanúr Arnarfirði. Varð það úr að afi
og amma, Frænka og börnin hennar
tvö fluttu saman á Leifsgötu 6 þar
sem Frænka bjó síðan alla tíð þar til
tveimur dögum áður en hún lést.
Þannig varð Leifsgatan sá staður sem
okkur systkinunum stóð næst á eftir
heimili okkar og þangað hefur verið
gott að sækja alla tíð. Þar bjuggum
við einnig sumarlangt á meðan íbúðin
við Skaftahlíð var í byggingu. Þaðan
heimsóttum við mömmu á fæðingar-
deildina þegar Sverrir bróðir fæddist
og þaðan sóttum við Lilja skóla-
garðana sumarið áður en tvíburarnir
fæddust.
Á Leifsgötu gat oft verið framandi
og sérstakt andrúmsloft. Útþráin
hafði gripið heimasætuna hana Biddu
og ferðaðist hún til útlanda strax og
hún taldi sér fært og hafði aldur til.
Þar leigði herbergi danskur maður,
Leif Johannesson þjónn á Gullfossi
sem dvaldi þar þegar hann var í landi
og einnig yfirleitt alltaf um jólin. Þar
var einnig Svana, Svanhildur
Tessnow, ígildi móðursystur sem kom
einnig í bæinn úr Ketildölunum og
lærði síðan smörrebröd hjá sjálfum
Óskari Davidsen í kóngsins Kaup-
mannahöfn og þurfti ekki að ræða yf-
irburði þeirrar borgar fram yfir önn-
ur pláss.
Frænka hóf störf í miðasölu Þjóð-
leikhússins skömmu eftir að það hóf
starfsemi. Þar vann hún síðan alla tíð,
þar til hún fór á eftirlaun. Frænku
þótti vinnan í leikhúsinu heppileg því
leikhúsið lokaði á sumrin og gaf henni
því færi á að vinna í mjólkurbúð eða
við önnur störf, því ekki veitti af til að
sjá sér og sínum farborða. Það að
Frænka vann í leikhúsinu varð svo til
þess að við systrabörnin nutum góðs
af. Þegar fátt var á sýningum gat hún
smeygt okkur inn og gjafir hennar til
okkar á jólum og afmælum voru yf-
irleitt aðgöngumiðar í leikhúsið. Fyrir
það, að kenna okkur að meta leikhús
og ótal leikhúsverk stöndum við í
ævarandi þakkarskuld.
Eftir andlát foreldra okkar hefur
Frænka reynt eftir bestu getu að
vera börnum okkar sú amma sem þau
kynntust ekki og reynt af fremsta
megni að koma í stað bæði afa og
ömmu. Hún vissi að það hlutverk var
mikilvægt og lagði sig alla fram um að
gegna því eins og vel og nokkur var
kostur. Það gerði hún vel og fyrir það
getum við og börnin okkar verið
henni ævinlega þakklát.
Blessuð veri minning ástkærrar
móðursystur.
Bolli Héðinsson.
Fyrstu minningarnar um Frænku
tengjast strax bernskuárunum, svo
stór hluti var hún af tilveru okkar.
Eftir allan þennan tíma er ómögulegt
að hugsa sér tilveruna án Frænku og
Leifsgötunnar sem alltaf hefur skipað
stóran sess í lífi okkar. Frænka og
mamma voru einkasystur og bjó
Frænka lengst af með afa á Leifsgöt-
unni. Mikill samgangur var milli
systranna og innan fjölskyldunnar.
Ógleymanlegar eru heimsóknir afa og
Frænku í vöfflur og kaffi um nánast
hverja helgi. Leifsgatan var okkur
systkinum sem annað heimili og alltaf
gott að koma þangað og finna fyrir
því andrúmslofti sem þar hefur ríkt í
gegnum tíðina. Þarna var hinn fasti
punktur sem afi okkar og amma
stofnuðu til. Okkur systkinunum þótti
sérstaklega spennandi að grúska
þarna í gömlu dóti og jafnvel gömlum
fötum af henni sjálfri þegar við vorum
börn. Frænka sýndi okkur ótrúlega
þolinmæði þegar mest gekk á.
Þegar fjölskyldan kom saman var
Frænka ávallt í öndvegi enda höfuð
sinnar kynslóðar. Frænku var alltaf
saknað í þau fáu skipti sem hún komst
ekki í hin fjölmörgu fjölskylduboð.
Það var alltaf gaman að skrafa við
Frænku enda hafði hún skoðun á öllu
og fylgdist alltaf vel með allt fram í
andlátið. Sérstaklega var ánægjulegt
að finna hversu vel hún hlustaði, hafði
gaman af að tala við fólk og kynnast
nýjum hlutum og öðrum viðhorfum til
lífsins og tilverunnar. Hún fór aldrei í
manngreinarálit og var svo fordóma-
laus að það var aðdáunarvert.
Frænka var alltaf til staðar og sýndi
okkur systkinunum mikla hlýju og
ástúð, sérstaklega eftir fráfall for-
Það er svo ótrúlega
margt sem kemur upp í
hugann þegar við hugs-
um um Lalla afa. Við
munum eftir ótal mörgum sunnudög-
um þar sem við borðuðum kökur hjá
ömmu og hlustuðum á sögur hjá afa,
borðuðum ís og fengum brjóstsykur.
Við eldri systurnar munum eftir því
að hafa horft á Húsið á Sléttunni alla
sunnudaga með afa. Afi var fljótur að
fá sér videotæki til að taka upp barna-
efni, gamanþætti og þess háttar fyrir
yngri barnabörnin. Afi var mikill
bókasafnari og lestrarhestur og átti
ógrynnin öll af bókum, frá ástarsög-
um til danskra Andrésblaða, ævi- og
þjóðsagna sem hann greip oft til og
las fyrir okkur. Oft var gaman að
stinga sér inni í bókaherbergi og
LÁRUS ÞÓRARINN
JÓSEPSSON
BLÖNDAL
✝ Lárus ÞórarinnJósepsson Blön-
dal fæddist á Siglu-
firði 12. júlí 1912.
Hann lést á Dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Holtsbúð í
Garðabæ 8. apríl síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Vídal-
ínskirkju í Garðabæ
15. apríl.
skoða allar þessar bæk-
ur. Hann afi var mikið
jólabarn, og skreytti
húsið mikið. Með öll
jólaljósin og tilheyrandi
skreytingar, gerði hann
húsið að eins konar æv-
intýraheimi sem gerði
okkur barnabörnin agn-
dofa. Á jóladag buðu
amma og afi allri stór-
fjölskyldunni í hangi-
kjöt og kaffi. Þá var oft
margt um manninn og
mikið fjör. Það sem við
munum helst eftir voru
allir kossarnir, hann
kyssti alla fram og til baka, dillandi
hláturinn og létta lundin. Lalli afi
mun alltaf lifa í minningu okkar. Við
söknum hans og óskum honum góðr-
ar ferðar til himnaríkis.
Karlotta, Eivor Pála
og Anna Kristín.
Afi okkar var án efa besti afi í
heimi. Blíðari, jákvæðari og betri
mann var ekki að finna og hann heill-
aði alla með persónuleika sínum. Á
hverjum sunnudegi hlökkuðum við til
að fara í heimsókn til afa og ömmu í
Hlíðarbyggðina því þar biðu þau eftir
að fá að knúsa okkur og dekra við
okkur með kræsingum eins og kúlu-
kökunni frægu. Afi var alltaf brosandi
og alltaf var stutt í sönginn. Sama
hvað gekk á í lífinu þá gat maður alltaf
komið til afa og fengið að heyra magn-
aðar sögur frá Siglufirði eða af
galdrakarlinum góða og látið stríða
sér aðeins með kitli og „kemur afi
gangandi“. Það myndu heldur ekki
allir afar spila á greiðu og penna fyrir
afabörnin sín á jólahlaðborði á veit-
ingastað úti í bæ. En það gerði afi.
Hann hafði alltaf tíma fyrir afabörnin
sín og gerði allt fyrir þau. Því eins og
hann sagði sjálfur þá var hann barn í
anda og skildi þess vegna okkur börn-
in betur en hitt fullorðna fólkið.
Stundirnar sem við áttum með afa
voru ómetanlegar og eru það að okkar
mati forréttindi að hafa átt svona frá-
bæran afa.
Elsku afi okkar, við munum ekki
aðeins sakna þín sem besta afa í heimi
heldur höfum við líka misst einn af
okkar bestu vinum. Þú munt samt lifa
áfram í hjörtum okkar.
Guð geymi þig.
Þínar afastelpur,
Erna Kristín, Marta Guðrún
og Brynja Rut
Föðursystkin mín hafa öll fengið þá
ættarfylgju að eldast ekki. Að vísu
hefur hár sumra þeirra gránað og á
andlit þeirra hafa bæst drættir sem
hafa vitnað um reynslu þeirra,
áhyggjur, gleði og sorgir, en annað
hefur ekki breyst. Þau hafa á ein-
hvern undarlegan og óútskýranlegan
hátt fengið eilífa æsku í vöggugjöf, ei-
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
systir og mágkona,
SIGRÍÐUR HELGADÓTTIR,
Safamýri 48,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 17. apríl.
Sigurður Pálsson, Sigrún L. Sigurjónsdóttir,
Kara Pálsdóttir, Valur Árnason,
Sigrún Pálsdóttir, Bragi Ólafsson,
Ragnhildur Ásta Valsdóttir,
Þórdís Kara Valsdóttir,
Hrafnhildur Bragadóttir,
Konráð Bragason,
Hákon Bragason,
Sigurður Helgason, Artie Helgason,
Sigríður A. Helgadóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
MARÍA STEFANÍA STEFÁNSDÓTTIR,
Hrafnagilsstræti 32,
Akureyri,
lést á Dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
17. apríl.
Jarðarför auglýst síðar.
Þorvaldur Kristján Jónsson,
börn, tengdabörn og fjölskyldur.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.