Morgunblaðið - 15.11.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. NÓVEMBER 1978
vl«>
MORö'Jfv-
KAFr/NU
'V,
<ÍX%
£3. <£r-
GRANI GÖSLARI
Ég setti myndina aí henni
mömmu þinni hér fyrir ofan.
Við verðum að halda Lilla frá
arineldinum!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eitt það leiðinlegasta, sem
hendir mann við spilaborðið, er að
lenda í voniausum samningi. Og þó
venjan sé, að andstæðingarnir
finni sína bestu vörn í slíkum
tilfellum, eru þó undantekningar
þar frá.
I léttri úrspilaæfingu sitja
lesendur i suður en austur gaf og
allir eru á hættu.
Norður
S. ÁGIO
H. 432
T. ÁKD
L. 10875
Suður
S. K92
H. K96
T. G109
L. DG92
COSPER
COSPER 778/
Furðulegt! Hvert skipti sem ég tala við forstjórann um
iaunahækkun. heldur hann að ég sé að segja honum
brandara!
Ekki fast verð?
,,Heiðraði Velvakandi:
Undirritaður spurðist nýlega
fyrir um fáein atriði varðandi
Ríkisútvarpið í dálkum þínum.
Svar kom frá Herði Vilhjálmssyni,
fjármálastjóra útvarpsins, og ber
að þakka það, svo langt sem það
náði.
Spurningar mínar lutu að hlust-
endakönnunum útvarpsins, þ.e.
þeirri, er fram fór í desember 1973,
og hinni næstu, og ennfremur lutu
þær að kostnaðarhliðinni. Spurt
var um umsamið verð næstu
könnunar, og H.V. svarar:
„Kostnaður var áætlaður 1.5
milljónir í maímánuði sl. vor.“
1. Því spyr ég enn, að gefnu
tilefni: Er það rétt, sem heyrzt
hefur, að ekki hafi verið samið um
fast og endanlegt verð við Hag-
vang hf., fyrir næstu könnun (sem
vonandi tekur fram hinni fyrri)?
2. Um könnun þá, er þeir
félagar Ólafur Ragnar Grímsson
og Erlendur Lárusson önnuðust,
mætti margt segja, en hér verður á
fátt eitt drepið. Fram kemur hjá
H.V., að úrvinnsla þeirrar könnun-
ar hafi farið fram í tölvu. Mun það
koma ýmsum spánskt fyrir sjónir,
þar sem viss stjórnmálaflokkur,
sem a.m.k. annar þeirra tvímenn-
inga tilheyrir, hefur mjög for-
dæmt það athæfi að setja skoðanir
fólks í þá voðalegu „vítisvél",
tölvuna, og flutt tillögu á Alþingi
um bann við slíkum verknaði. En
hér skal tekið fram, að fyrrnefnd-
ar tölvuútskriftir, sem eru i
tveimur bindum, eru hið eina, sem
ég tel bitastætt í könnun þeirra
félaga, enda skilar tölvan stærð-
fræðilega réttum niðurstöðum,
hvort sem beitt er samlagningu
eða hlutfallareikningi.
3. Um skýrslu þeirra Ó.R.G. og
E.L. vil ég að öðru leyti leyfa mér
að vitna í ritdóm dr. Halldórs
Guðjónssonar um ritverk þeirra
tvímenninga, en þar segir m.a.:
„Fyrsti og augljósasti galli
skýrslunnar er sá, að hún er
naumast skrifuð á íslenzku, né
heldur á neinu máli, sem líkur eru
til að höfundar eða aðrir kunni. Ef
málið á skýrslunni er fyrir misk-
unnar sakir kallað íslenzka, þá er
það svo vond íslenzka, að firnum
og býsnum sætir. Það er varla
nokkur setning í skýrslunni, sem
telja má rétta.“
„Ef til vill er ekki rétt að ætlast
til þess, að opinberar skýrslur sem
þessi séu að öllu leyti til fyrir-
myndar um íslenzkt mál, enda eru
gömul og ný fordæmi um hið
gagnstæða augljós öllum þeim
ógæfusömu mönnum, sem vel eru
lesnir í þessari ömurlegu bók-
menntagrein. En þeir, sem borga
vel fyrir gerð slíkra verka, eiga
kröfu á, að þau séu ekki svo illa
skrifuð, að þau séu til athlægis og
skammar og valdi skyldulesendum
andlegum kvölum umfram þær,
sem efnið hlýtur að valda. En þótt
allar málvillur og ambögur skýrsl-
unnar væru leiðréttar væri hún
samt illa skrifuð, hún er iila
skipulögð, óskýr og orðmörg. Það
er til dæmis ómögulegt að finna
einstök efnisatriði án þess að lesa
skýrsluna alla, reyndar er líka
erfitt að finna einstök atriði að
lestrinum loknum, þau renna öll
saman í graut. En þetta gerir nú
kannski ekkert til, líklega vill
enginn fletta upp í einstökum
efnisatriðum skýrslunnar.
Annar galli á skýrslunni er sá,
að hún virðist gerð án tilefnis."
„Það er ómögulegt að ímynda
sér aðila, annan en Útvarpið, sem
þyrfti á upplýsingum skýrslunnar
að halda í einhverjum nytsamleg-
um tilgangi. Og skýrslan hefur
ekki heldur fræðilegt gildi eins og
næst verður að vikið."
„Þriðji og versti galli skýrslunn-
ar er nefnilega sá, að hún hefur
Eftir þrjú pöss opnar norður á
einu laufi og þú verður sagnhafi í
þrem gröndum án þess, að and-
stæðingarnir blandi sér í sagnir.
Glannalega hátt farið en þú ert
heppinn með útspilið, sem er
laufsex. Og ekki er framhaldið
lakara þegar austur tekur slaginn
með kóng og skiptir í tígul. Þú
verður að búa til slagi á lauf og í
Ijós kemur, að austur á þar einnig
ásinn og enn spilar hann tíglinum.
Borðið fær slaginn og nú þarf aö
ákveða framhaldið.
Slagatalningin sýnir fimm á
láglitina, mest þrjá á spaða og
hjartakóngurinn verður þannig að
verða slagur til að útkoman verði
níu. Það þýðir, að hjartaásinn
verður að vera í hendi austurs og
má nú segja, að lausnin sé fundin.
Austur sagði pass í upphafi og
hefur sýnt bæði ás og kóng í laufi.
Hjartaásinn getur hann átt að
auki en ekki meir. Og að öllu þessu
athuguðu höfum við ákveðið fram-
haldið og göngum hugrökk til
verks. Spilum í næsta slag hjarta á
kónginn, reiknum auðvitað með að
fá slaginn því annars er vinnings-
vonin úti, og spilum síðan lágum
spaða og svínum gosanum. Aftur
reiknum við að fá slaginn enda
höfum við nýtt okkur einu vonina
og varðar að öðru leiti alls ekkert
um hendur austurs og vesturs.
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaói.
34
í hurðartösku sem hún var með
en ekki í veskið.
Þeir sóttu burðartöskuna
fram í eldhúsið.
— Já. þetta er hún. Eða að
minnsta kosti sams konar gerð.
Það var ákafiega heitt í
tbúðinni. Allir töluðu lágri
röddu eins og um það hefði
beinlínis verið samið. til þess
að koma ekki ókyrrð á telpuna
sem svaf í herberginu við
hliðina. Áður en þeir komu upp
í íbúðina höfðu þeir Maigret og
Lucas fengið sér væna hjórkrús
á lftilli veitingastofu á Boule-
vard Voltaire.
Eftir að afgreiðsiumaðurinn
var horfinn af vettvangi hafði
Maigret leitt Torrence með sér
fram í eldhúsið og hvíslað að
honun nýjum fyrirskipunum.
Það var ekki til sá afkimi í
ibúðinni sem þeir höfðu nú
ekki kannað. Meira að segja
höfðu þeir skoðað rammana um
myndirnar af foreldrum Mart-
ins. Allt postulín haíði verið
tekið úr skápum og grandskoð-
að og stóð nú á borðstofuborð-
inu.
Frú Martin var enn kladd í
morgunsloppinn sinn sem hún
hafði verið í þegar þeir komu.
Ilún reykti sígarettur án aí-
láts.
— Yður er vitanlega frjálst
að segja ekkert. að svara
spurningum okkar í engu.
Eiginmaður yðar kemur klukk-
an rúmlcga ellefu. Kannski þér
verðið liðugri um málbeinið
eftir að hann kemur.
— Hann veit ekki mcira en
ég.
— En veit hann þó jafn mikið
og þef?
— Það cr ekkert að vita. Ég
hef sagt allt.
En hún hafði ekki neitað
öllu. í einu atriði hafði hún
meira að segja sýnt geðshrær-
ingu. Þegar talað var um
herbergið í Rue Pernelle viður
kenndi hún að húsbóndi honnar
hefði komið í heimsókn nokkr-
um sinnum að næturlagi — af
einskærri tilviljun. En hún
staðhæfði að ekki hefði verið
ástarsamhand á milli þeirra.
— Með öðrum orðum, það
hafa verið einhver viðskipti
sem þið þurftuð að ræða klukk-
an eitt um nóttina?
— Hann kom beint úr lest-
inni og hafði stundum stórar
fjárfúlgur á sér. Ég hef sagt
yður að hann fékkst við að
smygla gulli. Ég kom þar
hvergi nao-ri. Þið getið ekki
fundið ncitt til að klaga upp á
mig í því sambandi.
— Hafði hann mikla peninga
með sér þegar hann hvarf?
— Það veit ég ekki. Ilann
sagði mér ekki alltaf frá
pcningamálum sínum.
— En skrapp bara til yðar
stöku nótt til að fjalla um
viðskipti.
Hvað snerti aðgerðir hennar
um morguninn hafði hún enn
haidið fast við — þrátt fyrir að
vitnisburður þeirra sem komið
höfðu fyrir tilstilli Maigrets að
fiún hefði aldrei séð viðkom-
andi áður.
— Ilafi ég í raun og veru
skilið eftir tösku á Gare du
Nord hljótið þið að geta íundið
kvittunina.
Það var nokkurn vcginn
öruggt að þeir myndu ekki
finna neina kvittun hvar sem
þeir leituðu. Maigret hafði
cinnig leitað í herbergi Colettc
áður en hún sofnaði. Ilann
hafði meira að segja leitað í
gipsumbúðum telpunnar en
þær höfðu bersýnilega ckki
verið hreyfðar nýlega.
— Á morgun. sagði frú
Martin reiðilega — mun ég
bera fram kvörtun. Þetta er
röskun á friðhelgi einkalífsins
og það svo óþoíandi að þér
skuiuð ekki láta yður detta í
hug að ég láti eins og ekkert sé.
Allt má rekja til slettircku-
skapar nágranna míns. Ég
hefði átt að gæta mín í morgun
þegar henni var svona mikið í
mun að láta mig koma með sér
til yðar.
Hún gaut augum iiðru hverju