Íslendingaþættir Tímans - 29.05.1976, Blaðsíða 8

Steingrímur M. Sigfússon
tónskáld
Vinarkveðja
Eitt er þaö tungumál i mann-
heimum, a&eins eitt, er telja má
alheimsmál þjööanna. Þaö er göfugra
öörum tungumálum, þaö er fegurra og
fleygara, og ttilkun þess nær frá hjarta
til hjarta, huga til hugar, i gleöi og
sorg, á hátiðastund og hrifningar, og
einnig i hversdagsins önn. Þaö er
flestra eign á einhvern máta, upp-
spretta auðs og gleöi, dægradvalar og
drauma, sameign allra manna, söng-
gyöjan sjálf.
Þetta, einmitt þetta, og fleira
varöandi töfra tónanna, flaug gegnum
huga minn, er ég frfetti lát göðvinar
Þaö er ekki búiö aö fá mann i stað
Alla, enda þarf aö leita upp úr meöal-
mennskunni til aö fá annan eins, en
alltaf kemur maður i manns staö, og
margir góðir og duglegir menn til þó
þeir standi honum kannski ekki alveg
á sporði.
Ég ætla ekki að hafa þessi fátæklegu
orð fleiri, en bið aðstandendur og aðra
aö taka viljann fyrir verkið og viröa
mér það til vorkunnar aö ég er litt van-
ur ritstörfum.
Aðfreð Guðmundsson fæddist aö
Skálum á Langanesi þann 19. október
árið 1919 og lézt eins og áður segir
þann 21. desember 1975.
Hann kvæntist áriö 1951 eftirlifandi
konu sinni Sigrúnu Sölvadóttur, mikilli
dugnaðar- og ágætiskonu. Ég kynntist
Sigrúnu vel eins og aö likum lætur i
gegnum svo langvarandi og náið sam-
starf okkar Alla og veit þvi vel hvers
virði hún var honum og börnum
þeirra, en þau eignuðust fimm börn,
sem öll eru uppkomin. Þau eru öll dug-
legtog mannvænlegt fólk og ég er þess
fullviss að þau eiga eftir að verða
móður sinni til styrktar og ánægju
þegar halla fer undan fæti hjá henni.
Ég vil aö lokum votta Sigrúnu, börn-
um hennar og öðrum aðstandendum
dýpstu samúð mina og mins fólks.
Drottinn gefðu dánum ró,
hinum likn sem lifa.
S
Þorfinnur tsaksson
Þórshöfn.
mins, Steingrims M. Sigftissonar,
söngstjöra og tónskálds.
Það mun hafa verið einhverntima
snemma á sjötta áratugnum, aö leiðir
okkar Steingrims lágu i fyrstu saman,
án þess þó að við hittumst. Þetta var á
árum danslagakeppnanna. Þar vakti
Steingrimur fyrstathygli mina og ótal
margra annarra, enda hafa sum lög
hans frá þessum tima lifað gbðu lifi til
þessa dags, þrátt fyrir dægurlaga-
heitið er þeim var gefið. Lögin voru að
visu nefnd dans- eða dægurlög, en
hvaðsem þeirrinafngiftliöur voru lög
Steingrims engar dægurflugur, um
það bera vitni vinsældir og langlifi tón-
smiöanna meðal fölksins.
Kynni okkar Steingrims hófust með
bréfaskriftum. Hann sendi mér
frumsamin lög, frá mér fékk hann
eitthvaö af kvæðadóti. Við sum þeirra
kvæða samdihann falleg sönglög, m.a.
mjög hugljúft og fagurt lag við rökkur-
kvæði mitt, Góða nótt. Kannski var
það fyrsta lag hans viö texta eftir mig
og mér jafnframt mjög kærkomið, en
kvæöiö varð upphaflega til við vöggu
litils sveins á fyrsta ári.
Og árin liöu. öru hvoru sendum viö
hvor öörum linu, atvik voru rakin og
störf og hugðarmál rædd og kynnt
ásamt lifsviðhorfum beggja. A
þessum fyrstu árum okkar kynna var
Steingrimur kirkjuorganisti og söng-
stjóri á Patreksfirði, en þar starfaöi
hann á sviði söngva og hljöma
rúmlega tvo áratugi.
Og enn liða ár. Og enn vaka kynni.
Steingrimur flytur frá Patreksfiröi og
færist i áföngum frá staö til staöar á
vegum söngsins, unz hann að lokum
staðnæmist á Húsavik, þar sem hann
starfaði sem organisti við Húsavikur-
kirkju nokkur siðustu árin. Jafnframt
varhann skólastjóri tónlistarskólans á
HUsavik og tónlistarkennari í
nágrannaby ggðum.
Og nú liður að þvi, aö viö
Steingrimur kynnumst enn nánar.
Arið 1974 rainur upp, þjóðhátiðarár
Islands. Ýmis héruö landsins vildu
minnast þess með hátiðarhaldi, þar á
meðal hin litla Dalasýsla. Ég átti tvö
kvæöi, er efnislega töldust eiga heima
á þjóðhátið okkar. Við þau bæði samdi
Steingrimur ágætis lög. Þá samþykkti
hann fúslega að leggja það á sig, að
fara endanna á milli á landinu til aö
æfa löginhjá Dalakórnum. Og þá, eftir
áratugakynni, mættumstvið að lokum
i fyrsta sinni persónulega. Og ég varö
þess eftirlætis aðnjótandi, að
Steingrimur og hans elskulega
eiginkona, Guðbjörg Þorbjarnar-
dóttir, voru gestir minir I nokkra daga
og nætur. Og ég eignaðist heilsteyptar
og góðar myndir og minjar um mann-
inn, tónskáldiö og stjörnandann
Steingrim M. Sigfússon, myndir er
sönnuðu heilindi hans, hæfileika og
mannkosti, ekki aöeins á sviði söngs
og tóna, heldur einnig i göfugu lifsvið-
horfi á öörum og almennari sviðum-
Og gullþræöir huglægra lendna birtust
i einfaidri sýn, er aldrei mun gleym-
ast. Bréf hans höfðu verið einlæg og
opinská. Persbnukynnin staðfestu
sannindi þeirra um sveitabarnið er
nam tönhelgi lifsins og einnig hljóma
söngs og töna og gildi þeirra á vegferð
mannsins. Ég á Steingrimi mikið að
þakka, sem ekki er unnt aö rekja, en
gott aö muna.
Steingrimur Matthias Sigfússon var
fæddur 12. júni 1919 að Stóru-Hvalsá 1
Hrútafirði og var þvi aðeins tæplega 57
ára að aldri er hann lézt. I frum-
bernsku fór hann til fósturs að Bæ i
Islendingaþættir