Lesbók Morgunblaðsins - 05.09.1948, Blaðsíða 1
Prófessor dr. Richard Beck:
GÓÐSKÁLD
OG GÖFUGMENNI
VJER minnkum á því að gleyma og
glata þeim dýrkeyptu jner.ningarverð-
mætum, sem gengnai kynslóðir haía
látið oss í arf. Vjer vöxum að sama
skapi, menningarlega talað, við að
varðveita slíkar erfðir og gera þær
scm ávcxtaríkastar í lífi voru og
starfi. Þetta á ekki síst við um rninn-
inguna um þá mcnn og konur, sem
með frjósömu ævistarfi s nu og göfug-
mennsku hafa auðgað oss í andlegum
skilningi, gert líí vorl litbrigðaríkara,
og stráð veg vorn samferðamanna
sinna blcmum gleði og gæða.
Maðurinn, sem vjer minnumst hjer
í dag, Jóhann Magnús Bjarnason,
skáld, átti áreiðanlega heima í þeim
flokki, hvort sem litið er á ævistarí
hans eða góðhug hans og framkomu í
garð samferðasveitarinnar. Um það
munu allir þeir, er báru gæíu til að
kynnast honum, verða sammála. Og
afhjúpun Jæssa minnisvarða hans cr
cinmitt órækur og fagur vottur þcss.
hver jtök hann á í hugum sveitunga
sinna og annara vina og aðdáendu,
nær og fjær. Með þeim hætti er hon-
um einnig goldin að nokkru sú þakk-
arskuld, sem vjer íslenskir menn og
konur í landi hjer stöndum í við
hann, og landar hans beggja megin
hafsins. Tel jeg mjer það mikinn
Hinn 25 júlí í sumar var afhjúpaöur í Elfros, Saskatcheican, minnis-
varöi, sem landar vestra hafa reist góðskáldinu Jóhanni Magnúsi
Bjarnasyni. Við það tœkifœri flutti próf. dr. Richard Beck þessa
minningarrœðu um skáldið.
Jóh. M. Bjarnason.
sóma, aö eiga, með þátttöku minni í
þessari minningarathöfn, hlut i
greiðslu þeirrar skuldar við vorn
horfna vin, góðskáld og göfugmenni.
því að jeg átti honum að þakka, cins
og fjölmargir aðrir, trygga vináttu
áratugum saman, auk ánægjunnar og
hins anulega gróða, sem lestu’' rila
hans. hcfur veitt mjcr.
„Minning þeirra, cr afrek unr.u,
yljar þeim, sem verkin skilja“.
Sannleiksgildi þeirra orða Da\ íðs
Steíánssonar verður oss sjerstaklega
augljór' þessa rtund, og þau snerta
næma strcngi í brjóstum vorum, er
minnir.gin um Jóhann Magr.ús Bjarnj
son fyliir hug vorn og hitar oss um
hjartarætur. Margs er einnig aö minn-
ast, þcgar vjer, af þessum sjónarhóli,
rennum augum yfir æviferil hans, rit-
höfundar og menningarstarf.
Ljóðskáldið.
Vjcr minnumst Ijóðskáldsins. „Sá
deyr ei, sem heimi gaf lífvænt ljóð“,
sagði Einar Benediktsson spaklega.
Jóhann Magnús Bjarnason orti nokk-
ur slík ljóð, kvæði, sem eiga sjer lífs-
gildi, af því að þau eru sprottin upp
úr jarðvegi lífsins sjálfs, ávöxturinn
af reynslu skáldsins, eigin athugun