Lesbók Morgunblaðsins - 17.11.1929, Blaðsíða 7
LBflBÓK MORGUNBLAÐSINS
367
Tvö kvæði
eftir H. Hamar.
í bjaraianum.
Ná tunglið í silfri sólar skin
sem svanur í næturför.
Og mjöllin er sveipuð í silkilín
og sefur með rós á vör.
Og inni er hlvtt og undurrótt,
frá ofninum bjarma slær.
Þar vaki’ eg um bjarta vetrarnótt
á vori’ er í anda grær.
í bjarmanum situr brúður mín
og brosir svo föl og hljóð.
Úr augunum þögul ástin skín
sem óort en hugsað ljóð.
1 bjarmanum höldum við brúð-
kaup vort
og byrjum vort fyrsta ljóð,
en það mun ei fyr til enda ort
en útsloknar bjarmans glóð.
1912.
»
Vöggmlag*
(Santa Sanna við leiði drengsins
síns).
Þar sem vaggan var,
vonin mín, gröfin er.
Vakti’ e'g og vagga þar,
vagga, er húma fer,
og klukkurnar í hjarta mínu
hringja.
Heyrðu þeirra hljóm!
Heyrðu, guð! — Það er hann!
Talar hver tónn sem blóm!
Talar alt, sem hann ann!
er klukkurnar í hjarta mínu hringja
Guð nú barnið ber
brosandi ljósinu í!
Altaf hann mætir mjer,
meðan jeg vagga því,
og klukkurnar í hjarta mínu
hringja.
19-15.
* Úr Santa Sanna, 3. þætti, ó-
þrentuðu leikriti eftir mig í 4
þáttum.
Trúlofunin margumtala-ða. Hjer á myndinni sjást þau Umberto
ríkiserfingi ítala og kærasta hans, Maria José, einkadóttir belgisku
konungshjónanna. Umbgrto prins er 25 ára að aldri en prinsessan 23
ára. Á myndinni sjást líka foreldrar hennar, Albert Belgakonungur
og drotning hans. — Það er mælt, að ekki hafi stjórnmálame'nn ríkj-
anna komið þeim Maria José og Umberto saman, heldur hafi ,þau
fyrir löngu lagst á hugi. Hafa þau oft hitst og í brúðkaupi Amadeos
hertoga af Puglia, sem haldið var i Neapel í nóvembermánuði 1927,
tóku þau sig út úr og voru altaf saman. — Eins og kunnugt er, var
Umberto prins sýnt banatilræði meðan hann var í Bryssel. Vakti það
óhemju mikla gremju í ítalíu og voru blÖðin bálvond og skömmuðu
aðallega Frakka fyrir það, að þeir gæfu griðland þeim mönnum, sem
sætu á svikráðum við stjórnarfarið i ítalíu. Prinsinn sjálfur tók sjer
þetta ekki nærri, en þegar hann fór frá Bryssel (25. okt.) var varð-
liðið í borginni tvöfaldað og eins lífvörður hans, svo að ekkert slys
skyldi koma fyrir. Til vonar og vara hneppti lögreglan 50 grunsama
Itala í fangelsi og sleppti þeim ekki aftur fyr en prinsinn var kominn
á stað. — Brúðkaup þeirra hjónaefnanna fe*r fram í vetur. Var fytst
um það rætt, að páfinn mundi sjálfur gefa þau saman í Pjeturskirkj-
unni í Róm, en úr þvi verður ekki, heldur verður það fulltrúi páfa
sem giftir þau og fer sú athöfn fram i annari kirkju.
Sæli nú, Pjesi!
Fyrir sex árum hitti lögreglu-
þjónn á götu í Turin, bónda nokk-
urn, sem var afar ankannalegur.
Og er lögregluþjónninn gaf sig á
tal við hann, vissi bóndinn hvorki
hvað hann hjet nje hvar hann-
átti heima. ‘Var því farið með
hann í geðveikrahæli og öll hugs-
anleg ráð reynd til þess að grafa
það upp, hvaðan hann væri. En
það kom fyrir ekki. Og svo gekk
hann undir nafninu „ókunni bónd-
inn“ þarna í hælinu.
Fyrir nokkru kom ferðamaður
til hælisins til að vitja um ætt-
ingja sinn, s£m þar var. Úti í
garðinum rakst hann á „ókunna
bóndann" og þekti hann þegar.
Þeir höfðu verið nágrannar. „Nei,
sæli nú, Pjesi!“ kallaði hann. —•
Þegar hinn heyrði nafn sitt nefnt,
var eins og hann losnaði úr álög-
um. Hann kannaðist við nafnið,
þekti nágranna sinn og mundi nú
eftir öllu, sem á dagana hafði
drifið. Með öðrum orðum varð
hann þarna albata á svipstundu og
var þegar „útskrifaður" af hæÞ
inu.