Skuld - 24.11.1877, Blaðsíða 3

Skuld - 24.11.1877, Blaðsíða 3
I. ár, nr. 15.] SKULD. [24. nóvbr. 1877. aði, og hélt pví áfram leiðar sinnar án þess að taka eftir tárunum, sem glóðu í augum aumingja hlómasölu- konunar. Mærin, sem var með hon- um, var blómrjóð í kinnum með ljóst hár og smekklausan ferðahatt á höfði, er alt henti á að hún væri ensk að ætt; hún tók eftir örvæntingarsvipnum á andliti blómasölu-konunnar, og komst við; hún tók úr vasa sinum dálítinn bréfseðil og lét hann falla í skaut svein- inum, sem sat og var að leika sér; svo hélt lmn áfram leiðar sinnar með föðr sínum. — „Sjko, mamma, livað er petta“? sagði drengrinn við mömmu sína og sýndi henni blaðið. .— „Hvar liefirðu íundið petta?“ spurði móðir hans og var frá sér num- in af undrun, pví hún sá að petta var 50 franka bankaseðill (1 franki gildir um 70 Au.) — „Fallega skúlkan parna misti liann,“ sagði barnið. Konan liljóp á eftir stúlkunni, til að skila lienni seðlinum aftr; en stúlk- anbenti henni til með hendinni, að halda seðlinum, og ætlaði að halda áfram. Faðir hennar, sem með henni var, varð samt var við konuna, og spurði hana, hvað um væri að vera; og er hann hafði heyrt, hversu á stóð, tók hann við seðlinum af henni og fór að leggja hann niðr í kampung sinn. Dóttir hans mændi bænaraugum á ..hann, oa svo livíslaði hún einhverju að honum; en pað kom fyrir ekki. — Með pessari ísköldu ró, sem Englend- ingum er svo eiginleg, braut liann saman seðilinn og stakk honum ofan í budduna, og fór að ölluhægt; síðan tók hann upp annan seðil upp á 500 franka, og rétti konunni með pesum 'orðum: „Dóttir mín ætlaði að gefa yðr 50 franka, af pví hún sá að pér vor- uð fátæk. — Eg gef yðr nú petta tí- falt, af pví ég sé pér eruð líka ráð- vönd. Guð sé með yðr, góða kona!“ [Eftir „Yerdens Gang“j Hitt og þetta. Feltra-manna-félaglft. — Fyrir 4 árum var ég vestr í Ameriku. — — J>ar eru alskonar möguleg og ó- möguleg félög, og meðal annars eitt, er nefnist „feitra-manna-félag;“ í pað fær enginn inngang, sem ekki vegr að minsta kosti 20 fjórðunga. — Ég varð svo frægr að sjá forseta félagsins, sem pá bjó í Chicago, og var pað allprif- íegr karl. Hann var gestgjafi og pýzkr að ætt. — Kerling eina sá ég í Mil- Svaukee, sem varí pví félagi; húnhélt skytning og sat jafnan í bríkastól miklum og saup sér hálfflösku-glas af bjór í einu svona við og við allan dag- inn, tvö, prjú, fjögur um klukkutím,ann, eftir pví sem hana pyrsti; ekki hefi — 150 — ég séð karlmanslæri pykkra, en hand- legggja-stúfi hennar (hún var jafnan ber upp fyrir olboga). Félagsmenn eiga fund með sér ár livert í einhveri stórborg Ameríku. J>á er forseti val- inn, en eigi er pað gjört mcð atkvæða- greiðslu, heldr eftir vigt. I fyrra var 10. ársfundr félagsins haldinn i Gregory’s Point í Connec- ticut. Félagsmenn settust að sumbli við borð eitt, er svignaði undir pung- anum af ostrum, humrum, fuglasteik, kanínum, mais o. s. frv. Ótrúlegr fjöldi af réttum pessum hvarf í hyldýpi maganna á inum feitu mönnum, og var svo lokið miðdegisverðinum, sem gekk slysalaust að öðru, en pví, að pað brotnaði beklcr einn, er 7 íélagsmenn sátu á, enda vógu peir til samans lið- ug 1800 pund. |>vínæst var gengið til forseta- kosningar------nei, livað ég vildi sagt hafa: til forseta-vigtar, og várð for- setinn, Willard Perkins, að leggja niðr völdin, pví hann vóg ekki nema 302 pund; eníhansstað varð forseti írzkr karl, Patrick Murphy, sem vóg 303 pund. ];>að, sem eftir var dagsins, skemtu félagsmenn sér með dansleik, og pótti sú sjón „óumræðileg.“ Minnis-yísa. J>að eru vandræði fyrir menn með vanalegri heyrn og tungutaki, að muna in slafnesku og og tyrknesku staðanöfn. Einn af fregnritum blaðanna við herinn hefir sett saman nolckur nöfn í vísu, sér til minnis: Niksik, Klek, Niegotin, Twanik, Stolak og Widdin, Novibazar, Nisch, Goratzko, Mostar, Serajewa, Gatzko, Konjika og Schabliak Piæszeka og Neretivak, Spurz, Sopliia og Czerblina, Loksins Timsik og svo Dina.“ En pau eru svo mörg önnur, sem enn eru órímuð og pó ílt að muna. — Hér væri yrkisefni fyrir Símon Dalaskáld! Iíosningarréttr. |>að er víðast svoílöndum par sem frelsið er skamt á veg komið, að lcosningarréttr manna í almennum málum er bundinn við eign. J>annig er t. d. kosningarréttr- inn til alpingis hjá oss. — Um pað, að binda kosningar-réttinn við eign (eða tíund), kemst Dr. Benj. Frank- lín svo að orði: „Ef maðr nokkur á asna, sem hann tíundar, og hefir fyrir pað kosningarrétt, en missir svo asnann eða selr liann, og missir fyrir pað kosningarréttinn — hvor peirra erpað pá éiginlega, sem hefir kosningarrétt- inn? Er pað maðrinn, eða er pað asninn?“ Kauptu „SKULD“! — 151 — Flenglngar-vél. — Maðr einn í Ameríku hefir fundið upp verkfæri til til að flengja með börn; í henni má flengja alt að 20 börn í einu. — Enn hefir höfundr vélarinnar sjimt eigi bú- ið til nema eina, og hún er ekki föl, pví hann brúkar hana til kristilegrar ögunar á 12 börn, sem liann á sjálfr. Geymsla á síld. „Verdens Gang“ 19. okt. 1876 getr um nýja uppgötvun, sem ef til vill getr haft mikla pýðingu fyrir marga menn hér á landi Eins og kunnugt er, er síld pvi nær in einasta beita, sem porskr veið- ist á við Finnmörk. En síldin dugir pví að eins til beitu, að hún sé ný. — Nú ber pað oft við, að síldin gengr frá landi á undan fiskinum, og mega pá fiskimenn horfa á sjóinn af fiskum fullan, án pess að geta aflað neitt sak- ir beituleysis. Hér álandi veiðist nú síldin ekki nema liöppum og glöppum, og pví sjaldan, að menn geti beitt henni; en allir munu hafa reynt pað, að ckki tekr fiskr mikið aðra beitu að ráði, meðan nokkur hefir síld. — [>að hlýtr pví að vera mikils varðandi fyrir sjó- menn vora, sér í lagi liér austanlands, að fá ráð til að geyma síldina, svo hún haldi sér sem ný. Hr. Fritz Frplich í Kristjaníu fór í fyrrahaust (1876) að byggja verksmiðju IFinnlandi, par sem á að búa svo um sildina með ís, að hún lialdi sér, og geta pá sjómenn ávalt fengið keypta nýja síld til beitu frá verksmiðjunui. Hr. Frplich liefir sjálfr fundið upp svonefnda frostvél (refrigerator), er sæmd var verðlaunum á gripasýning- unni í Brússel. Hann hefir sjálfr brúkað vél pessa um hríð í Kristí- aníu til að geyma nýtt kjöt o. s. frv. Mnndi pað eigi vera vert fyrir sjó- menn vora að taka sig saman um, að vita, hvað slikr umbúningr kostar, og fá allar upplýsingar um petta efni. svo peir gætu séð, livort pað borgaði sig ekki að afla sér pess ? Kann ske líka einhver einstakr maðr fyndi, að pað gæti borgað sig fyrir liann að setja petta i gang liér og selja svo beituna aftr sjómönnum. Yæri petta ekki vert íhugunar? Bókmentir. 38^“" Höfundar eðr útgefendr, sem viija láta geta rita sinna í „Skuld,“ verða að senda 1 expl. til Ritstjórans. Eftirfylgjandi bækr eru oss sendar af útgefendunum, til pess vér getum peirra í blaði voru: — Söngvar og ltvæfti með tveimr og premr röddum (með nótum). Ut- — 152 —

x

Skuld

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skuld
https://timarit.is/publication/109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.