Skuld - 24.11.1877, Blaðsíða 3
I. ár, nr. 15.]
SKULD.
[24. nóvbr. 1877.
aði, og hélt pví áfram leiðar sinnar
án þess að taka eftir tárunum, sem
glóðu í augum aumingja hlómasölu-
konunar. Mærin, sem var með hon-
um, var blómrjóð í kinnum með ljóst
hár og smekklausan ferðahatt á höfði,
er alt henti á að hún væri ensk að
ætt; hún tók eftir örvæntingarsvipnum
á andliti blómasölu-konunnar, og komst
við; hún tók úr vasa sinum dálítinn
bréfseðil og lét hann falla í skaut svein-
inum, sem sat og var að leika sér;
svo hélt lmn áfram leiðar sinnar með
föðr sínum. — „Sjko, mamma, livað er
petta“? sagði drengrinn við mömmu
sína og sýndi henni blaðið.
.— „Hvar liefirðu íundið petta?“
spurði móðir hans og var frá sér num-
in af undrun, pví hún sá að petta var
50 franka bankaseðill (1 franki gildir
um 70 Au.)
— „Fallega skúlkan parna misti
liann,“ sagði barnið.
Konan liljóp á eftir stúlkunni, til
að skila lienni seðlinum aftr; en stúlk-
anbenti henni til með hendinni, að halda
seðlinum, og ætlaði að halda áfram.
Faðir hennar, sem með henni var,
varð samt var við konuna, og spurði
hana, hvað um væri að vera; og er
hann hafði heyrt, hversu á stóð, tók
hann við seðlinum af henni og fór að
leggja hann niðr í kampung sinn.
Dóttir hans mændi bænaraugum á
..hann, oa svo livíslaði hún einhverju
að honum; en pað kom fyrir ekki. —
Með pessari ísköldu ró, sem Englend-
ingum er svo eiginleg, braut liann
saman seðilinn og stakk honum ofan
í budduna, og fór að ölluhægt; síðan
tók hann upp annan seðil upp á 500
franka, og rétti konunni með pesum
'orðum:
„Dóttir mín ætlaði að gefa yðr
50 franka, af pví hún sá að pér vor-
uð fátæk. — Eg gef yðr nú petta tí-
falt, af pví ég sé pér eruð líka ráð-
vönd. Guð sé með yðr, góða kona!“
[Eftir „Yerdens Gang“j
Hitt og þetta.
Feltra-manna-félaglft. — Fyrir
4 árum var ég vestr í Ameriku. —
— J>ar eru alskonar möguleg og ó-
möguleg félög, og meðal annars eitt,
er nefnist „feitra-manna-félag;“ í pað
fær enginn inngang, sem ekki vegr að
minsta kosti 20 fjórðunga. — Ég varð
svo frægr að sjá forseta félagsins, sem
pá bjó í Chicago, og var pað allprif-
íegr karl. Hann var gestgjafi og pýzkr
að ætt. — Kerling eina sá ég í Mil-
Svaukee, sem varí pví félagi; húnhélt
skytning og sat jafnan í bríkastól
miklum og saup sér hálfflösku-glas af
bjór í einu svona við og við allan dag-
inn, tvö, prjú, fjögur um klukkutím,ann,
eftir pví sem hana pyrsti; ekki hefi
— 150 —
ég séð karlmanslæri pykkra, en hand-
legggja-stúfi hennar (hún var jafnan
ber upp fyrir olboga). Félagsmenn
eiga fund með sér ár livert í einhveri
stórborg Ameríku. J>á er forseti val-
inn, en eigi er pað gjört mcð atkvæða-
greiðslu, heldr eftir vigt.
I fyrra var 10. ársfundr félagsins
haldinn i Gregory’s Point í Connec-
ticut. Félagsmenn settust að sumbli
við borð eitt, er svignaði undir pung-
anum af ostrum, humrum, fuglasteik,
kanínum, mais o. s. frv. Ótrúlegr fjöldi
af réttum pessum hvarf í hyldýpi
maganna á inum feitu mönnum, og
var svo lokið miðdegisverðinum, sem
gekk slysalaust að öðru, en pví, að pað
brotnaði beklcr einn, er 7 íélagsmenn
sátu á, enda vógu peir til samans lið-
ug 1800 pund.
|>vínæst var gengið til forseta-
kosningar------nei, livað ég vildi sagt
hafa: til forseta-vigtar, og várð for-
setinn, Willard Perkins, að leggja niðr
völdin, pví hann vóg ekki nema 302
pund; eníhansstað varð forseti írzkr
karl, Patrick Murphy, sem vóg 303
pund.
];>að, sem eftir var dagsins, skemtu
félagsmenn sér með dansleik, og pótti
sú sjón „óumræðileg.“
Minnis-yísa. J>að eru vandræði
fyrir menn með vanalegri heyrn og
tungutaki, að muna in slafnesku og
og tyrknesku staðanöfn. Einn af
fregnritum blaðanna við herinn hefir
sett saman nolckur nöfn í vísu, sér
til minnis:
Niksik, Klek, Niegotin,
Twanik, Stolak og Widdin,
Novibazar, Nisch, Goratzko,
Mostar, Serajewa, Gatzko,
Konjika og Schabliak
Piæszeka og Neretivak,
Spurz, Sopliia og Czerblina,
Loksins Timsik og svo Dina.“
En pau eru svo mörg önnur, sem enn
eru órímuð og pó ílt að muna. — Hér
væri yrkisefni fyrir Símon Dalaskáld!
Iíosningarréttr. |>að er víðast
svoílöndum par sem frelsið er skamt
á veg komið, að lcosningarréttr manna
í almennum málum er bundinn við
eign. J>annig er t. d. kosningarréttr-
inn til alpingis hjá oss. — Um pað,
að binda kosningar-réttinn við eign
(eða tíund), kemst Dr. Benj. Frank-
lín svo að orði: „Ef maðr nokkur á
asna, sem hann tíundar, og hefir fyrir
pað kosningarrétt, en missir svo asnann
eða selr liann, og missir fyrir pað
kosningarréttinn — hvor peirra erpað
pá éiginlega, sem hefir kosningarrétt-
inn? Er pað maðrinn, eða er pað
asninn?“
Kauptu „SKULD“!
— 151 —
Flenglngar-vél. — Maðr einn í
Ameríku hefir fundið upp verkfæri til
til að flengja með börn; í henni má
flengja alt að 20 börn í einu. — Enn
hefir höfundr vélarinnar sjimt eigi bú-
ið til nema eina, og hún er ekki föl,
pví hann brúkar hana til kristilegrar
ögunar á 12 börn, sem liann á sjálfr.
Geymsla á síld.
„Verdens Gang“ 19. okt. 1876
getr um nýja uppgötvun, sem ef til
vill getr haft mikla pýðingu fyrir
marga menn hér á landi
Eins og kunnugt er, er síld pvi
nær in einasta beita, sem porskr veið-
ist á við Finnmörk. En síldin dugir
pví að eins til beitu, að hún sé ný.
— Nú ber pað oft við, að síldin gengr
frá landi á undan fiskinum, og mega
pá fiskimenn horfa á sjóinn af fiskum
fullan, án pess að geta aflað neitt sak-
ir beituleysis.
Hér álandi veiðist nú síldin ekki
nema liöppum og glöppum, og pví
sjaldan, að menn geti beitt henni; en
allir munu hafa reynt pað, að ckki
tekr fiskr mikið aðra beitu að ráði,
meðan nokkur hefir síld. — [>að hlýtr
pví að vera mikils varðandi fyrir sjó-
menn vora, sér í lagi liér austanlands,
að fá ráð til að geyma síldina, svo
hún haldi sér sem ný.
Hr. Fritz Frplich í Kristjaníu fór í
fyrrahaust (1876) að byggja verksmiðju
IFinnlandi, par sem á að búa svo um
sildina með ís, að hún lialdi sér, og
geta pá sjómenn ávalt fengið keypta
nýja síld til beitu frá verksmiðjunui.
Hr. Frplich liefir sjálfr fundið upp
svonefnda frostvél (refrigerator), er
sæmd var verðlaunum á gripasýning-
unni í Brússel. Hann hefir sjálfr
brúkað vél pessa um hríð í Kristí-
aníu til að geyma nýtt kjöt o. s. frv.
Mnndi pað eigi vera vert fyrir sjó-
menn vora að taka sig saman um, að
vita, hvað slikr umbúningr kostar, og
fá allar upplýsingar um petta efni.
svo peir gætu séð, livort pað borgaði
sig ekki að afla sér pess ?
Kann ske líka einhver einstakr
maðr fyndi, að pað gæti borgað sig
fyrir liann að setja petta i gang liér
og selja svo beituna aftr sjómönnum.
Yæri petta ekki vert íhugunar?
Bókmentir.
38^“" Höfundar eðr útgefendr, sem viija láta
geta rita sinna í „Skuld,“ verða að senda
1 expl. til Ritstjórans.
Eftirfylgjandi bækr eru oss sendar
af útgefendunum, til pess vér getum
peirra í blaði voru:
— Söngvar og ltvæfti með tveimr
og premr röddum (með nótum). Ut-
— 152 —