Morgunblaðið - 10.03.1923, Blaðsíða 3

Morgunblaðið - 10.03.1923, Blaðsíða 3
M 0 K G U N B L A DJ Ð íí\ ^ F^rii'liggiandí: T r aiíl-g a r bra ? Sí ndi-garn. Þúsundir af þessurn stígvjelum eru í daglegri*noktun bæði á sjó og landi. — Verðið ótrúlega lágt. Karlmanna fullhá 39,75. Hálfhá 33,00. Hnjehá 26,75. -SES?M* Drengja nr. 3/6 22,75. Barna nr. 11/12 16,00 nr. 13/2 18,00 Kaupið adeina hvitbotnuð stigvjel með þessu merki. Lárus G. Lúövígsson, Skóverslun. Grá, brún, hvit, svort, fiuers uegna ei „Smára‘‘-smjörlíkið betra en alt annað smjörlíki til viðbits og bökunar? Af því að það er gert úrfyrsta flokks jurtafeiti. — Húsfreyjur, dæmið sjálfar um gæðin. f Hl Smjoriíkisgfiim i Reykjavlk j G/ alment til vopna í Þýskalandi og gætu myndað stóran her, þá mundi bann hvergi duga gegu Frökkum, því allan útbúnað vant- ar. Frakkar eru nú orðnir það berveldi, sem gnæfir svo mjög yfir allar aðrar þjóðir Evrópu, að enginn getur staðist þeim snúning. Og innrásin í Ruhr-hjer- aðið bendir á, að þeir viti hvað þeir mega bjóða sjer. Þá má ennfremur nefna, að Frakkar eiga hauk í horni, þar sem Pólverjar ern. Þeir hafa af- armikinn her, að tiltölu við stærð . þjóðarinnar, og Frakkar hafa reynst þeim mjög hjálplegir við að efla þann her sem best. En Rússar? munu menn spyrja. Þeir hafa að vísu stærsta her- inn að höfðatölunni. En þessum her verður alls ekki jafnað við fransba herinn. Flestum ber sam- an um, að hann sje ekki hæfur til sóknar út fyrir landamærin, og að Þjóðverjar geti því alls ekki vænst neinnar hjálpar að ga gni frá Rússum. Jón BjÓ9*nsson. Frjett hefi jeg, að Jón Björnss- son skáld, sje að sækja um styrk nokkurn af fje því, sem veitt var tíl skálda og listamanna, til þess að ferðast um Norðurlöud. Yildi jeg óska að þessu gæti fram- gengt orðið. Jóni Björnssyni er fljóthrósað. Hann er tiltakanlega vel pennafær, og ■ mundi jeg hyggja gott til ferðasögu frá honum. Frásögufærir íslendingar eiga mikið erindi til Norðui-landa allra, en einna mest til Noregs. Gætu (ferðir íslendinga þar í landi orðið báðum þjóðunum til mikils gagns. Helgi Pjeturss. Skilagrein yfir gjafir og áheit til Lands- spítalasjóðs íslands árið 1922. Áður auglýst kr. 1225,35; Gjöf frá Sigurði Þorsteinssyni, Hrafna- dal kr. 50,00; frú Kitty Johansen, Reyðarfirði kr. 40.00; frk. Krist- ínu Snorradóttur, Laxfossi, kr. 11.00; Skeggja kr. 100,00; Safn- að af farþ. á „Goðafossi“, kr. 60,00. Samt. kr. 1486,34. Minningargjafir til Landsspí- talans árið 1922. Úr Reykjavík: Afhent af frk. Ingibjörgu H. Bjarnason kr. 900,50; Ingu L. Lárnsdóttur kr. 5064,50; frú Soffíu Guðmundsson kr. 209,00; frú Þóru Halldórsdóttur kr. 4617.10. Utan af landi: Afh. af frú Ásdísi Rafnar, Útskálum kr. 47,00; Guðríði S. Líndal, Holta- stöðum kr. 20,00; Hólmfríði Hall- dórsdóttur, Setbergi kr. 39,00; Hólmfríði Jónsdóttur, Fáskrúðs- firði kr. 12,00; Ingibjörgu Finsen Akranesi kr. 172,00; Jóhönnu Eggertsdóttur, Reykholti kr. 75.- 00: Líneyju Sigurjónsdóttur, Görðum kr. 40.00; Oddrúnu Þorkelsdóttur, Eyrarbakka kr. 159.00; Ólafíu Ásbjarnardóttur, Grindavík kr. 46.00; Ólöfti Barða- dóttur, Siglnfirði kr. 125.00; Ragnheiði Jónasdóttur, Vopna- firði kr. 155,85; Ragnheiði Jóns- dóttur, Valþjófsstað kr. 203,00; Vigdísi Pálsdóttur, Stafholti, kr. 129,00;; Þorbjörgu Bergmann, Hafnarfirði kr. 198,50; Þorbjörgu Pálsdóttur, Gilsá í Skriðdal kr. 75,00; Önnu Þorkelsdóttur, Ólafs- vík kr. 29,00; Ingibjörgu Finsen, Akranesi kr. 75,00; Jakobínn Sigurgeirsdóttur, Borg kr. 185,- 00; Margrjeti Haldórsdóttur Eski- firði kr. 184,50; Þorbjörgn Berg- mann, Hafnarfirði kr. 211.00. — Sámtals minningargjafir; krónar 2280,85. NB. Fjórar síðast töldu npp- hæðirnar komu eigi til gjaldkera minningargjafasjóðsins fyr en eftir að ársreikningurinn var gerður og urðu því eigi taldar með á lionum. Kærar þakkir til gefendanna. F. h. * stjórnar Landsspítala- sjóðs Islands, Ingibj. H. Bjarnason, form., Ágústa Sigfúsdóttir, gjaldkeri, Inga Lárusdóttir, ritari. li II Oft hefir „Tíminn“ verið rök- vís, en sjaldan hefir honum betur farist, en í grein eftir Jón Á. Guðmundsson ostagerðarhöld, fyr í Sveinatungu. Birtist hún í bíað- inu 4. þ. m., og hefir að yfir- skrift „Útflutningsverðlaun á giáðaosti“. Hermir höf. svo frá að það sje 17 — seytján —• kr. og 70 au. hagur að vinna gráða- ost úr cmjólk ær hverrar, móts við það að láta þær ganga með dilk. Þó hamast hann fyrir því að ríkissjóður veiti verðlaun fyrir að framleiða ost þenna og græða stórfje á. Er þetta sam- kvæmt tillögum Jónasar gamla frá Hriflu, í frumvarpi því er hann hefir borið fram á Alþingi um þessa hluti. Tillaga þessi er ekki sjerstakt fyrirbrigði, en rökstuðningur htnnar er dæmalaus: að ríkið þuifi að verðlauna stórgróða-iðju, og mundi tæplega geta hirtst i öðru blaði, en því sem birtir hana, blaði, sem heldur því fram að ríkið kosti höfuðlausa þjóð- kirkju. Það er aukaatriði að eand. theol. og fyrverandi prestur, er ritstjóri blaðsins og flytur þessa speki. Það hefir flutt líkt áður, þó nú gangi heimskan úr öllu hófi. — 5. mars 1923. Egill. fijalti Djörnsson 5 Cd, Lækjargötu 6 B. S ínr í 7 ^ 0 ...__|ltá Því hefir á síðasta ári bætst mjög mikið af gripum, mörgum stórmerkum, m. a. tvö sjerstök gripasöfn, Þorvaldar og frú Þóru Thoroddsen, ýmsir gripir, sem hann ánafnaði eftir sinn dag, og Stefáns 'og frú Önnu Stephensen cg Maríu kjördóttur þeirra; það safn gaf frú Anna Stephensen nokkru áður en hún andaðist. Mun forstöðumaður Þjóðminja- safnsins skýra síðar frá þessari viðhót og söfnum nánar og hafa sýning á þeim nokkra daga, líkt og í fyrra, því að sökum rúm- leysis verður nú fátt eitt sýnt að staðaldri í safninu, af því er bætist við árlega. Amtmannsfrú J. M. Havsteen og Jakob sonur hennar hafa ný- lega gefið safninu sverð það er Jul. Havsteen amtmaður bar með einkennisbúningi sínum. Annað sverð eða einkenniskorða hefir safnið einnig móttekið fyrir skemstn frá Jóni Magnússyni fyr- verandi forsætisráðherra. Er sá korði mjög skrautlegnr. Fyrstur átti hann Grímur Thomsen, not- aði hann þegar hann var í utan- ríkisstjómarráðinn. Hann gaf hann Jóni Pjeturssyni, sendi hon- um hann skömmu eftir að hann varð háyfirdómari, með ljóða- brjefi, dagsettu á Bessastöðum 20. febrúar 1878; fylgir það nú ern með til safnsins og er þannig: Elskulegi vin, Jeg sendi þjer núna Dýrumdal, Dvergasmíði er hann. Hann af öllum skálkum skal Skera hausin beran. Umboðsvaldsins aldrei sól Á hjaltið láttu skína; Láttu hvorki last nje hól Laufans eggjar brýna. Úr honum bitið aldrei fer Ef rjettra hagga nýtur, En á gull og gefins smjer Gramurinn illa bítur. Bráðum kem jeg, bið kærlega að heilsa og er þinn einlægur Grímur Thomsen. Frú Sigþrúðnr, ekkja Jóns há- yfirdómara, gaf korðann síðan Jóni Magnússyni, fyrverandi for- sætisráðherra, er nú gaf hann safninu. KálfkDiungalpáttur. (Saga um fómir og píslarvætti). Brot úr uppkasti til langrar sögu Eftir Halldór frá Laxnesi. Framh. Það var á allra vitorði, að Þórður í Kálfakoti var einn af þeim möUnum, sem betrá er að hleypa ekki of nærri sjer, því hann var kominn af sauðaþjóf- nm, svo langt sem ættin varð rakin, og það hafði oft flogið fyrir, að hann væri ófrómur; — sjaldan lýgur almannarómnr. — Þetta var heldur ekki að furða, því að állir vita að þjófsnáttúran getur legið í blóðinu, engu síð- ur en Guðs gáfur. Einn sinni síðsumars, þegar | krakkarnir voru orðnir ellefu, bar svo við að þröng var í búi, því að sumarbæran hafði fengið doða, og hrngðist meb öllu. Frá því um sumarmál höfðu börnin hlakkað til, að kýrin bæri, og konan hafði '■‘W Umboðsmaður: Ingimar Brynjólfsson. 3aaarjmaiiau>jL*.ji ■ • nt-rm Símar: 890 og 949. Fyrirlígganöi: Vasaklútar karla og kvennaj margar tegundir. Inliar BFiiniðltsson | Aðalstræti 9. jjjjjjrr j j-r j j- ^rjrruA lofað þeim nýju smjöri og nægu skyri og jafnvel mysuosti. Svo bar kýrin, og það fór þannig. Björgin var svo ekki önnur í Kálfakoti en málnytjan úr snemm bærunni og þessum fáu kvíaám cg svolítið af saltgrásleppu, eða kannske grautur, en margir munn arnir, og sýknt og heilagt kvört- uðu krakkarnir undan hungri. Þannig leið dagur eftir dag, að hvorugt foreldranna hafði stund- arfrið fyrir matarrellu: Kvölds og morgna báðu þau um mat og sömuleiðis að miðdegisverðinum loknum, báðu þau um eitthvað meira. — Það er naumast að það eru langar í ykkur garnirnar! — sagði Þórður í Kálfakoti. En það var okunnug ær, sem altaf hafði sótt í Kálfakotstúnið, síðan um Jónsmessu. Undir henni gekk vænsti dilkur, hrútur, þykk- ur og fríður. Krakkarnir höfðu rekið ána úr túninu, ekki sjaldn- ar en þúsund sinnum, en altaf kom ærin aftur. Þótt búið væri að hóa henni langt upp í fjall, þá var hún skömmu á eftir, rjett eins og sprottin upp úr túninu, með lambið; og krakkarnir hotn- uðu ékkert í þcssari rollu og hjeldu jafnvel seinast, að þetta væri hnldufólkskind. Kvöld eitt, seinast í ágúst, tók einn af sonum Þórðar upp á því að heimta kjöt. Og fram yfir háttatíma stagaðist hann á kjöti og það kom vatn í munninn á alJri fjölskyldunni áður en hann hætti. Daginn eftir hjelt hann uppteknum hætti, og nú ltókn öll yngri börnin undir með hon- um; þau sungu þarna í kór eftir

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.