Lesbók Morgunblaðsins - 22.07.1973, Blaðsíða 3

iþetta var eitt af þessum yfir-
gengilega venjulegu kvöldum.
grammófónninn var bilaður. það
hafði gleymst að kaupa olíu. vatn-
ið var farið. heimilið var ií sinni
venjulegu eftirkvöldverðarrúst.
hin fyrrverandi stórstjarna (sup-
erstar) frænka hekiaði púðabe-
trekk einsog hún hafði gert síðan
hún ihætti að standa á senunni.
hið enn óuppgötvaða málaraséní
amma (ný amma móses eða ein af
þeim) raðaði bjórtappasafninu
Sínu. hinn óorðni sálfræðing-
ur svili las sálfræðiskruddu eins-
og síðustu þrjátíuogátta árin. spá-
konan lagði stjörnu. þrællinn át
partychips og drakk norsk kilde-
vand (sem sýnir betur en nokk-
uð annað framfarirnar sem orðið
hafa á þrælahaldi í gegnum ald-
irnar og ihina ótrúlegu þróun frá
vatni og brauði. (þess má geta að
norsk kildevand kostar 98 aura í
irmu)) og ilas gru.
það var bankað.
var ekki verið að ibanka sagði
amma og lagði Síðustu hönd
á geipiflókið bjórtappamynstur.
jú sagöi frænka og gerði nýja
byltingu í púðabetrekkshekli.
það var bankað aftur.
opnaðu þræll sagði svili uppúr
'bókinni.
nei sagði þrællinn og tróð hend
inni oní partychipspokann.
hverslags hegðun er þetta hjá
þrælnum sagði frænka.
þrælauppreisn sagði svili. við
hefðum aldrei átt að leyfa hon-
um að lesa þessa bök um abra-
iham linkoln.
hafði tíann ekki þræla sagði
amma. það hélt ég.
á þessu stigi málsins voru dyrn-
ar opnaðar og inn kom kvenmað-
ur. hún var ekki sundurleit í
klæðaburði og fátt áberandi í fari
ihennar nema 'kannski helst
það að hún hafði samanvafinn
svefnpoka undir hendinni.
er þetta horn laust spurði hún
og benti.
hajájá siögðu þau.
er ekki í lagi að ég leggi mig
þar smástund sagði hún og skreið
oní svefnpokann. ég var að koma
úr ferðalagi . . . hún sofnaði þar
og þá.
fjöilskyldan horfði ringluð á sig
og svefnpokakonuna.
þekkið þið hana spurði svili.
ekki ég sagði frænka.
aldrei séð hana áður. furðulegt
sagði amma.
þetta er dularfulla konan ií spill-
unumsagði spákonan. laufadrottn
ing. eða var það spaðadrottning.
nei það var tlíguldrottning.
þrællinn var ekki spurður enda
fráleitt að hún væri á 'hans veg-
um.
merkilegur andskoti sagði svili
og sökk aftur on'í bókina.
þetta minnir mig á söguna af
leigubílstjórunum tveimur sagði
spákonan. þeir voru báðir í leyni-
vínsölunni og svo urðu þeir ósátt-
ir útaf einhverju. >
inei sagði fjölskyldan.
það sem aldrei bregst er hjarta-
tvistur sagði spákonan og fletti
við spilli. annar 'þeirra hætti og
opnaði pylsubar í vesturbænum.
ænei sagði fjölSkyldan en það
var uppgjöf í röddunum því spá-
konan var óstöðvandi þegar hún
byrjaði á sögunum sínum einsog
lýðum er 'ljóst (eða verður).
örlagaspilið er tígulfjarki sagði
spákonan. hinn ætlaði nú heldur
'betur að 'hefna sín á honum. svo
var hann einus'inni að keyra og
sá kött og afþvíað Ihann var af til-
manni
Smásaga
éftir
Magneu
J. Matthías-
dóttur
viljun með byssu í bílnum ska-ut
hann köttinn.
púra sadismi sagði sviii
sem aldrei sleppti tækifæri til sál
greininga. það var óvíst
hvort hann meinti bíJstjórann eða
sögu spákonunnar enda Jíklega
best að fá það ekki á hreint.
nú ’svo fór hann daginn eftir í
hádeginu þegar mest var að gera
í pylsubúðina til 'hins og tróðst í
gegnuíh þvöguna henti kettinum á
borðið og sagði kem með meira
næst. hún hló tryllingslega. svo
fór hann á hausinn greyið þessi
með pylsurnar.
næstu mánuðina bar lítiö
á svefnpokakonunni. hún svaf.
engu að síður varð hún miðpunkt-
ur heimiiislífsins því hver fjöl-
skyldumeðlimur hafði sína kenn-
ingu um þennan djúpa svefn og
umræður þeirra snerust gjarna
um hana. frænka hélt því fram að
hún hefði verið í óvenjulega þreyt
andi langferðalagi og studdi mál
sitt með því að konan hefði sagst
vera að koma úr ferðalagi þesgar
hún kom. amma taldi að hún
væri 'lögst í vetrardvala og vakn-
aði með vorinu og benti á sams-
konar hegðun ýmissa dýra t.d.
bjarndýra. svili áleit trúr köllun
sinni að konan væri sálsjúk og
svefnpokadvöl hennar tákn-
rænt afturhvarf til móðurkviðar
og rökstuddi þessa kenningu með
834 sálfræðibókum sem eng-
inn annar en hann ihafði lesið.
spákonan minntist tveggja kaffi-
kerlinga sem bjuggu gegnt hvor
annarri og settu skilti með áletr-
uniinni 'kaffi á svalirnar hjá sér
þegar þær viJdu fá hina yfir til
sín J ttu dropa. Þrællinn glotti
aðeins tók engan þátt í samræð-
unum heldur hélt áfram að lifa á
partydhips og norsk kildavand og
teiknaði Skrímsli af kappi. til
skamms tíma var sú kenning vin-
sæl að ihann vissi meira en hann
lét uppi.
stundum heyrðist umgangur á
nóttinni einsog einhver væri að
bursta í sér tennurnar en það var
talið fráleitt að það væri svefn-
pokakonan heldur var það skrif-
að á reikning húsdraugsins þægi-
legs afturgengins skjalatösku-
manns sem lét iítið fyrir sér fara
en sást við og við á stórhátið-
um. því að sjálfsögðu hefðu kenn-
ingar fjölskyldunnar hrunið unn-
vörpum ef nokkurntímann hefði
sannast að svefnpokakonan væri
þar völd að og hver ver ekki
kenningar sínar útí rauðan dauð-
ann og með öllum náðum.
en loks rann upp hin langþráða
stund að sveínpokakonan vaknaði.
hún hafði verið vakandi nokk-
urn tíma en var of kurteis til að
vekja á sér athygli að fyrra
bragði og fjölskyldumeðlimir tóku
ekki eftir neinu enda vanastir að
konan svæfi. en svo saigði þræll-
inn einsog uppúr þurru:
hún er bláeygð.
ha hver sagði amma annars hug
ar.
svefnpokakonan sagði þrællinn.
það veist þú ekkert um sagði
amma.
jú víst sagði þrællinn. hún er
vöknuð.
áhrif þessara sakleysislegu orða
voru stórkostleg. einsog einn mað-
ur sneri fjölskýldari sér við og
starði á sveínpokakonuna. hún
starði á móti. eftir rafmagnaða
þriggja tíma þögn þarsem allir
biðu eftir því að einhver annar
tæki frum'kvæðið sagði hún loks-
ins:
góðan daginn.
það er kvöld sagði þrællinn
þurrlega.
gott kvöld sagði svefnpokakon-
an hlýðin.
þetta sagði ég ykkur sagði
amma. hún vaknaði með vorinu.
vitieysa sagði svili. þetta sann-
ar mína kenningu. það er fullt
tungl núna. flest börn fæðast með
fullu tungli. hún er endurfædd.
della sagði frænka. nú er hún
bara búin að hvíla sig eftir ferða-
lagið, er það ekki vinan?
svefnpokakonan horfði furðulost
in á þau og mælti ekki orð frá
vörum.
gefið henni bjór sagði spákon-
an. það ætti að Jiðka J henni mál-
beinið.
þrællinn rétti svefnpokakon
unni bjór og fjölskyldan horfði
eftirvæntingarfull á hana meðan
hún tæmdi flöskuna og þurrkaði
sér um munninn.
eigiði annan spurði hún og var
greinilega farin að finna á sér
enda kannski ekki merkilegt eftir
margra mánaða svelti (aðþvíer
best var vitað).
þrællinn réttí benni annan bjór
og fjölskyldan leit á sig með
bjarma í augum. hún hafði neytt
hins fyrsta i marga mánuði. hún
var líka 'neysluþjóðfélagsþegn.
neytandi. ein af okkur!
eftir seinni bjórinn fóru áhrif
in að segja til sín og svefnpoka-
konan fór að tala.
fyrst tók ég flugvél að heiman
drafaði hún. og svo fór ég með
lest til . . . hún sofnaði aftur.
þar dó hún sagði svili.
farðu útí leynikrá þræll sagði
amma. kauptu meiri bjór.
tröstedrykkja sagði frænka og
laigði til atlögu viö eitt púðabe-
trekkið enn.
manni getur nú sárnað þó mað-
ur gráti ekki sagði spákonan.
þrællinn hló hæðnislega og fór
útí leynikrá að kaupa bjór.
eftir því sem árin liðu vandist
fjölskyldan því að hafa svefn-
pokakonuna sofandi í horninu og
fór jafnvel að þykja það þægi-
sgt. umræður um hana dóu smám-
saman út og frænka fór aftur að
segja sögur af stærstu sigrum sín-
um á leiksviðinu. ömmu dreymdi
enn um ókomna frægð og svili las
Framh. á ,bls. 12.