Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1966, Blaðsíða 3

+ + +
Eitur
Eftir Unni
Eiríksdóttur
— MLmMA, það er komið fuillt
af eitri í himininn.
— Um hvað ertu að tala, barn?
— Það eru eiturkorn langt uppi í
himninum, ægilega mörg, og smá eins
og rykið á götunni eða minni.
— Hver segir þér vitleysu, barnið
gott?
— Sigga systir, og hún heyrði það í
útvarpinu.
Ég ligg í rúminu hjá Hjúfru litlu,
liún var að enda við að lesa kvöldbæn-
ina og það er siður hjá okkur að ég
liggi hjá henni svolitla stund á eftir
og tali við hana áður en hún sofnar.
Að hún heiti Hjúfra er auðvitað ekki
rétt, það er aðeins gælunafn, sem hún
hefur fengið vegna blíðlyndis síns o.g
óvenju barnslegrar einlægni. Það er
eiginleiki, sem sjö ára æviskeið hefur
litil áhrif haft á enniþá.
— Vertu ekki að bulla, Hrjúfra litla,
lokaðu heldur augunum og farðu að
sofa.
— Mamma, konur, sem anda að sér
þessu eitri, eignast vansköpuð börn.
— Svona, ég hlusta ekki á meira
rugl.
— Ætti ég að hætta við að eignast
börn?
— Nei, manstu ekki að þú ætlar að
eignast tíu börn, og ég er búin að
lofa að gæta þeirra meðan þú ert flug-
freyju — við sem erum alltaf að bolla-
leggja að svona verði það þegar þú ert
orðin stór.
— Um daginn, í strætó, þar var van-
skapaður strákur, með hangandi hök-
una og ógurlega skrítin augu, sem
sneru sitt á hvað. Það horfðu allir á
hann, og það hló enginn af því hann
átti svo bágt. Samt var mamma hans
ekkert að gráta, ég hugsa að hún hafi
ekki viljað gráta í strætó.
— Svona, Hjúfra mín, þú eignast
áreiðanlega ekki vansköpuð börn. Farðu
nú að sofa.
— Bf ég fer aldrei út úr húsinu,
er þá nokkur hætta á að ég andi að
mér eitrinu?
— Það er ekkert eitur í loftinu á
íslandi.
— Kemur það aldrei hingað?
— Nei, aldrei.
— Hver bjó tií'eitrið og lét það fara
upp í himininn
heimtingu á svari.
Og hverju á ég að svara?
— Það eru menn, langt úti í heimi,
langt, langt frá íslandi, sem búa til
Ijótar, vondar sprengjur. Ef þær springa,
eitrast loftið úti í geimnum.
— Hvers vegna búa þeir til svona
vondar sprengjur?
— Af þvi að þeir vita ekki hvað
þeir gera.
— Hafa þeir þá svona lítið vit?
— Nei, en þeir kunna ekki að nota
það.
— Mamma, er ekki hægt að láta þá
hætta að búa til eitur?
— Við skulum hætta að hugsa um
þetta, Hjúfra litla.
— Ekki skal ég eiga börn ef þeir
hætta því ekki, ég vil ekki eiga van-
skapað barn.
Hvað er nú til ráða? í örvæntingu
leita ég að svari. Hjúfra litla má ekki
glata daumnum sínum um tíu börn;
sjálfsagt á hún eftir að lækka töluna
eitthvað þegar hún verður eldri, en
það skiptir ekki málL
1. ofboði tek ég okkar gamla, al-
góða, almáttuga guð fram úr hálflokuðu
hugskoti, þurrka af honum margra ára
ryk og kref hann um hjálp.
— Veiztu það, Hjúfra litla, að guð
lætur þá hætta þessu fyrr en varir, því
máttu trúa. Og þú eignast tíu börn,
og ég skal passa þau öll á meðan þú
ert flugfreyja.
— Ætli hann geti stoppað þá, fyrst
þeir eru byrjaðir og fyrst þeir hafa
ekki nógu gott vit?
— Þú veizt að guð getur alit.
— Samt er komið eitur í himininn, og
sumar konur eru búnar að anda því að
sér og svo fá þær vansköpuð börn.
— Hjúfra, þú hugsar of mikið, og
Framh. á bls. 10

éb
TVÖ LJÓÐ
Eftir Gunnar Rafn
Á kaffihúsi
1.
Menn með grímur
varir sem hreyfast
orð sem hringa
sig
milli borða og stóla
einsog
ormar í svartri mold.
2.
Svartar eru hendur
mínar
blóð eru tár
mín
ég hefi leitað
orða.
3.
Menn með grímur
varir sem hreyfast
orð sem hanga
á
fingrum mér
einsog
blóðug tár.
Í kirkjugarði
I.
Ég kem sem framandi
maður
einsog ég fór
fjarlægur
blær leikur í hári
mínu
einsog forðum
orð
úr lausu lofti
gripin
f jarlægjast þig
hverfa
til upphafs
síns
II.
úr tóminu rís einhyrningur úr opnum gröfum
bendir fingur til himins bakvið grímuna
gráir flókar ofnir úr dánum vonum minnis-
merki draumsins er tómur bikar
III.
djúpt í hafinu sefur
perlan
í skóginum dansa
bláar
stjörnur
IV.
de mortuis nil nisi bene.
10. júlí 1966
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ‘j