Lesbók Morgunblaðsins - 13.04.1958, Blaðsíða 16

200
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
*KG9
V Á 8 6 2
♦ Á G 10 2
+ 8 5
BORGIN VEX OG HÍISIN STÆKKA. — Hér er mynd af stóru hverfi, sem er
að rísa upp í Vogabyggðinni í Reykjavík, og er þetta þó aðeins eitt hverfi af
mörgum nýum, sem eru í smiðum. Myndin gefur nokkra hugmynd um hve mikið
er byggt í Reykjavík, enda þarf hér að halda á spöðunum, bæði vegna mjög
örrar fólksfjölgunar í borginni og til þess að útrýma hinum gömlu ibúðum, sem
ekki eru taldar íbúðarhæfar. Menn gera æ meiri kröfur um heilsusamlegar ibúð-
ir og er nú svo komið að vart þykir mannsæmandi að búa í sams konar ibúðum
og hér voru algengastar um aldamótin. En það er ekki aðeins að nýum húsum
fjölgi hér, heldur fara þau stöðugt stækkandi og sum svo há, að ýmsum þykir
djarflega teflt í jarðskjálftalandi. Vonandi eru húsin svo traust, að þau þoli þá
jarðskjálfta er hér koma, en miklð reynlr á þau ef snarpir kippir verða.
4b Á D 8 3
V 3
♦ K D 7 6
+ Á G 9 4
S sagði 7 tígla og H K kom út. Það
er fljótséð, að nota verður trompin -á
hendi til þess að drepa hjörtun, sem
eru í borði og ná svo út trompum and-
stæðinga á trompin í borði. Slagurinn
er tekinn með H Á og út kemur hjarta
og *r trompað. Borðinu er komið inn
á spaða og aftur kemur hjarta og er
trompað. Nú er borðinu komið inn á
tromp og seinasta hjartanu slegið út.
Borðinu er svo komið inn á spaða, og
nú má taka trompin af andstaeðingun-
um, en S fleygir laufunum og á svo
slagina sem eftir eru.
FORSPA
SÍMONAR DALASKÁLDS
Þegar Sigurður Pálsson frá Gaul-
verjabæ var á læknaskólanum í Reykja
-vik, bar eitthvert sinn saman fundum
þeirra Símonar Dalaskálds. Símon var
maður forvitinn og spurull og hanr
spurði: „Hver ertu? Hvaðan ertu? Hvað
gerirðu?" Þegar Sigurður hafði ieysl
úr því, kom þessi vísi hjá Simoni:
Ber Sigurður burinn PáP
blómann ekki ringa,
verður ljúfur lundu
læknir Skagfirðingr..
Sigurður lauk læknisprófi 1894, íoi
þa til Kaupmannahafnar og starfaði i
spitölum um nær tveggja ára skeið.
Árið 1896 var hann settur læknir í
Skagafjarðarsýslu. Nokkru siðar hitti
hann Símon og minnti hann á visuna.
Þá sagði Símon: „Þarna sérðu hvort eg
er ekki spámannlega vaxinn“.
ARNAREGG
Ein sögn er það, að ef látið er gull
í arnarhreiður, komi úr öðru egginu
lausnarsteinn, en úr hinu flugdreki; og
er þessi saga sögð þar um til sanninda-
merkis. Maður hét Jón; hann bjó á
Lambhaga í Borgarfirði. Hann var
ágætur skotmaður; það er sagt að hann
hafi gert það til leiknis, til að reyna
hvort það væri satt, að dreki kæmi úr
arnareggi, að hann lagði gull undir
arnarhreiður, annaðhvort í Leirárey
eða Bakkahólma. Fleiri voru í vitorði
um þetta, og vöruðu þeir hann við að
gera það, því illt gæti af hlotist. Jón
sagðist mundu ábyrgjast allt það tjón,
sem af því leiddi, og ráða óvættina af
dögum, eí til þess kæmi. Jón vitjaði síð-
an um hreiðrið við og við; en einu sinni
þegar hann kom, sá hann dálítinn dreka
nýskriðinn úr öðru egginu. Eftir það
leið mánaðartími, að ekki varð vart
við neina hreyfingu á honum. Einn dag
þar á eftir sáu menn, að dreki þessi
flaug úr hreiðrinu og upp í Bakkanes,
og sat þar stundarkorn; síðan flaug
hann upp þaðan, en hremmdi um leið
veturgamalt tryppi í nesinu, og flaug
með það í klónum suður yfir Leirár-
voga, suður í Arkarlækjarnes. Við
þessi undur urðu menn hræddir og
skorðu nú á Jón, að efna nú orð sín og
fyrirkoma drekanum. Jóni tókst það
loksins eftir langa mæðu; en það sagði
hann síðan, að ekkert skot hefði unnið
á drekanum, fyr en hann hefði skotið
á hann með silfurhnöppum, sem hann
skar af peysunni sinni. (Þjóðs. J. A.
eftir sögn séra Jóns Jakobssonar í Ás-
um, er ólst upp á Melum)