Lesbók Morgunblaðsins - 19.05.1957, Blaðsíða 1
Brezkur
k SYÐRA horni Austurstrætis og
Aðalstrætis er ferhyrnt opið
svæði. Þar vex ekki stingandi strá
og hvorki eru þar runnar né blóm,
er glatt geti vegfarendur og orðið
þeim augnayndi. En þetta er þó
mörgum kær staður. Á hverjum
morgni koma menn þangað ak-
andi í bílum. Það eru menn sem
stunda atvinnu í Miðbænum. Þeir
raða bílunum um allt svæðið, stíga
af þeim, læsa þeim og fara svo sína
leið. Því að þarna er einn af hinum
fáu griðastöðum bíla í bænum.
Hann er að vísu lítill og rúmar ekki
nema svo sem einn af hverjum 200
bílum, sem hér eiga heima. En þeir,
sem mega geyma bíla sína þarna
hrósa happi. Hér eru bílarnir nokk-
urn veginn öruggir meðan eigend-
ur eru fjarverandi. En á síðkvöld-
um og um nætur er sviðið autt
og grátt og fremur óaðlaðandi.
Þegar forfeður okkar voru að
skipuleggja nýar götur í Reykja-
vík, miðuðu þeir breidd þeirra við
það að hestar með þorskhausa-
klyfjar gæti komizt þar hver fram
hjá öðrum. Þessi breidd dugði líka
eftir að hestakerrurnar komu, og
þess vegna er svipaður mælikvarði
á mörgum götum í bænum. En
svo komu bílarnir og þá kom í
hrossakaupmaður
cstlaði að reisa gisti-
hús í Reykjavík
BíIatorgiS á
horni Aðalstrætis
og Austurstrætis
ljós að göturnar voru allt of mjó-
ar. Hitt var jafnvel ennþá verra, að
bílarnir gátu ekki látið sér nægja
göturnar einar, þeir þurftu marga
og víða áfangastaði. Engan hafði
órað fyrir þessu, og jafnvel 30 ár-
um eftir að fyrstu bílarnir komu,
voru menn ekki farnir að skilja
þetta. Þess vegna hefir það orðið
eitt af stærstu vandamálum höfuð-
borgarinnar: Hvar eiga bílamir að
vera?
Þama á þessari lóð hafa nokkrir
þeirra fengið afdrep. En lóðin var
ekki ætluð þeim. Það þurfti hvorki
meira né minna en stórbruna til
þess að þarna féngist afdrep fyrir
bíla. Og þótt nú sé skammt síðan,
þá munu fæstir þeirra Reykvík-
inga, sem nú eru um tvítugt og