Lesbók Morgunblaðsins - 12.04.1953, Blaðsíða 16

206
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Oddur Hjaltalín læ' nlr
sagði að sig hefði d"evmt einhverj-
nótt, meðan hann bjó í Bjarnarhöfn.
áS hann vaeri úti staddur. Þótti hon-
um þá fjallið fyrir ofan bæinn opn-
ast og út úr því koma ógurlega stór
risi, er hafði járnstaf í hendi. Pjakkaði
hann stafnum af afli ofan í hellur við
fjallsrætumar og kvað við raust vísu
þessa:
Öllum stéttum ísalands
illur fleygur kemur í munn;
og loks, er þessum lýkur dans,
landið allt mun falla í grunn.
GÍSLI BRYNJÓLFSSON
kvað erfiljóð eftir Geir Vídalín biskup
og Bjarna Thorarensen amtmann. Eftir
-mælin voru skrítin og óskáldieg. Sérr
Gísli Thorarensen kvað um eftirmæli
þessi:
Bágt e' það um Bjarna og Geir,
beztu föðurlandsins vini,
frið í gröf ei finna þeir
fyrir Gísla Brynjólfssyni.
EIRtKUR OLSEN
leirskáld og atomskáld kvað einu sinni
vísu þessa um Bjöm Blöndal sýslu-
mann:
Rassskellari heita má,
eftir gömlum vanda,
sýslumaður Blöndal vor
hinum meein við ána.
Þetta frétti sýslumaður og eitt sinn er
Eiríkur kom til hars, kvaðst sýslumað-
ur mundu taka hann fastan nema hann
gerði bragbót. Eiríkur kvaðst fús á það.
Síðan lokaði sýslumaður hann inni og
sat Eiríkur þar heilan dag. Þá var vísan
loksins búin og var hún þannig:
Bezti maður heita má,
eftir gömlum vanda,
sýslumaður Blöndal vor,
hinum megin við ána.
Alfareeðin
Enginn hefur þýtt Heine án þess að
skemma hann — nema Jónas. Shake-
speare tók gömul leikrit og lítils nýt
og bjó til úr þeim meistaraverk. En
Jónas tók meistaraverk og bætti um
þau. „Stóð ég úti I tunglsljósi, stóð ég
úti í skóg“, ber langt af frumkvæðinu.
„Stóð ég úti í tunglsljósi" var eftir-
HORFNAR IViYNDIR — Sumarið 1881 lét Kriiger lyfsali reisa útbyggingu við
lvfjabúðina við Austurvelli. Var hún með flötu þaki, en upp á veggbrún lét
Krúger setja tvær líkneskjur, og þótti að þessu mikil bæjarprýði á þeim dög-
um. „Þá var frelsistími í apótekinu“, sagði Gröndal, „því þá gat maður fengið
allt receptlaust: blásýru og klóral og arsenik og allt og allt.“ Myndastyttur
þessaf Vofd af Askelepios, guði læknislistarinnar og Hygieia, gyðju heilbrigð-
innar. Um Askelepios er sagt, að Kentárinn Cheiron hafi kennt honum að
lækna, en að lokum fór svo, að Zeus var orðinn hræddur um að Askelepios
mundi gera alla menn ódauðlega og laust hann þá með reiðarslagi. Homer
getur hans sem snillings í læknislist. Musteri voru honum reist víða í Grikk-
landi, annað hvort hjá heilsubrunnum eða á háfjöllum. Þóttust menn fá bót
meina sinna með þvi að sofa þar, eða að þá dreymdi hvernig þeir gæti lækn-
ast. — Ekkert samband var upphaflega milli hans og heilbrigðisgyðjunnar Hygi-
eia, en seinna var farið að kalla hana dóttur hans, og jafnvel konu hans, og
var þá farið að láta myndir af þeim fylgjast að. — Þessar tvær myndir höfðu
nú staðið á „gamla apótekinu“ í rúm 70 ár, en á þriðjudaginn var voru þær
teknar niður. Þótti ekki vogandi að hafa þær lengur þar, því að undirstöður
voru orðnar fúnar og málmurinn í myndunum sjálfum farinn að tærast. Les-
bók hefir spurt eigandann, Scheving Thorsteinsson, lyfsala, hvað nú verði gert
af myndunum, en hann hvað það óráðið, enda óvíst hvort hægt væri að gera
við þær. — En þessar myndir væri sjálfkjörnir gripir í byggðarsafn Reykja-
vikur eftir að hafa prýtt Miðbæinn í 70 ár. (Ljósm. Ól. K. M.)
lætisljóð móður minnar. Hún söng það
og lék á gítar eða langspil í brúðkaups-
veizlum og við önnur tækifæri. Álfa-
reiðin er líka ramíslenzk. Þá er átt-
ræðisafmæli mitt var haldið hátíðlegt
í sendiráði íslands í London árið 1942,
söng Búi frá Suður-Afríku kvæðið á
íslenzku og lék undir á langspil, en það
hljóðfæri nota Búar allmikið enn í dag.
Ég kenndi honum framburðinn, og var
hann fljótur að ná honum. Hann var
mjög hrifinn bæði af kvæðinu og lag-
inu, og kvaðst mundu gera lagið að
þjóðlagi í lýðveldi því, sem hann er
borgari í, en þar munu nú vera um 11
milljónir íbúa. (Dr. Jón Stefánsson).