Lesbók Morgunblaðsins - 29.07.1951, Blaðsíða 1
XXVI. árgangur.
JHofBnnMtato ms
Sunnudagur 29. júlí 1951.
Sturla Friðriksson:
Við Magellansund
Slurla Friðriksson á
skóginum fyrir vcst-
an P. Arcnas. Trjen
í baksýn eru suður-
Itvelsbcyki.
l’AÐ er oröið áliðiö' dags þegar flug-
vjelin frá Buenos Aires hcfur sig á loft
af grýttri og gróðurlausri sljettunni fyr
ir sunnan Rio Gallegos, hnitar hringa
yfir þorpinu, hækkar sig og tekur síð-
an ákveðna stefnu i suð-vcstur áít, út
yfir hió hrjóstruga land Patagoníu.
I>etta er siðasti áfangi hennar i kvöld
oftir tóif stunda flug suður eftir Argen-
tínu-ströndum.
Það hefur vcrið sólskin niest alla
leiðina og vindur að vestan. IsTú er
himininn orðinn þungbúinn nicð hrika-
legum sky jaflókuni, sem skvetta úr sjer
rigningiirdembum hjer og hvar. Hið
neðra teygja úfnir hraunflákar sig út
úr hringlöguðum gígjaþvrpingum og
eru a að sjá eins og svartar blekkless-
ur á gulu blaði.
Annars er allt flatt, allt bcrt og til-
breytingarlaust. En vjelin heldur áfröin
yfir óbyggðina, og eftir stund.arkorn
er hún komin yfir Magellanssundið,
þennan dökka ál, sem portugalski land-
könnuðurinn Magellan fann árið 1520
í leit sinni að leið yfir til Kyrrahafsins.
Á vinstri 'hönd blasa við fjöll og
Iiteðir að sunnanverðu við sundið.
Pessu landi hafði Magellan gefið nafn
og kallað a spönsku Ticrra del Fuego
eöa Etdland, þvi af skipi sinu kom
hann auga á elda, sem loguðu viðs-
vegar um landið og gáíu til kynna, að
þar hlytu mannverur að hafast viö,
en ckki varð hann var -\'ið neina þeirra.
Ennþa ber eyjau nufn sitt með rentu,
pvi uuí blukta wlUui' u Uöfða ciuuui
nordan við sundið, þólt ekki sjcu þeir
kyntir lengur í kofa Indiánanna, heldur
til þess að eyða gasi úr olíulindum, sem
nýlega hafa fundist þar svðra.
Þótt ínargt sje breytl síðan Magelkm
stýrði flota sínum gegnum sundið,
heilsar umhverfið enn hverjum ókunn-
um gesti jafn kaldranalega og honum.
Úfinn sjórinn, æstur aí vestangarran-
um, sleikir klettótta og gróðurlitla
ströndina, en i fjarska risa snæviþakin
fjöll, sundursorfin af vindi og vatni.
Einkennilegt sambland af undrun ug
ótta hlýtur að grípa hvern þann, sem
kemur í fyrsta sinn á þessar slóðir, út á
þessa syðstu nöf Ameríku, þar sem
höfuðskepnurnar hafa sameinast um
uð gera manninum liiið eiiií> öróugt yg
fiefcájit ti' uuiit.
Kaldir stormsveipar blása niður úr
fjallaskörðunum og þyrlast út yfir sjó-
inn. Flugvjelin hristist og skckst, en
þrátt fyrir ýtarlegar tilraunir vindsins,
til þess að yfirbuga þennun vjelræna
fugl, heldur hann áfram jaínt og þjett,
ryðst móti veðrinu og býður öllu
byrgin. Slitróttar skýjaflyksur tægjast
aftur með skrokknum og stöku sinnum
hverfur allt i gráa þoku. þegur vjolin
stingur sjer inn i uppþembda blóstr-
una. Úðinn þjettist og rennur i skáhöil-
um taumum niður rúðurnar. Farþeg-
arnir eru undur hljóðir, aðeins til-
breytingarlaus þytur hreyflanna rýfur
þögnina. bannig cr flogið um stund,
þar til gefið cr til kynna að lcnding sjo
i aösigi. Smátt og sinátt lækliar vjeliu
flugiO, gætilegu mOui' bjólunuui