Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1949, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
M,*4
55
SAN MARINO
EINU sinni var fátækur steinhöggv
ari í Dalmatiu. Hann hjet Marinus.
Hann var með þeim fyrstu þar sem
tóku kristna trú. En honum nægði
það ekki að vera kristinn. Hann
vildi útbreiða fagnaðarerindið
meðal landa sinna. En Dalmatíu-
búar kærðu sig ekkert um það.
Ofsóknir hófust gegn hinum
kristnu mönnum, og Marinus'varð
að flýa land.
Hann fór yfir Adriahafið og gekk
á land í Rimini. Þar var verið að
gera höfn og hann fekk þegar at-
vinnu. En samviska hans bauð
honum að kunngera fagnaðarboð-
skapinn meðal samverkamanna
sinna. Það líkaði yfirvöldunum
ekki. Hann var ákærður fyrir að
eggja til uppreistar. Þá flýði hann
þaðan og upp í snarbratt fjall. Það
var kallað Jötunheimar.
Einn af vinum hans, sem Leo
hjet, vildi ekki skilja við hann. Og
þeir bygðu sjer kofa hátt uppi í
fjallinu þar sem enginn gat komið
þeim að óvörum og þar sem þannig
hagaði til að þeir gátu forðað sjer
á flótta eftir hættulegum einstíg-
um, ef ófrið bar að höndum.
En niðri í Rimini hafði hin nýa
trú, er Marinus boðaði, gagntekið
hug og hjarta ýmissa manna og
kvenna. Þau söknuðu kenniföður
síns og þau tóku það ráð að fara á
eftir honum. Safnaðist þarna brátt
saman allálitlegur hópur. Þeir
bygðu sjer kofa í grend við kofa
Marinusar og þeir hlýddu á kenn-
ingar hans um það, að allir væru
jafnir fyrir guði og ætti að breyta
við aðra eins og þeir vildu að aðrir
breyttu við sig.
Þarna uppi á fjallinu myndaðist
brátt dálítill kristinn söfnuður. —
Hann varð ekki fyrir neinum of-
sóknum, því að höfðingjarnir litu
svo á, að þarna gæti hann engum
mein gert og af honum stafaði eng-
in hætta.
Landið þarna umhverfis og fjall-
ið átti kona nokkur. Hún var hlynt
hinni kristnu trú, og hún gaf Mar-
inusi og söfnuði hans fjallið og
sagði að söfnuðurinn mætti eiga
það um aldur og ævi.
Þar með var hið frjálsa ríki San
Marino, stofnað, og það er frjálst
enn í dag. Það er svo lítið, að á
venjulegum landabrjefum er ekki
hægt að sýna það. En á góðu landa-
brjefi af Ítalíu má sjá örlítinn blett
með öðrum lit, skamt frá strönd
Adríahafsins. Það er lýðveldið San
Marino.
Þegar Marinus lá banaleguna gaf
hann söfnuði sínum þetta heilræði:
„Gerið engum órjett, en þolið held-
ur ekki að aðrir beiti yður órjetti.
Ágirnist ekki meira land, en varð-
veitið frelsið.“
Löngu seinna fór kristin. trú sig-
urför um alla Ítalíu. Páfinn settist
á veldisstól í Rómaborg. Og þá var
minst afreks steinhöggvarans frá
Dalmatíu, og páfinn veitti honum
látnum þá æðstu viðurkenningu,
sem hann getur veitt. Hann tók
Marinus í helgra manna tölu, og
upp frá þeim degi hefur ríki hans
verið nefnt San Marino.
íbúarnir í San Marino reistu sjer
kirkju upp á fjallinu. Og þeir reistu
þrjá kastala, sinn á hverjum fjalls-
tindi til þess að verjast óvinum.
En til þess kom ekki. Enginn hafði
ágirnd á þessu hrjóstuga og litla
fjallsríki. íbúarnir gerðu engum
mein. Þeir lifðu við fátækt og ljetu
hverjum degi nægja sína þjáningu.
Þeir settu sjer stjórnarskrá þrjú
hundruð árum áður en ísland bygð
ist og hún er að miklu leyti í gildi
enn. Og um sama leyti og kristnin
kom til íslands hlóðu þeir háan
$< * M *
ItK O
Fjallið mcð borginni og vígturnunum þrcmur.