Lesbók Morgunblaðsins - 05.11.1933, Blaðsíða 3

liverju sem gengur, hin sama
alúð í viðmóti við hvern sem
er, hvort hann er hátt eða lágt
settur í mannfjelagsstiganum. —
Hefir Jón því áunnið sjer virð-
ingu og velvilja allra þeirra, sem
við liann þurfa að skifta, eða hon-
um hafa kynst. Jeg liefi oft orðið
var við það, við að umgangast
ýmsa vel virta menn í Englandi,
þá, sem þekkja Jón Oddsson, að
það er eins og jeg hafi notið góðs
hjá þeim fyrir það að vera landi
hans. Hafa sumir þeirra jafnvel
Jiaft orð á því, að við Islendingar
værum að mörgu leyti betur gefn-
ir en aðrar þjóðir í öllu því, sem
betur má fara, en því miður hefi
jeg ekki getað teldð undir alt
það hól.
En gaman er að vera sá gæfu-
maður, að geta lialdið slíku áliti
á þjóð sinni, eingöngu fyrir fram-
lcomu sína meðal erlendra manna.
Og jeg verð að halda því fram, að
það eru fleiri en jeg, sem liafa
notið góðs. af framkomu slíkra
manna. Þjóðin iill nýtur l'æði
l>einlínis og óbeinlínis góðs af
því að eiga slíka syni. Sem eitt
dæmi þess mætti minnast á út-
gerð Hellyers í Hafnarfirði. Hafði
Jón mælt vel með því fyrirtæki
áður en til þess var stofnað. Hann
var þá starfandi hjá þeim Helly-
ers-bræðrum. En þótt útgerð þessi
yrði endaslepp, gerðj him mikið
gagn meðan hún stóð, og munu
Hafnfirðingar lengi minnast þess.
Kona Jóns heitir Ethel og hefir
hún reynst honum samhent ■ öllu.
Heimili þeirra, sem er í Hessel,
þorpi utan við Hull, er prýðilegt
í alla staði og má þar á öllu sjá
skörungskap húsfreyjunnar. En
þó mun það mál þeirra hinna
möirgu íslendinga, sem verið hafa
gestir þeirra hjóna, að meira beri
á íslenskum brag á heimilinu en
enskum og hafi húsbóndinn sett
sitt mót á það.
— Nú hefir hann Guðmundur
verið giftur í 18 ár, og enn situt
liann hei'ma hjá lconunni á hverju
kvöldi. Það getur rnaður nú kallað
ást!
— Nei, það er gigt.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Rímleikar
Eftír
Böðvar frá Hnífsdal.
Ef blaðað er í rímum sjást iðu-
lega visur, sem eru afar dýrt
kveðnar. Flestar slíkar er hægt að
sjá í „Safni til bragfræði íslenskra
rímna að fornu og nýju“, eftir
sjera Helga Sigurðsson, útgáfu í
Keykjavík 1891. Bragfræði sú
sýnir á þriðja þúsund afbrigði
rímnahátta, en víða er þar mjótt
á mununum, finst ekki, nema við
nfína athugun.
Vísur þær, sem dýrastar finnast,
í rímnaháttum, eru eklcert annað
en orðþrautir, leikur að rími.
Rímnaskáldunum var að því
niikill styrkur að geta notað allar
mögulegar og fult eins oft ómögu-
legar kenningar, jiegar um slíkar
þrautir var að ræða.
Maður dáist líka fremur að orða-
leiknum en efninu hjá þeim, því
að efnið, það er vandfundið. Þess
vegna er best að þreyta sig ekki
á árangurslausri leit að efni í
rímleikum.
339
1. \
Hringhend sljettubönd.
Felið, smjúgið, nartið, — nei.
Náðum bviið trygðir.
Stelið, ljúgið aftur ei,
iðkið trúar dygðir.
Eða:
Dygðir trúar iðkið ei,
aftur ljúgið, stelið.
Trygðir búið náðum, — nei.
Nartið, smjúgið, felið.
2.
Hringhend, þráhend sljettubönd.
Bresti kvíði, glaðni geð.
Gestur blíðu fyndi,
hesti ríða meyju með,
mesta lýða yndi.
3.
Stöguð, aldýr sljettubönd
Sjáðu, Ijáðu hljóða hljóð,
hljóða tijóðum góðum,
fáðu, dáðu ljóða ljóð,
Ijóða fróðum þjóðum.
4.
Þráhend. hringhend, aldýr sljettu
bönd. (Sagnir)
Vinda, sníða, sjúga, sjá,
synda, ríða, stökkva,
Mynd þessi er af 2. flokk knattspyrnufjel. Valur, er sýnt hefir á-
gæta leikni. Flokkur þe.ssi vann haustmót 2. flokks síðast. — Nöfn
knattspyrnumannanna (talið frá vinstri) eru í efri röð: Magnús
Bergsteinsson, Runólfur Sæmundsson, Sigurður Ólafsson, Egill Krlst-
björnsson, Gísli Kærnested, Arni Sigurjónsson. í neðri röð: Þórar-
inn Þorkelsson, Olafur Gamalíelsson, Gunnar Stefánsson, Sigurður
Steinsson og B.jörgólfur Baldvinsson.