Lesbók Morgunblaðsins - 12.02.1928, Blaðsíða 3

ÍÆSBÓK MORGUNBLAÐSINS
43
Skíðafðrin á sunnudaginn var
Merkisdagur fyrir Skíðaf jelag Reykjavíkur.
Þegar Skíðafjelagið ljet ]>að boð
út ganga um niiðja fyrri viku, að
nú væri fyrirhuguð skíðaför á
snnnudaginn, þá höfðu menn í
flinitingum, að auðvitað vrði kom-
in asaliláká fyrir helgina, eins og
vant væri, ]>egar ]>að fjelag lmgs-
aði sjer til hrevfings. Hrakspárn-
ar virtust líka ætla að rætast. A
föstudagskvöldið gerði suðaustan-
bjl og næsta morgun var sunnan-
átt og frostleysa. En svo kólnaði í
veðri ]iegar leið á daginn og um
kvöldið þóttist Veðurstofan geta
lofað sæmilegu skíðaveðri á sunnu-
daginn.
Þetta rættist líka. Dagurinn
byrjaði bjartur og hreinn. TTm kl.
í) söfnuðust 26 skíðamenn og skíða-
konur á Lækjartorgi og skömmu
síðar var lagt af stað í bifreiðum
upp að Lögbergi.
Var gengið af bílunum skamt
fyrir neðan Lögberg og var þá kl.
rúmlega 11. Svo var tekið til sltíð-
anna og gengið í langri lest inn
yfir Mosfellsheiði. Sólin glitraði á
mjallhvítri fannbreiðunni og skíð-
in fuúnu af sjálfu sjer, að heita
mátti. A slíkri stundu er skíða-
maðurinn konungur í sínu ríki. —
Bærinn er margar mílur að baki,
fjötrar hversdagslífsins falla, fram
undan ef heiðarauðnin, ótroðin,
Jiögul og heillandi. Brjóstið teygar
loftið, vöðvarnir stælast og hrífa
ósjálfrátt skíðin með sjer — áfram
— áfram —
Eftir 2 klst. göngu er komið að
„Falkheim“ við Selsvatn, sem er
sumarbústaður L. II. Múller, for-
manns Skíðafjelágsins. Er vatnið
í djúpri kvos og ágætar skíða-
brekkur niður að því á alla vegu
að heita má. Nafnið er dregið af
]>ví, að þarna var fyrrum haft í
soli frá Viðey. Við Falkheim er
numið staðar,snjórinnhreinsaður af
skíðunum og þau smurð með fitu,
tii þess að ekki myndist klaki
neðan í þeim. Svo er tekið til nest-
isins og það hraustlega eins og
tíðkast í skíðaferðum og á fjall-
göngum. Síðan veitir húsráðandi
öllum gestum kaffi, og loks er
Lveikt í pípunni, —, — Munu fáir
Reykvíkingar hafa verið svo £-
nægðir með miðdegisverð sinn,
sem skíðafplkið við Falkheim.
Frá Selsvatni er gengið vfir að
Miðdal á tæpum hálftíma. Túnið
í Miðdal er vestan í há'rri og a 11-
brattri hæð, og hafði safnast ]>ang-
að mikill og jafndrifinn snjór í
austanhríðinni, svo skíðabrekkur
voru ]>ar hinar ákjósanlegustu. —
Þeir, sem best voru að sjer í íþrótt-
inni gerðu sjer stökkhjalla í miðúi
brekku, tóku langt tilhlaup, hófu
sig á loft á brúninni og svifu svo
langa leið í loftinu áður þeir kæmi
niður standandi — eða í hriigu.
Sverrir Sigurðsson (Runólfssonar)
stöklc 18 metra á skíðunum og stóð
laglega.
Ef bílvegur væri upp að Miðdal
mundi þar oft gestkvæmt af skíða-
mönnum.
Eftir tveggja stunda dvöl í Mið-
dal var haldið af stað sem leið
liggur niður að Grafarholti. Var
þangað komið kl. 5, eins og ráð-
gert var. Biðu þar tveir bílar,
sem fluttu hópinn til borgarinnar.
Foringi fararinnar, var ,nú sem
endranær L. H. Miiller, kaupmað-
ur. Er liann ágætlega til þess fall-
inn, öruggur skíðainaður, glaður
í viðmóti og gætinn um hag sain-
ferðamahna sinna. í förinni voru
6 Norðmenn, 1 Svíi og 1!) íslend-
ingar.Munu flestir hinna síðast
nefndu hafa læút að nota skíði
í Noregi eða af viðkvnningu við
Norðmenn hjer. Það lítið sem til
er af skíðaíþrótt í höfuðstað lands-
ins höfum vjer lært af frændum
vorum aústan liafs — einkum fyr-
ir forgöngu L. II. Miillers. Á hann
fvrir það þakklæti skilið.
Þótt Reykjavík sje ekki |)annig
i sveit komið, að hjer geti vetrar-
íþróttir komisf á hátt stig, svo að
allir sem Vetlingi valda, fari út
með skíði og sleða, hvenær sem
frístund gefst, þá má vissulega
meira gera í þá átt, heldur en nú
er orðið. Þeir, sem þátt tókn í
skíðaförinni um daginn voru flest-
ir fullgóðfr göngumenn. En þeir
voru tæpir 30 og þótti vel að verið.
Þeir hefðu átt að yera minst
Gröner hegshöfðingi,
hinn nýi hervarnaráðherra Þjóð-
verja, sem tók við af Gessler.
300 á slíkum degi. Það er trú mín,
að eftir því, sem samgöngur verða
öruggari út frá Reykjavík muni
reistir skíðaskálar hingað og Jiang
að, þa‘r sem menn geta legið við
nokkra daga í senn, og kannað
fjöll og firnindi. Þótt oftast sje
örísa í Reykjavík, er varla sá vet-
ur, að ekki sje sæmilegur snjór
t d. uppi í Kjós eða Ilvalfirði, og
þaðan yfir í Þingvallasveit og
Borgarfjarðardali. Norðlendingar
standa miklu betur að vígi með
skíðafaúú, heldur en Sunnlending-
ar. Snjór er þar meiri og veðrátta
þar stöðugri. Eru og skíði mikið
notuð í mörgum snjósveitum
norðanlands og er sannast að segja
að enginn veit, hve miklum skíða-
mönnuin þar kunni að vera á að
skipa. Skíðaíþróttin er „óræktuð“
hje*r á landi, eins og glíman var
fram yfir síðustu aldamót. Skíða-
fjelagið þarf að efna til lcapp-
göngu einu sinni eða tvisvar á
vetri, bæði til að efla áhuga og til
]>ess að kanna Jiðið: sjá hverju
íslenskir skíðamenn fá afrekað
samanborið við erlenda skíðagarpa.
Munu hinir landsfjórðungamir þá
eigi vilja vera eftirbáta'r Sunn-
lendinga, en efna til hjeraðsmóta,
sýslumóta og fjórðungsmóta í
skíðaíþrótt. Og loks verður háð
kappmót fyrir alla bestu skíða-
menn landsins og sá hlutskarpasti
krýndur „skíðakonungur Jslands1-
tii eins ár í senn.
J. E.