Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 6

6
hendi leýst, því flestir rnálsmetandi Islendíngar, bæöi
innan lanz og utan, lögðu til sinn skerf, og letu sör
um þau annt ; enda var sá, sem stofnað hafði felagið
og stýröi því í mörg ár , eínhvur framtaksmesti og
liollasti vinur ættjarðar sinnar, sem landið hefur borið.
Ennjrá eptir 50 ár eru Jrau almenníngi eínhvur nyt-
samasta bók, af því þau fræða fyrst og freinst um jrau
efni, sem laudinu viðkoma og þess atvinnuháttum, án
þess að sneíða sig hjá því, sem nytsaint er og fróðlegt
að vita fyrir alla menn. Málið átti að vera vandað, og
er það Iíka á suinum stóðum, enn nokkurskonar tilgerð
og serilagi dönskusletturnar skemma þó víðahvar gott
efni.
Kv'ö/dvökurnar, Vinagledi, Gaman og alvara, voru
ekki veruleg timarit, þó tilgángurinn væri sá sami.
Kvöldvökurnar eru góð og skemtileg bók og eínkanlega
hentug fyri börn, ef þau gætu varað sig á dönskunui.
Jað er mæða hún skuli íinnast í so liprum ogþægilegum
stíl. 3Þ<> Vinagleðin kærni ser illa, var hún aungvu að
síður fróðleg og skemtileg, og jafnast þó ekki við
Gaman og alvöru, allrasízt hvað málið snertir, því þar
er þaö gullfallegt á sumum greínum, t. d. Vizkufjallinu
og Selico.
Af öllum okkar tímaritum er Klausturpósturinn
eínna fjölhæfastur, og landinu til mikillar nytsemi,
ekki sízt í því, að hann vakti Jaungun manna á þess-
háttar bókum , og margir söknuðu hanns þegar hanii
hætti. Vera kann, að máliö se ekki sem hollast, og
sumt í ritinu ekki sem árei'öanlegast, enn eíttlivað má
að öllu íiiina.
Minnisverð tidindi komu lit í Leírárgörðum um
alilamótin, og áframhald þeírra Sagnablöðin og Skirnir
á kostnað liins íslenzka bókinentafelags. Enn þessi rit