Skuld - 13.01.1879, Blaðsíða 1

Skuld - 13.01.1879, Blaðsíða 1
.§ 2 S 'S » C3 cö C •°*-S ^ £ c3 "2 O S >3 a cö ö) a & -4J cð «■8 - C3 3 s «? 'J3 r s 3 •- ^ tf&O bo g . í) H t> .. f- cð Ph •- £ 3 £ « m 1 8 7 9. i § co fS% §" <? g- w c£ p ?§ g' w cíq s ^ c§ .* t-i a> 3- (t. 5 " ? 5 ^r. 61. Grjörið svo vel, að talca eftir s^ilmálunum um kaup og boi’gun blaðsins, sem stauda efst hjá titlinum. KYRKJUMÁLIÐ. I. YART mun pað að efa, að eitt af l>eim málum, sem koma munu fyrir alÞingi í sumar komanda, verðr mál l)að, sem klöð vor liafa sum noklcuð Um rælt> og „Skuld“ pó mest, og sem tallað heíir verið „p r e s t a m á 1 i ð“. —- n það nafn er eigi als kostar rétt, að laun prestanna eru pó ekki nema einn liðr af pví — reyndar mergjarliðrinn, pví að umhyggja prosta 'rir ^agísmunum sjálfra sín mun hafa Vakið niálið til lífs, og launamál þeiira mun verða pað, sem fastast mun fyigt fram. paQ s]caf sannast. n til að hreiða yfir pað, sem undir hjó, liefir kyrkjustjórnin vakið in.il.s jafnframt á ýmsum breytingum á kyrkjustjórniimi yfir liöfuð. En petta niun aðeins vera nauðungarskattr, sem kún liefir pózt neydd til að gjalda tíð- arandanum, og væntir oss, að peim atriðum málsins muni sljólegar fram iyigt af pingprestum vorum. Ritt ið lielzta atriði, fyrir utan annamál prestanna, sem fram á mun arið í sumar á pingi, verðr uppá- Eskiiirði, Mánudag, 13. janúar. III, 1. stungan um stofnun safnaðarráða (vér kynnum hetr við „safnaðarnefnd“, eins og „hreppsnefnd“, ,,sýslunefnd“). Mun pað tilgangrinn, að vaidir verði (lík- lega tveir) menn í nefnd, par sem prestrinn sé sjálfkjörinn priðji maðr og formaðr. Skuli nefnd sú kjörin af söfnuðunum, sem farið mun fram á að takist á hendr viðhald og umsjá kyrkna; mun nefndin eiga að heimta saman kyrkjutekjur, gera pær arðher- andi (og nefndarmenn njóta vaxtanna í ómaks- og innheimtu-laun, eins og prestarnir nú gjöra), svo mun nefndin eiga að sjá um viðhald og endrhygg- ingu kyrknanna, sem nú mun tiiætlað að kasta á hak safnaðarins, að pví leyti, som kyrkjutekjur hrökkva eigi til. — Og margt smærra mun nú fram verða horið, pó vér nefnum að eins petta lielzta. Alits pjóðarinnar kvað nú hafa verið leitað — ekki vantar pað!! En hvernig? 0 jú jú, pannig, aðkvaddir voru. saman fundir, par semjafnmarg- ir klerkar og leikmenn skyldu saman koma og segja álit sitt um málið — inir svo-nefndu og rétt-nefndu p r e s t a- fundir;pví pað var fyrirsjáanlegt, að loik- mönnunum hefði næst um pví eins vel mátt sleppa víðast hvar. Bæði var bréf byskups um petta efni svo lag- iega orðað, að eigi varð séð, hverjir kjósa skyldu leikmanninn úr súkninni, 3 hvort pað skyldu gera sóknarmenn eða sóknarprestrinn, enda mun pað hafa orðið ofan á, að sumstaðar kusu söfn- uðir menn en sumstaðar prestar. En hvort semvar, pá var pess að vænta, að prestum sem mentunarmeiri og á- hugameiri mönnum og vanarifund- arstörfum mundi veita hægt, að halda hávaða bænda sem músum undir fjala- ketti viða hvar. — |>etta parf að at- huga vel, svo mennláti pað eigiglepja sér sjónir, að ætla, að tiUögur fund- anna hafi í öllu verulegu alment tákn- að vilja almennings; pvi pær munu víða hvar ekki tákna vilja eða álit sjálfra fundarmanna. Enda voru mál pau, er fyrir fundunum lágu, yfirgrips- meiri on svo, að von væri á að leik- menn, sem kvaddir voru til pessa starfs nærri blindandi margir, gætu áttað sig á peim óviðhúnir á fáeinum klukku- tímum, pví síðr sem sumstaðar mun hafa orðið lítið umhugsunar-næði fyrir mælgi prcstanna. J>að mun fyrst hafa verið ú fund- unum, að fiestir leikmennirnir áttuðu sig á, livað hér var um að ræða; og pað var pví eðldega fyrst eftir fundina, að almenningr heíir farið að fá hugmynd um málið og gjöra sér pað ljóst; — og nú eru menn alment farnir heima á bæjum að spyrja hver annan um pað : Hvað ætli alping gjöri í sum- ar við kyrkjumálið t Sðgur eftir U (1 g a r A 1 I e ii P o c. |>ýddar úr ensku eftir Jón Olafsson. II. „p ú c r t s á s e k i!“ Porgar8 a':tla nú a,9 gjörast sá Oidipos, er ráð sem éír 8atUna' ætla að skýra ykkr frá — leiðar GWn gjÖrt Það "T .Því liuliðs-aíli> sel1 inn „bv.1. rborgar-kraftaverlanu — mu eina, ii ... UU a’ illu óhrakta, inu ómótmæhudega kr em gjorði bráðan enda á vantrúnni meðal Olar íanna og. snéri til réttrar langömmu-trúar öll 10 u eba sinnuðu, sem vogað höfðu að vera efablai 2 pH’Ssi atburðr — sem hamingjan forði mér frá að tala um í ótillilýðilega léttúðugum tóui —• skeði á pví herrans ári átján-hundruð-og-súrkál. — Hr. Barnabas Skotverðr (einn af inum auðugustu og heiðvirðustu borgurum bæjar- ins) hafði horfið fyrir nokkrum dögum, og pað með peim atburðum, er vöktu grun um, að glæpaverk hefði verið á honum unnið. Snemma morguns einn laugardag hafði lir. Skotverðr la.gt á stað frá Glamrborg; hann var ríð- andiogliafði getið pess, aðhann ætlaði til nágranna-borg- arinnar, sem var 15 mílur (enskar) frá Glamrborg, og ætlaði hann að koma aftr að kvöldi sama dags. En tvoini stundum eftir brautför hans kom liestr hans aftr engu að síðr og var mannlaus, og hnakkpokinn var burtu, sem spentr hafði verið við hnakkinn, er hann fór á stað. Svo var og hestrinn særðr og allr leirugr. Eins og eðlilegt var, vöktu pessir atburðir vinum ins horfna manns miklar áhvggjur; og pegar svo leið fram á Sunnudags-morgun, að hann kom oigi í ljós, pá tók gjörvallr borgarlýðr sig til og hjóst til að leita að líki hans. b’ramkvæmdarsamastr og ákafastr i að stofna til

x

Skuld

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skuld
https://timarit.is/publication/109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.